Türkiye'de Siyasi Partilerin Yerel Özerkliğe Bakışı/ Polıtıcal Party Polıcıes About Local Autonomy In Turkey
Öz Günümüzün baskın yönetim paradigması, siyasal, yönetsel, mali boyutları bulunan yerel özerklik kavramını, bir ülkedeki demokratikleşmenin belirgin göstergelerinden biri olarak görmektedir. Ulusal ve uluslar arası bilimsel ve siyasal tartışmalarda da yerel özerklik, göz ardı edilemeyecek düzeyde savunulmaktadır. Benzer biçimde siyasal partiler de, demokrasinin en önemli aktörleri olarak kabul edilmektedir. Bir ülkede hazırlanan veya gelecekte hazırlanacak olan kamu politikalarının oluşum sürecinde siyasal partilerin rolü büyüktür. Bu bakımdan, siyasal partilerin yerel özerkliğe bakışı, siyasetin ve kamuoyunun önemli gündemlerinden birini oluşturan konulardan biridir. Bu çalışma, siyasi partilerin özerkliğe bakışının Türkiye'de gelecek on yıllarda ne yönde gelişeceğiyle ilgili kestirimlerde bulunmamıza olanak sağlayacaktır. Çalışmada, Türkiye'de siyasal partilerin yerel özerklik olgusu konusundaki politikaları değerlendirilmiştir. Bu doğrultuda, partilerin seçim beyannamelerinden ve TBMM genel kurulunda yerel yönetimlerle ilgili yasa tasarıları ile görüşmelerdeki konuşmalardan yararlanılmıştır. Siyasal partilerin yerel özerkliğe bakışı, var olan politik ve sosyal bölünmelerin hangi tarafında yer aldıklarına göre değişmektedir. Merkez-çevre ayrışması ve bunun son yıllarda geçirdiği dönüşümler ile etnik-ulusal milliyetçilik ayrışması partilerin yerel özerklikle ilgili politikalarını etkileyen en önemli faktörlerdir. Anahtar Kelimeler: Özerklik, yerel özerklik, siyasal parti, demokratikleşme Abstract The dominant paradigm in public administration today views local autonomy which has political, administrative and financial dimensions as an important sign of democratization. Both national and international social scientific platforms also defended the benefits of local autonomy considerably. Similarly, political parties are regarded as the most important actors in a democracy. Political parties play important roles in present and future public policy processes in a country. Therefore, understanding the views of political parties about local autonomy will allow us to predict the direction of this important issue in next decades. This study evaluates the policies of political parties towards the issue of local autonomy. To this end, the data from political party election manifestos and debates about local government reform in parliamentary committees and in plenary sessions have been used. The views of political parties about local autonomy depend on their position along political and social divisions in Turkey. The center and periphery cleavage and recent changes in this division together with ethnic and national nationalism cleavage are the most important factors affecting political party views about local autonomy. Key Words: Autonomy, local autonomy, political party, democratization
___
- Akkök, A. E. (2008). Yabancı Dilde İmgesel Anlamlı Dil Ögelerinin Öğretimi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
- Arıcı, A. F. (2008). Okuma Eğitimi. Ankara. PegemA.
- Arık, M. B. (1997). 1980 Sonrası Türkiyede Yaşanan Toplumsal Değişim ve Karikatürün Değişen İşlevi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
- Barın, E. (2003). Yabancılara Türkçenin Öğretiminde Temel Sözvarlığının Önemi. Türklük Bilimi Araştırmaları. (13). 311317.
- Demircan, Ö. (1990). Yabancı Dil Öğretim Yöntemleri. İstanbul: Ekin Yayın-Dağıtım.
- Durualp, E. (2006). İlköğretimde Sosyal Bilgiler Öğretiminde Karikatür Kullanımı. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
- Efe, H. (2005). Karikatür ve Eğitim (Karikatür Sanatının Eğitimdeki İşlevi). İzmir: Etki Yayınevi.
- Efe, H. (2007). Karikatür ve Edebiyat. İzmir: İlya Yayınları.
- Ersoy, F ve TÜRKAN, B. (2010). İlköğretim Öğrencilerinin Çizdikleri Karikatürlerle Yansıttıkları Sosyal ve Çevresel Sorunların İncelenmesi. Eğitim ve Bilim, 35 (156). 96109.
- Göğüş, B. (1978). Orta Dereceli Okullarımızda Türkçe ve Yazın Eğitimi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
- Göker, Y. (2007). Karikatürün Eğitimde Kullanılması. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, (84), 2934.
- Güneş, F. (2007). Türkçe Öğretimi ve Zihinsel Yapılandırma. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
- Örs, F. (2007). Eğitim ve Karikatür. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 84, 2628.
- Özbay, M. (2006). Bir Dil Becerisi Olarak Dinleme Eğitimi. Ankara: Öncü Kitap.
- Özbay, M. (2007). Özel Öğretim Yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap.
- Özer, A. (2007). Karikatür ve Eğitim. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 84, 1925.
- Özkan, A. P. (2009). Yabancı Dil Olarak Türkçe Derslerinde Kültürlerarası İletişim Yetisi Kazandırma Amaçlı Karikatür Kullanımı. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
- Özkanlı, R. (2006). Görsel Bir Dil Olarak Resim ve Karikatür İlişkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Mersin Üniversitesi, Mersin.
- Sallabaş, E. (2011). Aktif Öğrenme Yönteminin İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Konuşma Becerilerine Etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
- Sever, S. (2007). Türkçe Öğretiminde Karikatürün Kullanılması-I. İlköğretmen Eğitimci Dergisi, 11, 1823.
- Türkçe Sözlük (2005). TDK: Ankara.
- Uslu, H. (1999). Karikatür Sanatı ve Karikatür Ürünleri. Denizli Sempozyum Metinleri. http://www.huslu.8k.com/yazi1.htm (Erişim Tarihi: 12 Ekim 2011).
- Uslu, H. (2007). Eğitimde Karikatür. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi. (84). 1518.
- Üstün, Ö. (2007). Ortaöğretim Üçüncü Sınıfta Türk Dili ve Edebiyatı Dersinde Karikatür Kullanımının Yazılı Anlatım Öğretimine Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.