Dekübit Ülser Enfeksiyonunda Etken ve Antibiyotik Direnç Dağılımı

Dekübit ülseri, genellikle kemik çıkıntılar üzerinde ve basıya maruz kalan vücut bölgelerinde gözlenir. Hareket kısıtlılığı olan hastalarda ve yaşlılarda sık görülür. Dekübit ülser enfeksiyonlarında etken olarak birçok ajan suçlanmakla birlikte en sık izole edilenler; enterik, non-fermentatif ve gram(+) bakterilerdir. Çoğunlukla da polimikrobiyal enfeksiyonlar görülür. T.C. Sağlık Bilimleri Üniversitesi Erzurum Bölge Eğitim ve Araştırma Hastanesi Palyatif Bakım Servisinde 2018 yılında çeşitli tanılarla yatan hastalarda dekübit ülser enfeksiyonu klinik bulguları olanlardan alınan yara sürüntü kültürlerinde üreme olan ve klinik olarak anlamlı kabul edilen 42 hasta çalışmaya dahil edildi. İzole edilen 53 etken mikroorganizmaların dağılımı ve antibiyotik direnç spektrumu incelendi. Hastaların 23’ü (%54.8) erkek, 19’u (%45.2) kadın hasta idi. Hastaların yaş ortalaması 67.6±15.6 (18-92) yıl olarak tespit edildi. 42 hastada toplamda 74 farklı vücut bölgesinde dekübit ülser enfeksiyonu gözlendi. Yara kültür üremelerinde; enterik bakteriler içerisinde E.coli (11/23) ve non-fermentatif bakteriler içerisinde P.aeruginosa’nın (10/17) daha sık olduğu gözlendi. Çalışmamız neticesinde enterik bakterilere en etkili ajanlar Meropenem, İmipenem, Ertapenem, Amikasin ve Kolistin olarak tespit edildi. Çalışmamızda P.aeruginosa ve A.baumannii izolatlarında Kolistin direnci tespit edilmedi. Çalışmamızda gr(+) bakterilerde Daptomisin, Vankomisin ve Teikoplanin gibi antibiyotiklere karşı direnç gözlenmedi. Ampisilin, Amoksisilin-Klavulonat, Siprofloksasin ve Penisilin gibi antibiyotiklere direnç oranı da oldukça yüksek bulundu. Enfeksiyon etkeni olan ajanların dağılım oranları ve antibiyotik direnç durumunun dağılımı dönemsel olarak hatta klinikten kliniğe farklılık gösterebilmektedir. Bu nedenle her kliniğin kendi sürveyans çalışmasını periyodik olarak yapması gerekmektedir. Bu çalışmanın amacı kliniğimizde izlenen palyatif bakım hastalarında gelişen bası yaralarında etken ve antibiyotik direnç durumunun dağılımını incelemektir.

Anahtar Kelimeler:

Antibiyotik Direnci, Dekübit Ülseri, Sürveyans

The Distribution of Agents and Antibiotic Resistance in Decubitus Ulcer Infection

Decubitus ulcer usually exists on the bony prominences and pressure exposed body areas. It is common in patients with movement limitation and in the elderly ones. Although many agents have been suspected, most common ones are enteric, non-fermentative and gram(+) bacteria. And also poly-microbial infections are mostly seen. Forty-two patients who were hospitalized in the T.R. University of Health Sciences Erzurum Regional Training and Research Hospital Palliative Care Unit in 2018 with clinical findings of decubitus ulcer infection and positive scar swab culture were included in the study. The distribution of 53 isolated microorganisms and antibiotic resistance spectrum were examined. 23 (54.8%) of the patients were male and 19 (45.2%) were female. The mean age of the patients were 67.6±15.6 (18-92) years. 42 patients had decubitus ulcer infection in 74 different body areas. In wound culture results, E.coli in enteric bacterias (11/23) and P.aeruginosa in non-fermentative bacteria (10/17) were more common. As a result of our study, the most effective agents for enteric bacteria were Meropenem, Imipenem, Ertapenem, Amikacine and Colistin. In our study, colistin resistance was not determined in P.aeruginosa and A.baumannii isolates. In our study, resistance to antibiotics such as Daptomycin, Vancomycin and Teicoplanin was not observed in gr(+) bacteria. Resistance rate to antibiotics such as ampicillin, amoxicillin-clavulonate, ciprofloxacin and penicillin was also found to be quite high. The distribution rates of the agents and antibiotic resistance status can vary from clinic to clinic and seasonal. Therefore, each clinic should make its own surveillance periodically. The aim of this study is to investigate the distribution rates of the agents and antibiotic resistance status of decubitus ulcer in palliative care patients in our clinic.

Keywords:

Antibiotic Resistance, Decubitus Ulcer, Surveillance,

PDF

___

1. Dündar D, Özcan SK, Atmaca E. Evde Bakım Hizmeti Verilen Hastaların Bası Yaralarındaki Yüzeyel Kolonizasyonun Mikrobiyolojik İncelenmesi. Kocatepe Tıp Derg. 2012;13(1):27-32.
2. Bluestein D, Javaheri A. Pressure Ulcers: Prevention, Evaluation and Management. Am Family Physician. 2008;78(10):1186-94.
3. Tekin N. Palyatif Bakım Hastalarında Basınç Yaraları. Smyrna Tıp Derg. 2016;48-53.
4. Demirel M, Demiralp CÖ, Yormuk E. 2000-2005 Yılları Arası Bası Yaraları: Klinik Deneyimler. Ankara Üni. Tıp Fak. Mecmuası. 2007;60(2):81-7.
5. Espejo E, Andres M, Borrallo R-M, Padilla E, Garcia-Restoy E, Bella F. Bacteremia Associated with Pressure Ulcers: A Prospective Cohort Study. Eur J Clin Microbiol Infect Dis. 2018;37(5):969-75.
6. Turgut N, Ak A, Ak E ve ark. Yoğun Bakım Hastalarında Basınç Ülser Sıklığı, Önlenmesi ve Tedavisi. J Turk Soc Intens Care. 2017;15(2):72-6.
7. Cirit OS, Müderris T, Mızraklı A, Vurupalmaz Y, Barış A. Yara Kültürlerinden İzole Edilen Aerop Bakteriler ve Antibiyotik Duyarlılıkları. Türk Mikrobiyol Cem Derg. 2014;44(4):149-57.
8. Gül Yurtsever S, Kurultay N, Çeken N ve ark. Yara Yeri Örneklerinden İzole Edilen Mikroorganizmalar ve Antibiyotik Duyarlılıklarının Değerlendirilmesi. Ankem Derg. 2009;23(1):34-8.
9. Davarcı İ, Koçoğlu ME, Barlas N, Samastı M. Yara Kültürlerinden İzole Edilen Bakterilerin Antimikrobiyal Duyarlılıkları: Üç Yıllık Değerlendirme. Ankem Derg. 2018;32(2):53-61.
10. Naldan ME, Coşkun MV, Ünal O, Karaşahin Ö, Vural MK. Yoğun Bakım Kliniklerinde Yatan Hastalardan İzole Edilen Gram Negatif Basillerin Değerlendirilmesi. Turk J Intense Care. 2017;15:117-23.
11. Mansur A, Kuzucu Ç, Ersoy Y, Yetkin F. İnönü Üniversitesi Turgut Özal Tıp Merkezinde 2008 Yılında Yatan Hastalardan İzole Edilen Acinetobacter Suşlarının Antibiyotik Duyarlılıkları. Ankem Derg. 2009;23(4):177-81.
12. Yücel M, Yavuz T, Kaya D, Behçet M, Öztürk C, Şahin İ. Pseudomonas Aeruginosa İzolatlarının Antibiyotiklere Direnç Oranlarının Yıllar İçinde Değişimlerinin İzlenmesi. Ankem Derg. 2006;20(3):152-5.
13. Çetin ES, Kaya S, Tetik T, Cicioğlu Arıdoğan B. Klinik Örneklerden İzole Edilen Acinetobacter Baumannii Suşlarının Örneklere Göre Dağılımı ve Antibiyotik Duyarlılıkları. Ankem Derg. 2006;20(4):202-5.