İkna Edici Yazma ve Karşılaştırmalı Bir Araştırma/Persuasive Writing and a Comparative Study (Example of Australian Native Language Teaching Materials and Turkish)

Özet İkna edicilik bir metin türü olarak ele alınmaktadır. İkna edici metinlerin eğitimde kullanılmasının öğrencileri kendine güvenli bir şekilde geleceğe hazırlayan bir uygulama olacağı düşünülmektedir. Bunun sebebi iknanın başarılı bir iletişimin vazgeçilmez unsuru olmasıdır. Bu açıdan sözlü ya da yazılı ikna çalışmaları Türkçe eğitimine katkı sağlayabilecekken Türkçe eğitiminde yeterince yer bulamamaktadır. Bu çalışma ile eğitimde ikna kavramına nasıl yer verildiğini anlamak hedeflenmiştir. Bu hedefle de daha güncel olduğu düşüncesiyle Avustralya ana dili ders materyali ve Türkiye'de kullanılan eğitim-öğretim programları incelenmiş. Bunlarda ikna ediciliğin nasıl, hangi yazma yaklaşım ve etkinlikleri ile ele alındığı belirlenmek istenmiştir. Bunların sonucunda da öğrencilerin yazma süreç ve etkinliklerine katkıda bulunmak amaçlanmıştır. Çalışma sonucunda; ikna ediciliğe Avustralya ders materyalinde tüm sınıf düzeylerinde bir metin türü olarak ve görev odaklı bir yaklaşımla yer verildiği fark edilmiştir. İkna edicilik Türkçe eğitim-öğretim programlarında (ilk ve orta) ise bir metin türü olarak yer bulamamaktadır. Bu programlarda ikna yalnızca ilköğretim birinci kademede bir yöntem-teknik olarak ve “İkna edici yazı yazar.” şeklinde bir kazanım olarak yer almaktadır. Yazma yaklaşımı ise Avustralya ana dili materyallerinin aksine soyut bir etkinlikle ele alınmıştır. Çalışma, ikna kavramına ve görev odaklı yazma yaklaşımına önem verilmesi gereği ile sona ermektedir. Anahtar Kelimeler: Türkçe Eğitimi, Metin Türü, İkna Abstract Persuasiveness is regarded as a text type. Using persuasive text in education would be a kind of practice which prepares learners for future experiences with self-confidence. That is because persuasion is a must for a successful communication. In this respect, written or oral persuasion studies have not been included in Turkish language teaching despite their potential contributions. This study aims to explain how persuasion is considered in education. With this purpose, Australian lesson materials and Turkish curriculum have been studied. How persuasiveness was mentioned and the writing approaches and activities used to convey persuasiveness have been clarified. In result, a contribution to the writing processes and activities of learners has been aimed. The results showed that persuasiveness was included in Australian lesson materials of all levels at schools as a text type and through a task-based vision. Yet, persuasiveness is not a part of Turkish curriculum (primary and secondary schools). This concept exists only in the curriculum of primary schools as a method-technique. Also, it is mentioned as an attainment: “Students can write persuasive text”. Writing approach is mentioned with an abstract activity, contrary to Australian curriculum. Finally, the study claims that persuasiveness and task-based writing approach should be highlighted. Key words: Turkish Language Teaching, Text Type, Persuasion

Persuasiveness is regarded as a text type. Using persuasive text in education would be a kind of practice which prepares learners for future experiences with self-confidence. That is because persuasion is a must for a successful communication. In this respect, written or oral persuasion studies have not been included in Turkish language teaching despite their potential contributions. This study aims to explain how persuasion is considered in education. With this purpose, Australian lesson materials and Turkish curriculum have been studied. How persuasiveness was mentioned and the writing approaches and activities used to convey persuasiveness have been clarified. In result, a contribution to the writing processes and activities of learners has been aimed. The results showed that persuasiveness was included in Australian lesson materials of all levels at schools as a text type and through a task-based vision. Yet, persuasiveness is not a part of Turkish curriculum (primary and secondary schools). This concept exists only in the curriculum of primary schools as a method-technique. Also, it is mentioned as an attainment: “Students can write persuasive text”. Writing approach is mentioned with an activity, contrary to Australian curriculum. Finally, the study claims that persuasiveness and task-based writing approach should be highlighted.

___

Ağca, H. (1999). Yazılı Anlatım. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.

Aktaş, Ş. ve Gündüz, O. (2008). Yazılı ve Sözlü Anlatım: Kompozisyon Sanatı. Ankara: Akçağ Yayınları.

Arı, G. (2011). “Türkçe (6, 7, 8. Sınıf) Ders Kitaplarındaki Okuma ve Dinleme/İzleme Metinleri ile Yazma Görevleri Arasındaki Tür Uyumu” Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 6 (3), 489-511.

Arıcı, A., F. ve Ungan, S. (2008). “Konu Seçiminin Yazma Becerisine Etkisi”. Çağdaş Eğitim Dergisi, 33 (357), 19-24.

Avusturalya Eğitim-Öğretim Ders Materyali (2011).

Bhatia, V. K. (1993). Analysing Genre: Language Use in Professional Settings. London: Longman.

Binyazar, A. ve Özdemir, E. (1980). Yazılı Anlatım Bilgileri. İstanbul: Milliyet Yayınları.

Demirel, Ö. (1999). İlköğretim Okullarında Türkçe Öğretimi. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.

Göçer, A. (2010). “Türkçe Öğretiminde Yazma Eğitimi”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3 (12), 178-195.

Göğüş, B. (1978). Orta Dereceli Okullarda Türkçe ve Yazın Eğitimi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.

Gömleksiz, M., N., Sinan, A., T. ve Demir, S. (2010). “İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programındaki Yazma Öğrenme Alanının Etkililiğinin Değerlendirilmesi”. Turkish Studies - International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 5 (4), 1135-1173.

Günay, D. (2007). Metin Bilgisi. İstanbul: Multilingual Yayınları.

Harris, T. (1995). “Genre”. Journal of American Folklore, 108 (430), 509-552.

Karahan, F. (2005). “Tür Çözümlemesi Yönünden Düğün Davetiyelerine Yönelik Bir İnceleme”. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 22 (2), 105-133.

Karasar, N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayınları.

Kavcar, C. (1986). Türk Dili. Eskişehir: Anadolu Üniv. Açık Öğretim Fak. Yayınları.

Koç, G., Ç. (2009). Türkiye'de ve Batı'da Paragraf Yazma Öğretimi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi, İzmir.

Larson, C. U. (2001). Persuasion Reception and Responsibility. Belmonth: Wadsworth /Thomson Learning.

MEB. (2006). İlköğretim Türkçe (6, 7, 8. Sınıf) Dersi Öğretim Programı. Ankara: MEB Yayınları.

MEB. (2009). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu (1-5. Sınıflar). Ankara: MEB Yayınları.

MEB. (2011). Dil ve Anlatım Dersi (9,10,11,12.) Sınıflar Öğretim Programı. Ankara: MEB Yayınları.

Mortensen, W. K. (2004). Maximum Influence: The Twelve Universal Laws of Power Persuasion. New York: Amacom.

Okur, A. (2010). “Türkçe Ders Kitaplarındaki Metinlerin Türsel Özellikleri”. (Ed. H. Ülper), Türkçe Ders Kitabı Çözümlemeleri, Ankara: Pegem Akademi, s. 115-140.

Okurer, C. (1967). Kompozisyon Öğretimi, İstanbul: MEB Yayınları.

Özbay, Murat (2007). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap.

Solak, M. ve YAYLI, D. (2009). “İlköğretim İkinci Kademe Ders Kitaplarının Türler Açısından İncelenmesi”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9 (2), 444-453.

Şahbaz, N., K. ve Çekici, Y., E. (2012). “Disiplinler Arası Bir disiplin Olarak Türkçe Eğitimi”. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 7 (3), 2367-2382.

Temizkan, M. (2007). “Türkçe Öğretmenlerinin Yazılı Anlatım Etkinliği Çerçevesinde Yaptıkları Uygulamaların Değerlendirilmesi”. Millî Eğitim, 174, 135-154.

Temizkan, M. (2013). “İlköğretim 6-8. Sınıf Türkçe Öğretmen Kılavuz Kitaplarındaki Yazma Yöntemleri Üzerine Bir İnceleme (MEB. Yayınları Örneği)”. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2 (5), 95-124.

Yılmaz, R. A. (2007). “İletişim Bilgisi”. (Ed: N. Aysun Yüksel), İkna Edici İletişim, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, s. 183-197.

Yüksel, A. H. (2005). İkna ve Konuşma. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını No: 1629.

Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi-Cover
  • ISSN: 1304-429X
  • Yayın Aralığı: Yılda 5 Sayı
  • Yayıncı: Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi
Sayıdaki Diğer Makaleler

ÖĞRETMEN ADAYLARININ YARATICI DÜŞÜNME DÜZEYLERİNİN FARKLI DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ

Betül KÜÇÜK, Tevfik İŞLEYEN

ORİGAMİ İLE MATEMATİK ÖĞRETİMİ

Seyat POLAT

Öğretmen Adaylarının Yaratıcı Düşünme Düzeylerinin Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi/Examining Prospective Teachers' Level of Creative Thinking In Terms Of Different Variables

Tevfik İŞLEYEN, Betül KÜÇÜK

Araştırmaya Dayalı Öğrenme Yaklaşımlarının Üniversite Öğrencilerinin Genel Fizik Laboratuarı I Dersindeki Başarı ve Bilimsel Süreç Becerilerine Etkisi/Effect of Inquiry Based Learning Approaches on University Students' Academic Achievement and Science Pro

Yunus Karakuyu, İbrahim Bilgin, Ahmet Sürücü

OKULÖNCESİ EĞİTİMDE ÖZYETERLİK ALGISI VE FEN UYGULAMALARI İLİŞKİSİNİN İNCELENMESİ

Evrim GENÇ KUMTEPE, Alper KUMTEPE, Bülent BATMAZ

SINIF ÖĞRETMENİ ADAYLARININ FEN ÖĞRETİMİ ÖZ-YETERLİK İNANÇLARININ FEN ÖĞRETİMİ DERSİNE BAĞLI OLARAK DEĞİŞİMİ

Sibel KAYA

ÜSTÜN YETENEKLİ ÖĞRENCİLERİN PROBLEM ÇÖZME BECERİSİNE YÖNELİK ÜSTBİLİŞ DÜZEYLERİNİN BELİRLENMESİ

Cengiz TÜYSÜZ

Sınıf Öğretmeni Adaylarının Fen Öğretimi Öz-Yeterlik İnançlarının Fen Öğretimi Dersine Bağlı Olarak Değişimi/The Change in Elementary Pre-Service Teachers' Science Teaching Efficacy Beliefs after Science Methods Course

Sibel KAYA

Yabancı Dil Olarak Türkçenin Öğretiminde Sözcük Öğretimi Üzerine Bir Değerlendirme/An Evaluation of Vocabulary Teaching On Turkish Teaching as a Foreign Language

Kadir BÜYÜKİKİZ, Sevil HASIRCI

Bireysel Çalgı Dersine İlişkin Tutum Ölçeğinin Geliştirilmesi/Development of Attitude Scale about Individual Instrument Course

Begüm YALÇINKAYA, Abdurrahim ELDEMİR