Muzaffer Abi, abimizdi, abimiz kalacak. Vahap Erdoğdu yazısına şöyle başlamıştı: “İlhan’ın ağabeyi, Barışta’nın babası, Rana’nın eşi, Suları’nın babası, Gülhanım’dan doğma (1931), Yusuf oğlu, İbrahim Hocanın torunu, Türküler’in, Alaz’ın amcası, Çavlan’ın dedesi, Gül’ün ağabeyi (kayınbiraderi,) Naşide’nin Muzaffer abisidir Muzaffer İlhan Erdost.” 7 Kasım’larda İlhan’ın anma törenine götürmek isteyenlere kesin bir dille “Beni Oğuz götürecek” demesinin onurunu yaşıyorum. İnsan doğarken getirdiklerinin üzerine ekledikleri ile insanlaşır. Bu süreçte yaşamımızda rastladıklarımızın önemi çok büyüktür. Bu rastlantılar Muzaffer Erdost’un dediği gibi, kuşkusuz bir alt birikime sahiptir. Yılmaz Onay, Halit Çelenk, Muzaffer Erdost ve Muzaffer İlhan Erdost yaşamımdaki önemli ağabeylerimdi. Vahap Erdoğdu ve onların bıraktıkları ile bu süreç devam ediyor hala. Muzaffer Abi “İnsan hala insanlaşma sürecinde” demişti. Benim insanlaşmama katkısı çok büyük. İyi ki onlara rastlamışım.