Turist Rehberlerinin İletişim Becerilerinin Turistlerin Tur Deneyimi Üzerine Etkisi: Nevşehir İlinde Bir Araştırma / The Effect of Communication Skills of Tourist Guides on Tourısts’ Tour Experiences: A Research in Nevsehir

Öz Bu çalışmada, Nevşehir ilinde faaliyet gösteren Turist Rehberleri örneklem grubu esas alınmak suretiyle, turist rehberlerinin iletişim becerilerinin turistlerin tur deneyimi üzerindeki etkisinin ölçülmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla turistlerin, rehberlerinin iletişim becerilerine yönelik algısı anket yoluyla ölçülmüştür. Aynı zamanda turistlerin tur deneyimlerine ve demografik özelliklerine yönelik anket uygulanmıştır. Nevşehir’i ziyaret eden 94 yerli ve 296 yabancı turistten elde edilen veriler bilgisayar ortamında analiz edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda turist rehberinin iletişim becerilerinin turistlerin tur deneyimleri üzerinde etkili olduğu görülmüştür. İletişim becerilerinin, tur deneyiminin alt boyutlarından ‘öğrenme’ ve ‘eğlence’ deneyimi üzerinde, ‘estetik’ ve ‘kaçış’ deneyimine göre daha fazla etkisi olduğu ortaya çıkmıştır.

PDF

___

Kaynakça

Alshatnawi, E.A.R. (2014). Assessing communication skills among jordanian tour guides: german tourists perceptions. Journal of Management Research, 6 (1), 1-11

Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S. ve Yıldırım, E. (2012). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Sakarya: Sakarya Yayıncılık.

Arhippainen, L. (2009). Capturing user experience for product design. A Proceeding of the 26th Information Systems Research Seminar. İskandinavya

Boonpart, O. ve Suvachart, N. (2014). Tourist expectation and tourist experience in cultural tourism. Journal of Tourism and Hospitality Management, 3(2): 124-132.

Schneider, A., Donaghy, W. Ve Newman, P. J. (1975). Organizational communication. International Student Edition. Kogakusha: McGrow Hill.

Dirsehan, T. (2010). Örneklerle temel deneyimsel pazarlama. İstanbul: İkinci Adam Yayınları.

Dökmen, Ü. (2001). İletişim çatışmaları ve empati (17.Bs). İstanbul: Sistem Yayın.

Dwyer, J. (1997). The business communication handbook. Australia, Erskineville: Prentive Hall.

Ellis, G.D., ve Rossman, J.R. (2008).Creating value for participants through experience staging: parks, recreation and tourism in the experience ındustry. Journal of Park and Recreation Administration. 26(4), 1-20.

Güney, S. (2000). Davranış bilimleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Güzel, Ö. (2014). The dimensions of tour experience, emotional arousal, and post-experience behaviors: A research on pamukkale in Turkey. Procedia Social and Behavioral Sciences. 150, 521-530.

Ham, S. H.,ve Weiler, B. (2003). Toward a theory of quality in cruise-based interpretive guiding. Journal of Interpretation Research, 7(2), 29-49.

Hosany, S. ve Witham, M. (2009). Dimenasions of cruisers’ experiences, satisfaction and ıntention to recommend. Journal of Travel Research, 49(3), 351-364.

ennings, G. ve Nickerson, N. (2006). Quality tourism experience. Butterworth- Heinemann: Oxford.

Leclerc, D. ve Martin, J. N. (2004). Tour guide communication competence: French, German and American tourist’s perceptions. International Journal Of Intercultural Relations, 28(2004), 181-200.

Moscardo, G. (1996). Mindful visitors: heritage and tourism. Annals of Tourism Research, 23(2), 376-397.

Müküs, C. (2009). Doğu Anadolu Bölgesi’nde çalışan turist rehberlerinin yeterliliği ve turist memnuniyetinin analizi. (Yayımlanmamış yükseklisans tezi). Yüzüncüyıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Van.

Oh, H., Fiore, A.M. ve Jeoung, M. (2007). Measuring experience economy concepts: Tourism applications. Journal of Travel Research, 46(2):119.

Otto, J.E. ve Ritchie, B. R. (1996). The service experience in tourism. Tourism Management, 17(3):165-174.

Peterson, R. A. (1994). Meta- analysis of croanbach’s coefficient alpha. Journal of Consumer Research, 21, 381-391.

Pine, B. J. II ve Gilmore, J. H. (1998). Welcome to the experience economy. Harvard Business Review, 76(4):96-105.

Pine, B. J. II ve Gilmore, J. H. (1999). The experience economy work is theatre every business a stage. Boston Massachusetts: Harvard Business School Press.

Rızaoğlu, B. (2003). Turizm davranışı. Ankara: Detay Yayıncılık.

Sabuncuoğlu, Z. ve Tüz, M. (1998). Kurumsal psikoloji. Bursa: Alfa Basım Yayım.

Schmitt, B. H. (1999). Experiental marketing. New York: The Free Press.

Stamboulis, Y. ve Skayannis, P. (2003). Innovation strategies and technology for experience-based tourism. Tourism Management. 24(1),35-43.

Usal, A. ve Kuşluvan, Z. ( 2006). Davranış bilimleri (5. Bs). İzmir: Barış Yayınları.

Yu, X., Weiler, B. ve Ham, S. (2002). Intercultural communication and mediation: A framework for analysing the intercultural competence of Chinese tour guides. Journal of Vacation Marketing, 8(1), 75-87.

Weiler, B. ve Ham, S. (2002). Tour guide training: A model for sustainable capacity building in developing countries. Journal of Sustainable Tourism, 10(1): 52-69.

Weiler, B. ve Black, R. (2014). Tour guiding research: insights, issues, implications. Bristol: Channel View.

Wong, A. (2001). Satisfaction with local tour guides in Hong Kong. Pacific Tourism Review, 5(1), 59-67.