Çetin TAN, Mehmet Fatih KAYA, Mustafa KAHYAOĞLU

İLKÖĞRETİM ÖĞRETMEN ADAYLARININ ÖĞRENME STİLLERI VE ÖĞRETMENLİK MESLEĞİNE YÖNELİK TUTUMLARI

Eğitim sistemleri; bireysel gereksinimleri giderdiği, bireysel farklılıkları gözettiği ve bireylerin, yaşadıkları çağa ve topluma uyumlu yaşamalarını sağlayacak nitelikleri kazandırabildiği ölçüde insanların kendilerini gerçekleştirmelerine hizmet etmiş sayılır. Değişen dünya ile birlikte toplumun gereksinim duyduğu insan tipi de doğal olarak değişmektedir. Bilgi toplumlarında bireysel farklılıkları dikkate alan bir yaklaşımla yaratıcı, hızlı düşünebilen, katlanarak artan bilgiye ulaşma yollarını öğrenmiş bireyler yetiştirilmeye çalışılmaktadır. Eğitim alanında yaşanan gelişmeler sonucunda değişen eğitim anlayışıyla birlikte öğretmen ve öğrenci rollerinde de bir değişim yaşanmıştır. Öğretmenlerden, öğrencilerin öğrenmelerinin gerçekleştirilebilmesi için onlara yol gösterici olmaları diğer bir ifade ile öğrenmelerine rehberlik etmeleri beklenmektedir. Bu çalışmada ilköğretim öğretmen adaylarının öğrenme stilleri ile öğretmenlik mesleğine yönelik tutumlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın evrenini Siirt Üniversitesi Eğitim Fakültesi'nde öğrenim gören 1.320, örneklemini ise 260 ilköğretim öğretmen adayı oluşturmaktadır. Araştırmada Üstüner (2006) tarafından geliştiren "öğretmenlik mesleğine yönelik tutum ölçeği" ile Grasha ve Riechmann (1994) tarafından geliştirilen ve Uzuntiryaki, Bilgin ve Geban (2003) tarafından Türkçe'ye uyarlanan "öğrenme stilleri ölçeği" kullanılmıştır. Araştırmada ilköğretim öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğine yönelik tutumlarının, öğrenme stilleri ile öğretmenlik mesleğine yönelik tutumları arasındaki ilişkinin düşük düzeyde olduğu tespit edilmiştir

PRE-SERVICE TEACHERS’ LEARNING STYLES AND ATTITUDE TOWARDS TEACHING PROFESSION

Education systems can be credible as long as it fulfils the needs of individuals, looks out the individual differences and cause them gain the qualifications that will help them live in harmony with the era and the society they live in and allow self actualization. With the changing world, the human type the society needs naturally changes as well. At information societies with an approach that watches the individual differences, it is being tried to raise individuals that are creative, fast-thinking, who learned to be able to reach the improving information. With the change of understanding of education, as a result of improvements on education fields, there has been a change at teacher and students roles. Teachers are expected to be a leader to allow the students achieve their own learning, or guide them to learn, in other words. The purpose of this study is to investigate pre-service teachers’ learning styles and attitude towards teaching profession and also to explore the relationships between preservice teachers’ learning styles and attitude towards teaching profession. The population of the study consists of 1.320 pre-service teachers, studying at Siirt University, Faculty of Education. The sample of the study consists of 260 pre-service teachers chosen by stratified sampling method. The data was collected within the fall semester of 2011‐2012 educational year by means of attitude towards teaching profession scale developed by Üstüner (2006) and learning styles scale developed by Grasha and Riechmann (1994) and translated into Turkish by Uzuntiryaki, Bilgin and Geban (2003). Research results revealed that pre-service teachers’ attitudes towards teaching profession and the relationship between learning styles and attitudes towards teaching are at lower level

PDF

___

Adıgüzel, A., (1998). Öğretmen Yetiştirme Meslek Formasyonu Öğretiminin Öğretmen Davranışlarına Yansıması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Harran Üniversitesi, Şanlıurfa.
Arslan, A. (2008). “Öğretmen Adaylarının Bilgisayar Destekli Eğitim Yapmaya Yönelik Tutumları İle Öz Yeterlik Algıları Arasındaki İlişki”. Elektronik sosyal bilimler dergisi, 7 (24), 101 109.
Başbay, M., Ünver, G. ve Bümen, N. T (2009.)” Ortaöğretim Alan Öğretmenliği Tezsiz Yüksek Lisans Öğrencilerinin Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutumları: Boylamsal Bir Çalışma”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 59, 345- 366.
Baykara Pehlivan, K. (2008). “Sınıf Öğretmeni Adaylarının Sosyo-kültürel Özellikleri ve Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutumları Üzerine Bir Çalışma”. Mersin üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4 (2), 151-168.
Bilgin, İ. ve Durmuş, S. (2003). “Öğrenme stilleri ile öğrenci başarısı arasındaki ilişki üzerine karşılaştırmalı bir araştırma”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 3(2), 381–400.
Boydak, A. (2001). “Öğrenme Stilleri”. İstanbul: Beyaz Yayınları. Bulut, İ (2009). “Öğretmen Adaylarının Öğretmenlik Mesleğine İlişkin Tutumlarının Değerlendirilmesi (Dicle ve Fırat Üniversitesi Örneği)”. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 14, 13-24.
Bulut, H. ve Doğar, Ç. (2006). “Öğretmen Adaylarının Öğretmenlik Mesleğine Karşı Tutumlarının İncelenmesi”. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 8 (1), 13-27.
Cüceloğlu, D. (2002). “İnsan ve Davranışı”. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Çakır, Ö., Erkuş, A. ve Kılıç, F. (2004). Öğretmenlik Mesleği Bilgisi Programının Çeşitli Değişkenler Açısından Değerlendirilmesi. Mersin: Mersin Üniversitesi Yayınları.
Çapa, Y. ve Çil, N. (2000). “Öğretmen Adaylarının Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutumlarının Farklı Değişkenler Açısından ”. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 69-73.
Çapri, B. ve Çelikkaleli, Ö. (2008). “Öğretmen Adaylarının Öğretmenliğe İlişkin Tutum ve Mesleki yeterlilik İnançlarının Cinsiyet, Program ve Fakültelerine Göre İncelenmesi”. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9 (15), 33-53.
Davis, B.G. (1993). Tools for Teaching. San Francisco: Jossey-Bass Publishers.
Dunn, R. & Dunn, K. (1993). Teaching secondary science students through their individual learning styles: practical approaches for grades 7-12. New York: Aliyn and Bacon.
Durmuşoğlu, M. C., Yanık, C. ve Akkoyunlu, B. (2009). “Türk ve Azeri Öğretmen Adaylarının Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutumları”. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 36, 76-86.
Dwyer, J. (1996). “Learning Differences and Teaching Styles”. http://www.yorku.ca/admin/cst/learndifs.html. (Erişim Tarihi: 07.10.2012)
Ekici, G. (2002). “Gregore Öğrenme Stili Ölçeği”. Eğitim ve Bilim Dergisi, 27 (123), 42-47.
Erdem, A. R. ve Anılan, H. (2000). “PAÜ. Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği Öğrencilerinin Öğretmenlik Mesleğine İlişkin Tutumları”. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, 144-149.
Felder, R.M. & Soloman, B. A. (2003). “Index of learning styles questionnaire”. http://www.engr.ncsu.edu/learningstyles/ilsweb.html (Erişim Tarihi: 07.10.2012)
Felder, R. M. (1996). “Matters of style”. ASEE Prism, 6(4), 18-23.
http://www2.ncsu.edu/unity/lockers/users/f/felder/public/Papers/LSPrism.htm. (Erişim Tarihi: 7.10.2012).
Gömleksiz, M. N., Oral, B. ve Bulut, İ. (2006) “Ortaöğretime Nitelikli Öğretmen Yetiştirmede Tezsiz Yüksek Lisans Uygulaması”. Orta Öğretimde Yeniden Yapılanma Sempozyumu 20-22 Aralık 2004 Bildiriler Kitabı (s. 545-551), Ankara: MEB Talim Terbiye Kurulu Başkanlığı.
Grasha, A.F & Riechmann, S. (1982). “The Grasha-Riechmann Student Learning Style Scales: Research Findings and Applications”. (Ed., Keefe, J.), Student Learning Styles and Brain Behavior, Reston, VA: NASSP.
Gürbüztürk, O. ve Genç, S. Z. (2004) “Öğretmen Adaylarının Öğretmenlik Mesleğine İlişkin Görüşleri”. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5 (7), 47-62.
Hein, T.L. & Budny, D. D. (2000). “Styles and Types in Science and Engineering Education”. Paper Presented International Conference on Engineering and Computer Education, San Paulo, Brazil.
Kağıtçıbaşı, Ç. (1999). “Yeni İnsan ve İnsanlar”. İstanbul. Evrim Yayınevi Karasar, N. (2003). “Bilimsel Araştırma Yöntemi”. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kolb, D. A. (1984). Experiential Learning: Experience as the Source of Learning and Development. New Jersey: Prentice Hall, Inc., Engle wood Cliffs. Nuhoğlu, H. (2008). “İlköğretim Fen ve Teknoloji dersine yönelik bir tutum ölçeğinin geliştirilmesi”. İlköğretim Online, 7(3), 627-638.
Oğuz, A. (2004). “Bilgi Çağında Yüksek Öğretim Programları”. Milli Eğitim Dergisi, Güz-164. http://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi /164/oguz.htm (Erişim Tarihi: 07.10.2012).
Oral, B. (2004) “Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Öğretmenlik Mesleğine İlişkin Tutumları”. Eğitim Araştırmaları, 15, 88-98.
Senemoğlu, N. (2002). Gelişim, Öğrenme ve Öğretim (Kuramdan Uygulamaya). Ankara: Gazi Kitabevi.
Simpson, R. D., Koballa Jr, T.R., Oliver, J. S. & Crawley, F. E. (1994). “Research on affective dimention of science learning”. (Ed. D.L. Gabel), Handbook of research in science teaching and learning. National Science Teacher Association. NY: Macmillan Publishing Company.
Şenel, H. G., Demir, İ., Sertelin, Ç., Kılıçaslan, A., & Köksal, A. (2004). “Öğretmenlik mesleğine yönelik tutum ve kişilik özellikleri arasındaki ilişki”. Eğitim Araştırmaları, 15, 99-109.
Terzi, A. R. ve Tezci E. (2007). “Necatibey Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Öğretmenlik Mesleğine İlişkin Tutumları”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 52, 593-614.
Tüysüz, C. ve Tatar, E. (2008). “Öğretmen Adaylarının Öğrenme Stillerinin Kimya Dersine Yönelik Tutum ve Başarılarına Etkisi”. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(9), 97- 107.
Uzuntiryaki, E., Bilgin, İ. ve Geban, Ö. (2003). “The Effect of Learning Styles on High School Students’ Achievement and Attitudes in Chemistry”. Paper presented at the Annual Meeting of the National Association for Research in Science Teaching, Philadelphia, PA, (ERIC Document Reproduction Service No. ED 475 483). (Erişim Tarihi: 05.10.2012).
Üstüner, M. (2006). “Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutum Ölçeğinin Geçerlilik ve Güvenilirlik Çalışması”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 45, 109-127.
Yapıcı, İ., Ü. ve Hevedanlı, M. (2012). “Biyoloji Öğretmen Adaylarının Öğrenme Stilleri İle Biyoloji Öğretimine Yönelik Öz-Yeterlilik İnançları Arasındaki İlişki”. Elektronik Eğitim Bilimleri Dergisi, 1 (1), 15-25.
Yılman, M. (1987). Türkiye’de Ortaöğretime Öğretmen Yetiştirme Sisteminin Pedagojik- Temelleri. Yayımlanmamış doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.