Esin ŞAHİN, Sedat MADEN, Mehmet KARDAŞ, Abdullah ŞAHİN

Noktalama İşaretlerinin Öğretiminde Grup Araştırması Tekniğinin Öğrenci Başarısına Etkisi/The Influence Of Group Research Technıque On Student Achıevement In The Teachıng Of Punctuatıon Marks

Öz Özet İşbirliğine dayalı öğretim yöntemlerinden biri olan grup araştırması tekniği, belirlenen amaç doğrultusunda görev ve sorumlulukları paylaşmak, öğrenciler arasında etkileşimi ve akademik başarıyı artırmak için kullanılan tekniklerdendir. Bu çalışmanın amacı grup araştırması tekniğinin dil bilgisi konularından noktalama işaretlerinin öğretiminde öğrenci başarısına ve öğrenmenin kalıcılığına etkisini belirlemektir. Çalışmada ön test-son test ölçümlerine dayalı kontrol gruplu deneysel desen kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubu, Artvin Çoruh Üniversitesi Sağlık Yüksekokulu Hemşirelik Bölümü'nde 1. sınıfta öğrenim gören ve Türk Dili dersini alan 50 öğrenciden oluşmaktadır. Deney (n=25) ve kontrol (n=25) grubu öğrencilerine 25 soruluk Dil Bilgisi Başarı Testi ön test olarak uygulanmıştır. Öğrencilerin bu testten aldıkları puanlar non-parametrik istatistik tekniklerinden Mann Whitney U ve Z analizi ile çözümlenmiştir. Elde edilen bulgularda deney ve kontrol gruplarının ön test ortalamaları arasında U= 279.00, p>0.05 önem düzeyinde anlamlı bir farkın olmadığı görülmüştür. Ancak son test ortalamaları arasında U=23.50, p<0.05 önem düzeyinde deney grubu lehine anlamlı bir fark olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Bu sonuç, grup araştırması tekniğinin öğrenci başarısına katkı sağladığını ortaya koymuştur. Anahtar sözcükler: Grup araştırması, işbirlikli öğrenme, noktalama işaretleri, yazılı anlatım. The Influence Of Group Research Technıque On Student Achıevement In The Teachıng Of Punctuatıon Marks Abstract Group research as one of the cooperative teaching methods is one of the ways to share the duties and responsibilities on the basis of certain goals, and to enhance the interaction and academic achievement among students. The purpose of this study is to determine the effect of group research in teaching of punctuation rules in language skills on students' achievement and their learning retention. In the study, experimental design with control group was used based on measurements of pre-test and pos-test. Research working group is composed of 50 freshmen who took Turkish Language course at School of Health, Nursery Department at Artvin Coruh University. Language knowledge achievement test with 25 questions was conducted to the students as pre-test. The scores that students took from the test were analyzed by means of Mann Whitney U and Z analysis as one of nonparametric statistical methods. In the findings obtained, there seemed no significant differences (U= 279.00) between pre-test mean scores of experimental and control groups at the level of p>0.05 However, between the post-test mean scores, a significant difference (U=23.50) in favor of the experimental group was found at the level of p<0.05. These results show that group research has a positive effect on students' achievement. Key Words: Group research, cooperative learning, punctuation marks, written expression.

Anahtar Kelimeler:

Grup araştırması, işbirlikli öğrenme, noktalama işaretleri, yazılı anlatım

PDF

___

Kaynakça

Açıkgöz, K. Ü. (1992). İşbirlikçi Öğrenme Kuram Araştırma Uygulama. Malatya: Uğurel Matbaası.

Açıkgöz, K. Ü. (2006). Aktif Öğrenme, İzmir: Kanyılmaz Matbaası, Biliş Yay.,171-219

Banguoğlu, T. (1998). Türkçenin Grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.

Beckman, M. (1990). Collabrative learning: Preparation for the workplace and democracy. College Teaching, (38), 128-133.

Bilgin, İ. & Geban. Ö. (2004). İşbirlikli Öğrenme Yöntemi ve Cinsiyetin Sınıf Öğretmenliği Öğretmen Adaylarının Fen Bilgisi Dersine Karşı Tutumlarına, Fen Bilgisi Öğretimi Dersindeki Başarılarına Etkisinin İncelenmesi. H.Ü Eğitim Fakültesi Dergisi (26). 9-18

Cai, S. (1998). “Student Enjoyment of Physical Education Class in Three Teaching Styles Environments”. Education,118, 412–421.

Collier, K.G. (1980). “Peer-group learning in higher education: The development of higher-order skills”. Studies in Higher Education. 5, 55-62.

Demirel, Ö. (2009). Öğretme Sanatı. (14. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.

Erden, M. (1988). “Grup Etkililiği Öğretim Tekniğinin Öğrenci Başarısına Etkisi”. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3, 79-86.

Ernst, M.& Byra, M.(1998). “Pairing learners in the reciprocal style of teaching ınfluence on student skill, knowledge and socialization”. Physical Educator, 55, 24-38.

Evans, P, Gatewood, T. & Green, G. (1993). Cooperative learning: Passing fad or long-term promise? Middle School Journal, 24(3), 3-7.

Gömleksiz, M. (1997). Kubaşık Öğrenme: Temel Eğitim Dördüncü Sınıf Öğrencilerinin Matematik Başarısı ve Arkadaşlık İlişkileri Üzerine Deneysel Bir Çalışma. Adana: Baki Kitabevi.

Johnson, D.W. & Johnson, R.T, (1989). Cooperation and competition: Theory and research. Edine Minn: Interaction Books.

Johnson, D.W. & Johnson, R.T. (1974). “Instructional Goal Structure: Cooperative, Comperitive or Intividualistic”. Review of Teducational Research, 44, 213-240.

Johnson, D. W. (1981). “Student-student interaction: the neglected variable in education”. Educational Researcher, 10, 5-10.

Millis, B.J., (1996). “Cooperative learning”. http://www.utc.edu/teaching-resourcecenter/ (Erişim Tarihi: 23.05.2006)

Mouton, S. J. & Blake, R.R. (1984). Synergogy. U.S.A.: Jossey-Bass Puplishers.

Nichols, J. D. (1996). “The effects of cooperative learning on student achievement and motivation in a high school geometry class”. Contemporary Educational Psychology, 21 (4), 467-476.

Özbay, M. (2006). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap.

Quinn, M. M. & Jannasch-Pennell, A. (1995). “Using peers as social skills training agent for students with antisocial behavior”. Preventing School Failure, 39 (4), 26.

Sarıtaş, M. (1998). İlköğretim Okulları 4. sınıf Beden Eğitimi Dersi Öğretimine İşbirlikli Öğrenme Yöntemi ve Yarışmalı Öğrenme Yönteminin Etkileri, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Denizli: Pamukkale Üniversitesi.

Sharan, S. (1980). “Cooperative learning in small groups: Recent methods and effects on achievement attitudes and ethnics relations”. Review of Educational Research, 50, 241-271.

Slavin, R. E. (1980). “Cooperative learning”. Rewiev of educational Research, 50 (2) 315-342.

Slavin, R. E., (1987). “Cooperative learning and the cooperative school”. Educational Leadership, 45-3, 7-13.

Slavin, R. E. (1990). “Cooperative learning: Theory, research and practice”. Massachusetts: Allyn and Bacon.

Sparks, M. R., Cady, S. H. & Fandt P. M. (1993). “The impact of reward interdependency on the synergogy model of cooperative performance”, Small Group Research, 24 (1), 101-115.

Stahl, R. J., (1996). Cooperative learning in science. Addison-Wesley Puplishing Co.

Taşpınar, M. (2005). Kuramdan Uygulamaya Öğretim Yöntemleri. Elazığ: Üniversite Kitabevi.

Tok, Ş. (2008). “İşbirliğine Dayalı Öğrenme Yöntemlerinden İkili Denetim Tekniğinin Okuduğunu Anlama Üzerindeki Etkisi”, İlköğretim Online, 7(3), 748-757. [Online]: http://ilkogretim-online.org.tr.

Ward, P. & Lee, M. A. (2005). Peer-assisted Learning in Physical Education: A Review of Theory and Research, Journal of Teaching in Physical Education, 24, 205-225.