Bu çalışma, Anayurt Oteli romanının başkişisi Zebercet’in varoluşsal problemlerini ve kötücül edimlerini incelemektedir. Yusuf Atılgan’ın Anayurt Oteli romanı, Türkçe edebiyatın seyrinde önemli bir kırılma yaratır. Anayurt Oteli ile Türkçe roman tarihine yeni bir roman kişisi eklenir. Aylak Adam’ın yeraltına düşen gölgesi Zebercet, neredeyse yüzyıldır dünya yazınının ortasında olan bir yeraltı adamıdır. Bir yeraltı dünyası olarak konumlandırılan otel, gecikmeli Ankara treniyle gelen kadının, Zebercet’e bakması ile bir anlığına aydınlanır. Yalnızca gecikmeli Ankara treniyle gelen kadının bakışıyla varoluşun alanına giren Zebercet, bu hissi kadının otelden ayrılmasıyla kaybeder. Varoluşunu tekrar sağlamaya çalışan Zebercet’in edimleri kötücüldür. Varoluş bunalımlarının yarattığı acıyı başkalarına yönlendirmesi onu kötülüğün alanında tutar. Fakat varoluş sıkıntısını gidermek için yaptığı hiçbir şey ona varoluşu geri getirmez. Bu anlamda denilebilir ki, Zebercet’in tüm edimleri sebepsizdir. Zebercet’in kötülüğü üzerine getirilen her yorum, bu edimin sebepsizliğinin altını çizer

This work studies Zebercet’s existantial problems and malicious who is the main characters of Anayurt Oteli the novel. Yusuf Atılgan’s Anayurt Oteli the novel creates a significant break in Turkish Literature. A new novel character is added to Turkish novel history with Anayurt Oteli. Zebercet who is the shadow falling on the underground of Aylak Adam, is underground man at center of the world literature since approxtimately one hundred years. The hotel located an underground world lightens for a moment when “the woman who comes with delayed Ankara train” looked to Zebercet. He just enters the field of exintence from the look of the woman who comes with delayed Ankara train and he loses this feeling by separeting woman. Zebercet wants to ensume his exisntence and his acts are malicious. He forwards to others the pain caused by his exintential crises and it keeps him field of evil. But anything which he does to overcome his exintential distress doesn’t bring back his extistence. In this sense, we might say, all acts of Zebercet are causeless. Every comment about Zebercet underlines causeless of this act