Saltanatı süresince halkın arasına fiziksel varlığı ile karışmaktan imtina eden II. Abdülhamid için modern dünyada temsil edilebilme sorunsalı, iktidarı boyunca çözmesi gereken problemlerin başında gelir. Sultan II. Abdülhamid, bu temsiliyet krizinin aşılmasında kendini halka görünür kılmak ve iktidarını inşa etmek için modern dünyanın referans aldığı enstürmanlar ile İslami gelenekle örtüşen çözüm yollarını devreye sokmuştur. Abdülhamid’in modern kamusal bir kişilik olarak fiziksel tezahürünü, sosyolojik açıdan pek çok alanda görmek mümkündür. Bu metin; Sultan’ın kamusal alandaki görünürlüğünü, dönemin siyasi görüşü paralelinde şekillenen ideolojik ve propagandist eğitim kavramı üzerinden anlamaya yada daha doğru bir ifade ile deşifre etmeye yöneliktir. Abdülhamid’in iktidarını; okullarda kullandığı mimari elemanlar, okulların iç mekân organizasyonları, ders programları, törenler ve ritüeller aracılığıyla halkın arasına karışmadan nasıl kurguladığını ortaya koymak bu çalışmada hedeflenen bir diğer noktadır

It is a serious problem for Abdülhamid II during his reign, who avoids his individual presence from public to give meaning to his non physcal presence in the modern world. It is a very serious problem for his power. Sultan Abdulhamid II, in overcoming this crisis of representation to become visible for the public and build his own power, Abdülhamid uses instruments that has been taken as reference by the modern world with the solution ways that appropriate Islamic culture. It’s sociologically very possible to see his physical appearing since Abdülhamid is a modern and public personality. This text is about understanding the Sultan’s public presence with the perspective of the socalled ideological concept of education which is used as a propaganda tool and shaped by the politic environment of that period. Also there is another issue is to show that how Abdülhamid build his power with the architecture elements used in schools, the interior designs of schools, syllabus, ceremonies and other rituels