ANLAMA BECERİLERİNE YÖNELİK ÖLÇME VE DEĞERLENDİRME ARAŞTIRMALARININ İNCELENMESİ

Dil becerileri anlama ve anlatma becerileri olarak ikiye ayrılır. Anlama becerileri dinleme ve okumadan anlatma becerileri ise konuşma ve yazmadan oluşur. Kişinin okuduğunu ve dinlediğini tam olarak anlamlandırabilmesi bir gelişim sürecinin sonunda meydana gelir. Öğretim hayatına başlayan çocuk bu iki beceriyi de daha planlı süreçler dâhilinde şekillendirir. Ölçme ve değerlendirme de öğrencinin yaşadığı bu süreçlerin aşamalarından biridir. Ölçme ve değerlendirmeye yönelik araştırmaları konu edinen bu çalışmanın amacı, Türkçe eğitiminde anlama becerilerine yönelik ölçme ve değerlendirme ağırlıklı araştırmaları incelemek ve bu araştırmaların içerik incelemelerini farklı açılardan sunabilmektir. Araştırma, çalışma grubu ortaokul öğrencileri, öğretmen adayları ve Türkçe öğretmenleri olan; anlama becerilerini konu edinen ve ölçme-değerlendirme yönü ağırlıklı olan çalışmalarla sınırlıdır. Araştırmada literatür taraması yapılmıştır. Elde edilen bütün kaynaklar doküman incelemesi aşamalarına uyularak incelenmiştir. Kaynaklar 4N1K modeli kullanılarak tek tek fişlenmiştir. Bulgular kısmında, Türkçe eğitiminde doğrudan ölçme ve değerlendirme başlığı taşıyan araştırmalar ile dinleme ve okuma becerisine yönelik ölçme ve değerlendirme ağırlıklı araştırmalarından bahsedilmiştir. Sonuçta 2005’ten beri Türkçe eğitimi ile ölçme ve değerlendirme disiplinini içeren araştırmaların bir ivme kazandığı, ancak hâlâ araştırmalarda alternatif ölçme ve değerlendirme araçlarına çok fazla yer verilmediği, başarının ölçümünde ağırlıklı olarak çoktan seçmeli ve açık uçlu soruların tercih edildiği görülmüştür.

Language skills cleave as comprehension and speech. While comprehension skills comprise of listening and reading, speech skills comprise of speaking and writing. Reading and listening comprehension for a person occurs at the end of development process. The child who begins educaion life forms the two skills within more planned process. Assessment and evaluation is one of the process stages. The aim of this study comprising researches about assessment and evaluation is to study assessment and evaluation based researches about comprehension skills in Turkish education and to submit the substantive examination from different perspectives. This study is bounded by secondary students, teacher candidates and Turkish teachers; comprehension skills and assessment and evaluation mainly. Literature search is made in this study. All sources obtained are examined in accordance with document research stages. Sources are made a card index singly by using 4N1K model. In the findings part, researches under the title of assessment and evaluation in Turkish education and assessment and evaluation weighted researches are mentioned. In conclusion, it has seen that the studies the studies Turkish education and researches involves assessment and evaluation diciplines have gained speed since 2005 but still alternative assessment and evaluation instrumentshaven’t given a place too much and multiple choice and open-ended questions are prefered for figüre of merit

PDF

___

Acar, Ö. (2012). İlköğretim ikinci kademe Türkçe öğretiminde proje ve performans görevlerinin işlevselliği ile ilgili bir araştırma (Kars ili örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erzincan Üniversitesi, Erzincan.
Adıyaman, Y. (2005). İlköğretim 4, 6 ve 8. sınıflarında Türkçe dersine giren öğretmenlerin ölçme-değerlendirme düzeyleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Afyon.
Akar, M. (2009). Sesli ve sessiz okumanın anlamaya etkisi üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Afyon.
Akın, E. ve Çeçen, M. A. (2014). Ortaokul öğrencilerinin okuma stratejileri üstbilişsel farkındalık düzeylerinin değerlendirilmesi (Muş-Bulanık örneği). TurkishStudies, 9(8), 91-110.
Aktaş, A. (2013). Türkçe öğretimi dersi başarı düzeyi ile tutum ve üstbilişsel becerilerin etkileşimi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Trakya Üniversitesi, Edirne.
Anlar, A. (2011). İlköğretim altıncı sınıf öğrencilerinin Sosyal bilgiler ile Türkçe dersine yönelik tutumları ve bu derslerdeki başarıları arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kilis 7 Aralık Üniversitesi, Kilis.
Aras, B. (2004). İlköğretimde dinleme anlama becerisinin geliştirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Arslan, A. (2013). Çeşitli değişkenler açısından ilköğretim yedinci sınıf öğrencilerinin dinlediğini anlama durumları. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(5), 61- 81.
Arslan, A. (2013). Türkçe öğretmenlerinin proje ve performans ödevleri ile ilgili görüşlerinin değerlendirilmesi. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(6), 11-22
Arslan, Y., Çelik, Z. ve E. (2009). Üniversite öğrencilerinin okuma alışkanlığına yönelik tutumlarının belirlenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 26, 113-124.
Arslan, Z. (2009). İlköğretim II. kademe Türkçe dersi performans görevlerinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
Aslan, C. (2006). Yazınsal nitelikli çocuk kitaplarının çocuğun okuduğunu anlama ve yazılı anlatım becerilerine etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Ateş, A. (2013). Üniversite öğrencilerinin okuma stratejileri üstbilişsel farkındalık düzeyleri (İnönü Üniversitesi örneği). Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 2(4), 258-273.
Ateş, M. (2008). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin okuduğunu anlama düzeyleri ile Türkçe dersine karşı tutumları ve akademik başarıları arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.
Atılgan, H. (2006). Eğitimde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Anı Yayıncılık.
Aydın, G. (2009). Zihin haritalama tekniğinin dinleneni anlamaya etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
Aydoğan, R. (2008). Okumaya karşı olumlu ve olumsuz tutuma sahip 6. sınıf öğrencilerinin Türkçe dersinde kullandıkları okuduğunu anlama stratejileri ve yaratıcılık düzeyleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Aytan, T. (2011a). Aktif öğrenme tekniklerinin dinleme becerisi üzerindeki etkileri. Yayımlanmamış doktora tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.
Aytan, T. (2011b). Aktif öğrenme tekniklerinin dinleme becerisi üzerindeki etkileri. ODÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 2(4), 23- 43.
Babacan, T. (2012). Sınıf öğretmeni adaylarının üstbilişsel okuma stratejileri ile çoklu zeka alanları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Cumhuriyet Üniversitesi, Sivas.
Balcı, A. (2009a). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin okuma alışkanlık ve ilgileri üzerine bir araştırma Yayımlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Balcı, A. (2009b). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin kitap okuma alışkanlığına yönelik tutumları. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(11), 265-300.
Batur, Z., Gülveren, H. ve Bek, H. (2010). Öğretmen adaylarının okuma alışkanlıkları üzerine bir araştırma: uşak eğitim fakültesi örneği. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(1), 32-49.
Baykul, Y. (2010). Eğitimde ve psikolojide ölçme. Ankara: Pegem Akademi.
Belet, Ş. D. ve Girmen, P. (2007). Türkçe dersinde kullanılan performans ödevlerinin etkililiği. 16. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi (5-7 Eylül 2007), Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Tokat, s. 1-13.
Benzer, A. ve Eldem, E. (2013). Türkçe ve edebiyat öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme araçları hakkında bilgi düzeyleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 21(2), 649-664.
Beyhan, S. (2012). Türkçe öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme uygulamalarına ilişkin görüşleri (Düzce İli örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
Birol, C., Özbay, M., Melanlıoğlu, D., Büyükikiz, K. K ve Uyar, Y. (2013). Yabancılara Türkçe öğretimi için ölçme ve değerlendirme soruları. Ankara: Pegem Akademi.
Black, P., Harrison, C., Lee, C., Marshall, B.andWilliam, D. (2003). Assessment for learning. USA: Open UniversityPress.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö., E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2013). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Coşkun, E., Gelen, İ., Kan, M., O. (2009). Türkçe derslerindeki performans ödevleri konusunda öğretmen ve öğrenci görüşlerinin değerlendirilmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(11), 22-55.
Çağlayan, N. (2009). İlköğretim 6. sınıf öğrencilerinin dinleyerek anladıklarını yazılı anlatıma aktarma becerilerinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Uludağ Üniversitesi, Bursa.
Çakmak Akata, A. (2009). Türkçe Programıyla ilgili ölçme ve değerlendirme sürecinin işlevselliği üzerine bir araştırma (Tekirdağ İli örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
Çeçen, M. A. ve Alver, M. (2011). Türkçe öğretmeni adaylarının üstbilişsel okuma stratejilerini kullanma düzeyleri (Giresun Üniversitesi örneği). Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 5, 39-57.
Çelebi, H. M. (2008). İlköğretim 6, 7 ve 8. sınıf öğrencilerinin olay ve düşünce yazılarına göre dinleme becerilerinin değerlendirilmesi (Muğla örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Muğla Üniversitesi, Muğla.
Çelikbaş, K. A. (2010). Anlama / dinleme stratejilerinin kullanımı ile dinlediğini anlama düzeyi arasındaki ilişki. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Van.
Çöğmen, S., (2008). Eğitim fakültesi öğrencilerinin kullandıkları okuduğunu anlama stratejiler. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi, Aydın.
Çöğmen, S. ve Saracaloğlu, A. S. (2010). Üst bilişsel okuma stratejileri ölçeği'nin Türkçeye uyarlama çalışmaları. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(28), 91-99.
Çörek, D. (2006). İşbirlikli öğrenmenin Türkçe dersine ilişkin başarı ve derse yönelik tutum üzerindeki etkileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Dağtaş, A. (2013). Ekrandan okumanın okumaya ve Türkçe dersine yönelik tutuma etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
Demir, T. (2009). İlköğretim II. kademe öğretmen adaylarının okuma alışkanlıkları üzerine bir araştırma (Gazi Üniversitesi örneği). Turkish Studies, 4(3), 717-745.
Demirel, Ö. (1998). Türkçe öğretiminde ölçme ve değerlendirme. (Ed.: S. Topbaş). Türkçe öğretimi. Türkçe Öğretmenliği Lisans Tamamlama Programı, Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları, s. 131-145.
Demirel, Ö. (1999). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme. Ankara: PegemA Yayınları.
Deniz, S. ve Tuna, S. (2006). İlköğretim öğrencilerinin Türkçe derslerine yönelik tutumları: Köyceğiz örneklemi. Millî Eğitim, 35(170), 339-350.
Doğan, Y. (2007). İlköğretim ikinci kademede dil becerisi olarak dinlemeyi geliştirme çalışmaları. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Doğan, Y. (2011). Dinleme eğitimi. Ankara: Pegem Akademi.
Durualp, E. ve Durualp, E. ve Çiçekçioğlu, P. (2013). 6-8. Sınıftaki öğrencilerin okumaya ilişkin tutumlarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(1), 159-174.
Durukan, E. ve Maden, S. (2010). Kavram haritaları ile not tutmanın ilköğretim öğrencilerinin dinlediğini anlama becerisi üzerine etkisi. ODÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 1(2), 63-70.
Durukan, E. ve Maden, S. (2012). Türkçe dersi özyeterlik algısı ölçeği (TDÖAÖ): Güvenirlik ve geçerlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 43, 164-173.
Erkuş, A. (2006). Ölçme ve değerlendirme. Ankara: Ekinoks Yayınları.
Fidan, M. (2012). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin Türkçe dersinde kullandıkları dinleme stratejilerinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi, Kayseri.
Forster, N. (1995). The analysis of company documentation. In. C. Cassell& G. Symon (Eds.), Qualitative methods in organizational research: Apractical guide. London: Sage.
Gelen, İ. (2003). Bilişsel farkındalık stratejilerinin Türkçe dersine ilişkin tutum, okuduğunu anlama ve kalıcılığa etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
Gelen, İ. (2003). Bilişsel farkındalık stratejilerinin Türkçe dersine ilişkin tutum, okuduğunu anlama ve kalıcılığa etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
Göçer A. (2007a). İlköğretim I. kademe Türkçe öğretiminde ölçme ve değerlendirme çalışmaları. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 94, 43-52.
Göçer A. (2007b). İlköğretim Türkçe programlarında ölçme ve değerlendirmenin önemli bir boyutu olarak süreç değerlendirme. Öğretmen Dünyası, 334, 7-9.
Göçer A. (2007c). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde kullanılan ders kitaplarının ölçme ve değerlendirme açısından incelenmesi. Dil Dergisi, 137, 30-46.
Göçer A. (2008a). İlköğretim Türkçe ders kitaplarının ölçme ve değerlendirme açısından incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11, 197-210.
Göçer, A. (2005). İlköğretim II. kademe Türkçe öğretiminde ölçme ve değerlendirme. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
Göçer, A. (2008b). Performans göreviyle ilgili sunum çalışmalarının konuşma ve dinleme becerilerinin geliştirilmesine katkısı. Dil Dergisi, 142, 7-17.
Göçer, A. (2014). Türkçe eğitiminde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem Akademi.
Gömleksiz, M. N. (2004a). Kitap okuma alışkanlığına ilişkin bir tutum ölçeğinin geçerlilik ve güvenirliği. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(2), 185-195.
Gömleksiz, M. N. (2004b). Geleceğin öğretmenlerinin kitap okumaya ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesi (Fırat Üniversitesi Eğitim Fakültesi örneği). Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Online Eğitim Fakültesi Dergisi, 1 (1), 1-21.
Güler, N. (2011). Eğitimde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem Akademi.
Gündemir, Y. (2002). İlköğretim sekizinci sınıf öğrencilerinin okuduğunu anlama becerilerinin gelişimlerinin ölçülmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Güneyli, A. (2008). Metin türlerine göre okuduğunu anlama becerisinin sınanması (Ankara üniversitesi örneği). Millî Eğitim, 179, 82-92.
Güngör Kılıç, A. (2004). İşbirlikli öğrenme, okuduğunu anlama, strateji kullanımı ve tutum. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Güngör, A. (2005). Altıncı, yedinci ve sekizinci sınıf öğrencilerinin okuduğunu anlama stratejilerini kullanma düzeyleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 101-108.
Güngör, A. ve Açıkgöz Ün, K. (2006). İşbirlikli öğrenme yönteminin okuduğunu anlama stratejilerinin kullanımı ve okumaya yönelik tutum üzerindeki etkileri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 48, 481-502.
Gür, T. (2011). Türkçe öğretmeni adaylarının dil tutumları ve dil kullanımlarının söylem çözümlemesi yöntemi ile betimlenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
Hogan, T. P. (2007). Educational Assessment. USA: John Wiley & Sons, Inc.
İnnalı, H. Ö. ve Aydın, İ. ve S. (2014). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin okur öz yeterliklerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Turkish Studies, 9(9), 651-682.
İşeri, K. ve Yılmaz, İ. (2008). Dinleme edimine ilişkin etkinliklerin değerlendirilmesi. Dil Dergisi, 139, 7-24.
Kaplan, H. (2004). İlköğretim 6. sınıf öğrencilerinin dinleme becerileri üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Karabay, A. (2013). Eleştirel okuma öz yeterlik algı ölçeğinin geliştirilmesi. Turkish Studies, 8(13), 1107-1122.
Karadüz, A. (2009). Türkçe öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme uygulamalarının "yapılandırmacı öğrenme" kavramı bağlamında eleştirisi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(1), 189-210.
Karadüz, A. (2010). Türkçe ve sınıf öğretmeni adaylarının dinleme stratejilerinin değerlendirilmesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 29, 39-55.
Karakuş Tayşi, E. (2007). İlköğretim 5. ve 8. sınıf öğrencilerinin hikâye ve deneme türü metinlerindeki okuduğunu anlama becerilerinin karşılaştırılması (Kütahya İli örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Karakuş Tayşi, E. (2014). Öğrenme stiline dayalı eğitiminin ortaokul öğrencilerinin dinlediğini anlama becerilerine ve dinlemeye yönelik tutumlarına etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Karasakaloğlu, N. (2012). Sınıf öğretmeni adaylarının okuduğunu anlama stratejileri ile öğrenme ve ders çalışma stratejileri arasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(3), 1921-1950.
Karasakaloğlu, N., Saracaloğlu, A. S. Ve Yılmaz Özelçi, S. (2012). Türkçe öğretmeni adaylarının okuma stratejileri, eleştirel düşünme tutumları ve üst bilişsel yeterlilikleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(1), 207-221.
Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
Karatay, H. (2007). İlköğretim Türkçe öğretmeni adaylarının okuduğunu anlama becerileri üzerine alan araştırması. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Karatay, H. (2010). İlköğretim öğrencilerinin okuduğunu kavrama ile ilgili bilişsel farkındalıkları. TÜBAR, 27, 457-475.
Karip, E. (2008). Ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem Akademi.
Katrancı, M. (2015). Book reading motivation scale: Realiability and validity study. Educational Research and Reviews, 10(3), 300-307.
Kaya, A. İ., Arslantaş, H. İ. ve Şimşek, N. (2009). İlköğretim öğrencilerinin Türkçe dersine karşı tutumlarının değerlendirilmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8(30), 376-387.
Kaya, T. (2011). İlköğretim ikinci kademe Türkçe dersi proje görevi başarı puanları ile akademik başarı ve derse yönelik tutum arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
Kaygas, N. (2002). Üniversite son sınıf öğrencilerinin okuma ve dinleme sonucu anladıklarını yazılı anlatma becerileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.
Kırbaş, A. (2010). İşbirlikli öğrenme yönteminin ilköğretim sekizinci sınıf öğrencilerinin dinleme becerilerini geliştirmesine etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Ankara.
Kilmen, S. ve Beyhan, S. (2011). Türkçe öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme yöntemlerini uygulama sıklıkları ve tamamlayıcı değerlendirme yaklaşımlarına yönelik görüşleri (Düzce İli örneği). Ege Eğitim Dergisi, (12)2, 83-104.
Kocaadam, D. (2011). Not alarak dinleme eğitiminin ilköğretim 7. sınıf öğrencilerinin dinleme becerisi üzerindeki etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Köklü, S. (2003). Türkçe öğretiminde 7. ve 8. sınıf öğrencilerine dinlediğini anlama davranışının kazandırılmasına dramatizasyonun etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Kurt, B. (2008). Çocuk edebiyatı ürünlerinin temel dil becerisi olarak dinlemenin gelişimine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Kurudayıoğlu, M. ve Çelik, G. (2013). Türkçe öğretmeni adaylarının okumaya ve okuma eğitimine ilişkin özyeterlik algıları. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(4), 109-138.
Kurudayıoğlu, M. ve Kana, F. (2013). Türkçe öğretmeni adaylarının dinleme becerisi ve dinleme eğitimi özyeterlik algıları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 245-258.
Kutlu, Ö., Doğan, C. D. ve Karakaya, İ. (2010). Öğrenci başarısının belirlenmesi. Ankara: Pegem Akademi.
Kuzu, T. S. (2013). Öğretmen adaylarının okumaya karşı tutumları ile genel kültür düzeyleri arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(6), 55-72.
Kuzu, T., S. ve Doğan, T. (2010). Öğretmen adaylarının okuma tutumları ile öğretmen yeterliliklerinin ilişkisine dair bir değerlendirme. Uluslararası Öğretmen Yetiştirme Politikaları ve Sorunları Sempozyumu II, (16-18 Mayıs 2010), Ankara: Hacettepe Üniversitesi, 307.
Küçük, S. (1998). Şehirleşmenin ilköğretim 6. sınıf öğrencilerinin okuma- anlama becerisine etkileri. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Küçükoğlu, H. (2008). İngilizce öğretmen adaylarının eleştirel okumaya yönelik özyeterlik algıları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dicle Üniversitesi, Diyarbakır.
Linn, R. L.and Miller, M. D. (2005). Measurement and assessment in teaching. New Jersey: PearsonEducation.
Lu, Jianying (2005). The listening style in ventory (LSI) as an instrument for improving listening skill. Sino-US English Teaching, 2(5), 45-50.
Luma, S. (2002). İlköğretim okulu yedinci sınıf öğrencilerinin okuma beceri ve alışkanlıklarını geliştirmeye yönelik uygulamalı bir araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Maden, S. ve Durukan, E. (2011a). Türkçe dersi öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirmeye ilişkin algıları. Millî Eğitim, 190, 212-233.
Maden, S. ve Durukan, E. (2011b). Türkçe öğretmeni adaylarının dinleme stillerinin çeşitli değişkenler açısından değerlendirilmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4, 101-112.
MEB. (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6, 7, 8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: MEB Yayınları.
Melanlıoğlu, D. (2011). Üstbiliş stratejileri eğitiminin ilköğretim ikinci kademe öğrencilerinin dinleme becerilerine etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Melanlıoğlu, D. (2012). Dinleme becerisine yönelik ölçme değerlendirme çalışmalarında üstbiliş stratejilerinin kullanımı. Turkish Studies, 7(1), 1583-1595.
Melanlıoğlu, D. (2013). Ortaokul öğrencileri için dinleme kaygısı ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Adıyaman Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Türkçenin Eğitimi Öğretimi Özel Sayısı, 11, 851-876.
Melanlıoğlu, D. ve Karakuş Tayşi, E. (2013). Türkçe Öğretim Programındaki dinleme sınıflandırılması. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(6), 23-32. ölçme değerlendirme yöntemleri bakımından
Mete, G. (2012). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin okuma alışkanlığı üzerine bir araştırma (Malatya ili örneği). Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 1(1), 43-66.
Metin, M. ve Demiryürek, G. (2009). Türkçe öğretmenlerinin yenilenen Türkçe Öğretim Programlarının ölçme-değerlendirme anlayışı hakkındaki düşünceleri. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 37-51.
Mokhtari, K. And Reichard, C. A. (2002). Assessingstudents' metacognitiv eawareness of reading strategies. Journal of Educational Psychology, 94, 249-259.
Nuhoğlu, M. M., Başoğlu, N. ve Kayganacıoğlu, S. (2008). Türkçe öğretiminde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Nobel Yayınları.
Oluk, S. ve Başöncül, N. (2009). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerin üstbiliş okuma stratejilerini kullanma düzeyleri ile fen-teknoloji ve Türkçe ders başarıları üzerine etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(1), 183-194.
Özarslan, A. (2012). 9. Sınıf öğrencilerinin 6-8. sınıflar Türkçe Öğretim Programındaki "okuduğu metni anlama ve çözümleme" kazanımlarına ulaşma düzeyleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi, Malatya.
Özbay, M. (2005). Bir dil becerisi olarak dinleme eğitimi. Ankara: Akçağ Yayınları.
Özbay, M. (2009). Anlama Teknikleri - II: Dinleme Eğitimi. Ankara: Öncü Kitap.
Özbay, M. ve Uyar, Y. (2009). İlköğretim ikinci kademe öğrencileri için okumaya yönelik tutum ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. E- Journal of New World Sciences Academy, 4(2), 632-651.
Özbay, M., Bağcı, H. ve Uyar, Y. (2008). Türkçe öğretmeni adaylarının okuma alışkanlığına yönelik tutumlarının çeşitli değişkenlere göre değerlendirilmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(15), 117-136.
Özçakmak, H. (2014). Türkçe öğretmeni adaylarının dinlediğini özetleme konusunda yaşadıkları sorunlar. International Journal of Language Academy, 2(4), 487-503.
Özçelik, D. A. (2010a). Okullarda ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem Akademi.
Özçelik, D. A. (2010b). Ölçme ve Değerlendirme. Ankara: Pegem Akademi.
Özercan, M. G. (2010). İlköğretim altıncı sınıf öğrencilerinin kullandığı öğrenme ve okuma stratejilerinin seviye belirleme sınav sonuçlarıyla karşılaştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi, Elazığ.
Özışık, A. (1997). İlköğretim 6. sınıflarda Türkçe öğretiminde yeni teknikler kullanılarak metin anlamayı geliştirme. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Öztürk, E. (2012). Okuma stratejileri üstbilişsel farkındalık envanteri'nin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. İlköğretim Online, 11(2), 292- 305.
Öztürk, P. (2010). İlköğretim II. kademe Türkçe dersi performans görevi başarı puanları ile akademik başarı ve derse yönelik tutum arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
Özyılmaz, G. (2010). İlköğretim 7. sınıf öğrencilerine okuduğunu anlama stratejilerinin Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi, İstanbul. okuduğunu anlama başarısı üzerine etkisi.
Payne, D. A. (2003). Applied educational assessment. USA: Thomson Wadsworth.
Popham, W. J. (2005). Classroom Assessment. USA: Allynand Bacon.
Sallabaş, M. E. (2008). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin okumaya yönelik tutumları ve okuduğunu anlama becerileri arasındaki ilişki. İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(16), 141-155.
Sancı, D. (2002). İlköğretim altıncı sınıf öğrencilerinin toplumsal, ekonomik ve kültürel durumlarının okuma motivasyonlarına etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
Sert, A. (2010). İlköğretim altıncı sınıf öğrencilerinin okuduğunu anlama becerilerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.
Şahin, A. (2011). İlköğretim 6. sınıf öğrencilerinin dinleme becerisi farkındalıklarının sosyo-ekonomik düzeye göre incelenmesi. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(1), 178-188.
Şahin, A. ve Aydın, G. (2009). İlköğretim 6. sınıf öğrencilerinin Türkçe ders dinleme becerisi farkındalıklarının belirlenmesine yönelik bir anket geliştirme. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(9), 454-464.
Şahin, A., Aydın, G. ve Sevim, O. (2011). Cornell not alma tekniğinin dinlenilen metni anlamaya ve kalıcılığa etkisi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 29, 29-36.
Şahin, C. (2012). Dinleme metinlerinden önce ve sonra sorulan soruların ilköğretim 7. Sınıf öğrencilerinin dinlediğini anlama becerisine ve hatırlama düzeyine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Necmettin Erbakan Üniversitesi, Konya.
Şahin, Ç., Kurudayıoğlu, M. ve Karadağ, Ö. (2007). Türkçe öğretmen adaylarının yeni ilköğretim (6, 7, 8. sınıf) Türkçe Programındaki ölçme- değerlendirme konusundaki yeterlilik düzeyleri. 16. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, 5-7 Eylül 2007.
Tabak, G. (2013). Türkçe öğretmeni adaylarının dinleme stillerinin bazı değişkenler açısından değerlendirilmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(22), 171-181.
Tabak, G. ve Göçer, A. (2014). Dinleme becerisine yönelik alternatif ölçme ve değerlendirme araçları. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 250-272.
Taraban, R.,Kerr, M. andRynearson, K. (2004). Analytic and pragmatic factors in college students' metacognitive reading strategies. Reading Psychology, 25, 67- 81.
Taylor, S. T. And Nolen, S. B. (2005). Classroom Assessment. New Jersey: Pearson Education.
Tekin, H. (1996). Eğitimde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Yargı Yayınları.
Temizkan, M. (2007). İlköğretim ikinci kademe Türkçe derslerinde okuma stratejilerinin okuduğunu anlama üzerindeki etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Temizkan, M. (2008). Bilişsel okuma stratejilerinin Türkçe derslerinde bilgiye dayalı metinleri okuduğunu anlama üzerindeki etkisi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(2), 129-148.
Temizkan, M. ve Sallabaş, M. E. (2011). Okuduğunu anlama becerisinin değerlendirilmesinde çoktan seçmeli testlerle açık uçlu yazılı yoklamaların karşılaştırılması. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 30, 207-220.
Temur, T. (2010). Dinleme metinlerinden önce ve sonra sorulan soruların üniversite öğrencilerinin dinlediğini anlama beceri düzeyine etkisi. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 303-319.
Topçuoğlu Ünal, F. ve Sever, A. (2013). Türkçe öğretmeni adaylarının eleştirel okumaya yönelik özyeterlik algıları. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(6), 33- 42.
Topçuoğlu Ünal, F. ve Köse, M. (2014). Türkçe Dersine Yönelik Tutum Ölçeği Geliştirilmesi: Bir Geçerlilik ve Güvenirlik Çalışması. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 233-249.
Topuzkanamış, E. (2009). Öğretmen adaylarının okuduğunu anlama ve okuma stratejilerini kullanma düzeyleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi, Balıkesir.
Topuzkanamış, E. ve Maltepe, S. (2010). Öğretmen adaylarının okuduğunu anlama ve okuma stratejilerini kullanma düzeyleri. TÜBAR, 27, 655-677.
Uçgun, D. (2014). 8. Sınıf öğrencilerinin okur öz yeterliklerinin incelenmesi: Niğde İli örneği. International Journal of Language Academy, 2(2), 38-47.
Ülper, H. ve Çeliktürk, Z. (2013). Öğretmen adaylarının okuma motivasyonlarının değerlendirilmesi: Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi örneği. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Türkçenin Eğitimi Öğretimi Özel Sayısı, 6(11), 1033-1057.
Ülper, H., Yaylı, D. ve Karakaya, İ. (2013). Okur özyeterlik ölçeğinin geliştirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 14(1), 85-10.
Ünal, M. (2012). 6. Sınıf öğrencilerinin okuma tutumlarının okuduğunu anlamaya olan etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun.
Üstüner, A. ve Şengül, M. (2004). Çoktan seçmeli test tekniğinin Türkçe öğretimine olumsuz etkileri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(2), 197- 208.
Wigfield, A. andGuthrie, J. T. (1997). Relations of children's motivation for reading to the amount and breadth of their reading. Journal of EducationalPsychology, 89, 420-432.
Yalçınkaya, N. (2011). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin Türkçe dersine yönelik tutumları ile sınav kaygısı düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi, Niğde.
Yalınkılıç, K. (2007). Türkçe öğretmen adaylarının okumaya ilişkin tutum ve görüşleri.Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(1), 225-241.
Yalman, M., Özkan, E. ve Kutluca, T. (2013). Eğitim fakültesi öğrencilerinin kitap okuma alışkanlıkları üzerine betimsel bir araştırma: Dicle üniversitesi örneği. Bilgi Dünyası, 14(2), 291-305.
Yaman, H. (2011). Türkçe bilinci ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 9(1), 151-167.
Yaman, H. (2014). Ortaokul öğrencilerinin genel kaygı düzeyleri, yazma kaygıları ve Türkçe dersine yönelik tutumları arasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14(3), 1111-1122.
Yetim, H. (2006). İlköğretim sekizinci sınıf öğrencilerinin matematik ve Türkçe derslerine yönelik tutumları ile bu derslerdeki başarıları arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
Yıldırım, F. ve Karakoç Öztürk, B. (2009). Türkçe Dersi Öğretim Programının ölçme değerlendirme öğesi hakkında öğretmen görüşleri. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(37), 92-108.
Yılmaz, İ. (2007). Türkçe öğretiminde dinleme becerisini geliştirmeye yönelik önerilen etkinliklerin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi, Niğde.
Yılmaz, M. (2008). Kelime tekrar tekniğinin akıcı okuma becerilerini geliştirmeye etkisi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(2), 323-350.
Yiğit, F. (2013). İlköğretim 6, 7 ve 8. Sınıf Türkçe Dersi Öğretim Programı'ndaki alternatif ölçme-değerlendirme yöntemlerine yönelik öğretmen görüşlerinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
Yiğit, F. ve Kırımlı, B. (2014). Türkçe öğretmenlerinin alternatif ölçme değerlendirme yöntemlerini uygulama biçimleri ve uygulamada karşılaştıkları sorunlar. Turkish Studies, 9(3), 1621-1639.
Yönez, H. (2012). İş birlikli öğrenme yönteminin ilköğretim 8. sınıf Türkçe dersinde öğrencilerin derse ilişkin tutumlarına ve temel dil becerilerine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Zengin, S. B. (2010). Çocuk kitaplarının dinleme becerisini geliştirme aracı olarak kullanılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Zorbaz, K. Z. (2005). İlköğretim okulları ikinci kademe öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirmeye ilişkin görüşleri ve yazılı sınavlarda sordukları sorular üzerine bir değerlendirme. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Mustafa Kemal Üniversitesi, Hatay.