19720

NALLIHAN TURİZMİ İÇİN BİR DESTİNASYON YÖNETİM MODELİ ÖNERİSİ

Destinasyon yönetim örgütü (DYÖ), turizm paydaşları arasında iş birliği ve koordinasyonun sağlanmasında oldukça önemli bir rol oynamaktadır. Bu çalışmanın amacı, Nallıhan’da turizmi geliştirmeye yönelik bir destinasyon yönetim modeli önerisi sunmaktır. Bu amaç doğrultusunda Nallıhan turizminde yaşanan sorunların tespit edilmesi için turizmde etkin rol oynayan paydaşlarla görüşmeler yapılmış ve belirlenen sorunlara yönelik muhtemel çözüm önerileri geliştirilmiştir. Nitel araştırma yöntemi kullanılan çalışmada, katılımcılarla yapılan görüşmelerde derinlemesine bilgi edinmek için yarı-yapılandırılmış görüşme formu tercih edilmiştir. Katılımcılardan elde edilen veriler betimsel olarak analiz edilmiştir. Görüşmeye katılan katılımcılar, Nallıhan’da turizmi geliştirmek için örgütlü çalışmaların yapılmadığı konusunda hemfikir olmuşlardır. Nallıhan’da oluşturulacak bir destinasyon yönetim örgütü, turizm ile ilgili mevcut sorunların çözümünde yardımcı olurken aynı zamanda destinasyonda turizmin daha rekabetçi ve sürdürülebilir hale gelmesinde önemli bir rol oynayabilecektir.

Anahtar Kelimeler:

Destinasyon Yönetimi, Destinasyon Yönetim Modeli, Destinasyon Yönetim Örgütü, Turizm, Nallıhan.

PDF

___

Adamiak, C. (2020). Peer-to-peer Accommodation in Destination Life Cycle: The Case of Nordic Countries, Scandinavian Journal of Hospitality and Tourism, 20 (3), 212-226.
Aleksandrov, K. (2013). A Management Model for Sustainable Development of the Tourist Destination, Scientific Papers Series Management, Economic Engineering in Agriculture and Rural Development, 13 (2), 21-26.
Ayan, T. (2015). Beydili Köyünün (Ankara-Nallıhan) Somut Olmayan Kültürel Mirası Üzerine Bir İnceleme (Yüksek Lisans Tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü). Ankara Bölge Planı. (2015). “Ankara Bölge Planı 2014-2023”, https://www.kalkinmakutuphanesi.gov.tr/dokuman/ankara-bolge-plani-2014-2023/1396 /., 01.06.2022.
Buhalis, D. (2000). Marketing the Competitive Destination of the Future. Tourism Management, 21, 97-116.
Breakey, N., M. (2005). Tourism Destination Development, PhD Thesis, The University of Queensland.
Coban, G., & Yildiz, O. S. (2019). Developing a Destination Management Model: Case of Cappadocia. Tourism Management Perspectives, 30, 117-128.
Committee on Tourism and Competitiveness (CTC). (2017). The 22nd Session of the General Assembly of the UNWTO, Chengdu, China (A/RES/684(XXII)).
Cittaslow (2022). https://www.cittaslow.org/content/philosophy /., 01.07.2022.
Çiçek, B. (2016). Başarılı Bir Destinasyon Oluşturma Sürecinde Kastamonu Örneği (Yüksek Lisans Tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü).
Đurašević, S. (2011). Uspostavljanje Funkcije Destinacijskog Menadžmenta u Crnoj Gori. Paper presented at The roundtable- NGO Tourism Forum. Bečići: NVO Turistički forum.
Dülgaroğlu, O., Aydemir, B. ve Avcıkurt, C. (2019). Turizm Sektöründe Destinasyon Pazarlaması Üzerine Yeni Bir Yaklaşım. Journal of Gastronomy and Travel Research, 3(3), 400-410.
Dinç, Y., Kömür, T., ve İlban, M. O. (2021). Sürdürülebilir Destinasyon Yönetimi İçin Bir Model Önerisi: Ayvalık Örneği, Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 17 (37), 4376-4399.
Ertaş, M., Kaygalak-Çelebi, S., & Kırlar-Can, B. (2020). Şehir Turizminde Belediyelerin Rolü: Büyükşehirlerin Web Sitelerinin İncelenmesi. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 8(2), 1076-1091.
Gartrell, R. B. (1988). Destination Marketing for Convention and Visitor Bureaus. Dubuque, Iowa: Kendall/Hunt Publishing Company.
Gunn, C. (2004). Tourism Planning: Basics, Concepts, Cases. London. Taylor and Francis.
Godfrey, K.B. (1998), “Attitudes Towards Sustainable Tourism in the UK: A View from Local Goverment”, Tourism Management, 19 (3), s.213- 224.
Gökçe, G. C. (2018). Kültürel Peyzaj-Turizm İlişkisine Yönelik Kırsal Kimlik Koruma Modeli: Nallıhan-Beydili Örneği (Doktora Tezi, Fen Bilimleri Enstitüsü).
Gökçe, G. C. ve Açıksöz, S. (2015). Kültürel Peyzaj Bileşenleri ve Turizm İlişkisinde Görsel Peyzaj Analizi: Nallıhan-Beydili Köyü Örneği.
Haugland, S. A., Ness, H., Grønseth, B. O., & Aarstad, J. (2011). Development of tourism destinations: An integrated multilevel perspective. Annals of Tourism Research, 38(1), 268-290.
Henderson, J. C. (2008). Tourism Destination Development: The Case of Malaysia. Tourism Recreation Research, 33(1), 49-57.
Karabaşa, S., & Kara, Ç. (2022). Oyanın Mirası Nallıhan İğne Oyasının Miras Olma Serüveni. Folklor/Edebiyat, 28(110), 499-522.
Korkmaz, N., & Karadeniz, N. (2004). Nallıhan-Hoşebe Orman İçi Dinlenme Yerinin Rekreasyon Kaynaklarının Geliştirilmesi. Journal of Agricultural Sciences, 10(01), 24-30.
Kotler, P., Bowen, J. T., Makens, J. C., ve Baloglu. S. (2018). Marketing for Hospitality and Tourism (7th ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice-Hall.
Klimek, K. (2013). Destination Management Organisations and their Shift to Sustainable Tourism Development. European Journal Of Tourism, Hospitality And Recreation, 4(2), 27-47.
Niekerk, M. V. (2014). The Role of the Public Sector in Tourism Destination Management from a Network Relationship Approach, Tourism Analysis, 19, 701-718.
Nallıhan Turizm Gelişim Stratejisi. (2011). “Nallıhan Kırsal Turizm Potansiyelinin Değerlendirilmesi Projesi”, https://www.kalkinmakutuphanesi.gov.tr/assets/upload/dosyalar/35_nallihan-turizm-gelisim-stratejisi-2023.pdf /., 05.05.2022.
Nallıhan Belediyesi. (2022). “Nallıhan’da Turizm”, https://www.nallihan.bel.tr/., 15.05.2022.
Pearce D. G. and Schänzel H. A. (2013). Destination Management: The Tourists Perspective. Journal of Destination Marketing & Management, 2, 137–145.
Presenza, A., Sheehan, L., Ve Ritchie, J.R.B. (2005). Towards a Model of the Roles and Activities of Destination Management Organizations, American Journal of Industrial and Business Management, 6 (2), 1-17.
Prideaux, B. (2000). The Role of the Transport System in Destination Development. Tourism Management, 21: 53-63.
Rodrı ́guez-Dı ́az, M., ve Espino-Rpdrı ́guez, T. F. (2008). A Model of Strategic Evaluation of A Tourism Destination Based on Internal and Relational Capabilities, Journal of Travel Research, 46, 368–380.
Sainaghi, R. (2006). From Contents to Processes: Versus a Dynamic Destination Management Model (DDMM) Karşı. Turizm İşletmeciliği, 27 (5), 1053-1063.
Silvana, Đ. (2015). Tourism in Montenegro: A Destination Management Perspective, Tourism: An International Interdisciplinary Journal, 63 (1), 81-96.
T.C. Nallıhan Kaymakamlığı (2022). “Nüfus”, http://www.nallihan.gov.tr/nufus /., 04.06.2022.
T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı (2022). “Nallıhan”, https://ankara.ktb.gov.tr/TR-152779/nallihan.html /., 10.06.2022.
Öztürk, Y., Kozak, M., Yeşiltaş, M., Özel, H. Ç., ve Aksöz, O. (2013). Destinasyon Tanımı ve Özellikleri: Destinasyon Yönetimi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Varghese, B. (2013). Intervention of Destination Management Organization’s in Tourist Destinations for Branding, Image Building and Competitiveness – A Conducive Model for Karnataka. Journal of Investment and Management, 2(3), 50-56.
Wang, Y., ve Xiang, Z. (2007). Toward a theoretical framework of collaborative destination marketing. Journal of Travel Research, 46, 75–85.
World Tourism Organization. (2004). Survey of destination management organisations. Madrid, Spain: World Tourism Organization.
Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
Zhang, C., ve Xiao, Honggen. (2014). Destination Development in China: Towards an Effective Model of Explation, Journal of Sustainable Tourism, 22 (2), 214-233.