Heyranok ji Hêla Ziman, Şêwaz û Naverokê ve: Nimûneya Herêma Wanê

“Heyranok” yek ji cureyên edebiyata Kurdî ya gelêrî ye. Di nav keresteyên edebiyataKurdî ya gelêrî de heyranok li gorî ziman, şêwaz û naveroka xwe hêjayî gelek vekolînû analîzan e. Xebata me li ser heyranokên li herêma Wanê hatine berhevkirin hûrdibe û hewl dide ku van heyranokan analîz bike.Me di serî de pênaseya heyranokêkir û di pey re li gorî herêmên ciyawaz navên ku ji bo heyranokê têne bikaranîn tesbîtkirin. Paşê, heyranok di çarçoveyeke zanistî de, li gorî rê û rêbazên zanista çand,folklor û edebiyatê ji hêla ziman, şêwaz, naverokê ve hatin analîzkirin. Di encamêde hat dîtin ku heyranok kurtehelbestên lîrik in û ji bo heyranê têne gotin. Heyranokberhemeke anonîm e. Mijara heyranokan evîn û evîndarîye. Heyranok bi zimanekî sade hatine honandin.

Heyranok According to Language, Style and Context: Example of Van District

“Heyranok” is a type of Kurdish Folk Literature. In KurdishFolk Literature, Heyranok worths to be studyed andanalyzed with its language, form and context. Our workfocuses on the heyranoks collected from Van Districtand tries to analyze these heyranoks according to someaspects. We first introduced heyranoks and then determinedvarious names used for heyranoks in different regions.Then heyranoks were analyzed in a scientific frame according to methods of cultural studies, folklore and literature and in accordancewith language, style and context. As a result we found out that heyranoks are shortlyric poems and are said for admiring. Heyranok is an anonymous type. The topicof heyranoks is love. Heyranoks are built with a simple language.

___

  • Allison, C. (2010). Oral Literature of İranian Languages. (33-69). Kreyenbroek P. G. û Marzolph U. (ed.). New York: Weşanxaneya Columbia University.
  • Amîdî, R. (2010). Heyranokêt Kurdî. Hewlêr: Weşanxaneya Spîrez.
  • Artun, E. (2012). Türk Halk Edebiyatına Giri . Adana: Karahan Yayınları.
  • Bedirxan, C. A. (2012). “Ferhengok”. Hawar. J. 30. Diyarbakır: Weşanxaneya Belkî.
  • Botanî, B. (1995). Heyranok; Gilî û Gazindên Evînê. Stocholm: Weşanxaneya Apec.
  • Ce’fer, H. (1989). Heyranok Ji Keleporê Kurdî. Hewlêr: Weşanxaneya Roşenbîrî Lavan.
  • Dorson. R. (2016). Folklor û Teoriyên Folklorê Yên Îroyîn. Necat Keskin (wer.). İstanbul: Weşanxaneya Avesta.
  • Dundes, A. (2014). Halk biliminde Kuramlar ve Yaklaşımlar-I. (16-18).Oğuz, M. Ö. Û Gürçayır Teke, S. (ed.). Ankara: Geleneksel Yayınları.
  • Farqînî, Z. (2004). Ferhenga Kurdî-Tirkî. İstanbul: Weşanxaneya Enstitûya Kurdî ya Stenbolê
  • Hamelink, W. (2013). The Sung HomeNarrative, Morality, and the Kurdish Nation. (Teza Doktorayê ya Neweşandî). Zanîngeha Leiden Enstîtûya Antroplojiya Çandî û Pêşketina Civaknasiyê.
  • Kaplan, Y. (2015a). Kaniya Stranan. İstanbul: Weşanxaneya Nûbihar.
  • Kaplan, Y. (2015b). “Strana Kurdî (Kurmancî): Devera Hekaryan wekî Nimûne”. Bingöl Üniversitesi Yaşayan Diller Enstitüsü Dergisi, j. 2.
  • Kardaş, C. (2017). Âşığın Sazı Dengbêjin Sesi (Dengbêjlik Geleneği ve Âşıklıküzerine Karşılaştırmalı Bir İnceleme). Ankara: Eğiten Kitap Yayıncılık.
  • Kutlar, M. (2010). “Aşkla Örülmüş Dörtlükler, Heyranok”, Qijika Reş. j. 2.
  • Sadinî, M. X. (2011). Heyranokên Kurmancî. İstanbul: Weşanxaneya Nûbihar.
  • Surûş, E. (2016). Gilî û Gazindên Evîndaran, Ji Kelepora Kurmancên Îranê. İstanbul: Weşanxaneya Nûbihar.
  • Turgut, L. (2010). Mündliche Literatur der Kurden In den Regionen Botan und Hekarî. Köln: Weşanên Instîtûta Kurdî.
  • Yıldırımçakar, M. (2012). “Çarînên ku bi Evînê Hatine Honandin: Heyranok”. Nûpelda. j. 11.
  • Yıldırımçakar, M. (2015). “Heyranok; di Edebiyata Kurdî ya Gelêrî de”.Folklora Kurdan. j. 2.
  • Zero, E. E. (1987). Strana Lîrîkî Heyranok. Bexda: Weşanxaneya Roşenbîrî Lavan.