Kısaca tarif edilmeye çalışılan bu siyasal izleğin önemli momentlerinden birisi yabancı düşmanlığı, ırkçılık ve ayrımcılık gibi siyasal unsurlar üzerinden kurulan sağcı popülist bir siyasal söylemin itirazı ile girdiği çatışma oldu. Avrupa coğrafyasının hemen hemen her yerinde yükselen sağcı popülist siyasal organizasyonlar Fransa, Avusturya, Hollanda ve daha yakın zamanda Birleşik Krallık gibi ülkelerde önemli seçim başarıları gösterdiler. Sağcı popülist partiler neoliberal uzlaşının siyaset alanını sınırlayan müdahalesine, siyasal kimlik kurulumuna içkin olan duygulanımsal alanı aktifleştirerek itiraz ettiler. Özellikle göçmen karşıtlığı ve zaman zaman anti-semitizm üzerinden çizilen siyasal sınırlar, merkezdeki uzlaşının eksik bıraktığı duygulanımsal alanı ziyadesiyle ‘hınç’ üzerinden örgütleyen bir dışlayıcı siyasal kimlik kurulumu ile tamamlandı. Bu itiraz, siyasal dilini temelde göçmen karşıtlığı gibi unsurlar üzerinden örgütlese dahi Avrupa Birliği karşıtlığı, sekülerlik, güvenlik gibi pek çok söylemsel unsurun yanı sıra 2008 yılından beri de yaşanan ekonomik krize dair şikayetlerin de kısmen de olsa temsiline olanak veren bir söylemsel düzlem vazifesi gördü. Özellikle Yunanistan’da Hrisi Avgi (Altın Şafak) ve Birleşik Krallık’ta UKIP (United Kingdom Independence Party –Birleşik Krallık Bağımsızlık Partisi) gibi siyasal oluşumlar ekonomik krizin yol açtığı işsizlik, yoksullaşma ve sosyal devletin erozyonu gibi tahribatları yaptıkları söylemsel müdahale ile ayrımcı ve dışlayıcı bir ‘hınç’ etrafında kurulan siyasal kimliklerinde temsil iddiasını geliştirdiler. Bu