Anlambilim bir sözcüğü, kavramı en az iki eksende tanımlamaya dayanır: dizimsel eksen ve dizisel ek sen. Birincisi, “dil birimlerini söz zincirinde birbirlerini izlemeleri bakımından incelemeye” dayanır; ikincisi ise “değiştirim sonucu birbirinin yerini alabilen ve aynı düzeye bağlanan birimler arasında kurulan düşey bağıntı” üzerinde odaklanır. Birinci aşamada sözdizimsel bir çözümleme yapılır, sözcüklerin aralarındaki ilişkiler ortaya konulur. İkinci aşamada sözcükler seçilirken anlamlarına göre bir tercih yapılır. Bu aşamada sözcüklerin anlamsal ilişkileri eşanlam, karşıt anlam, çokanlamlılık gibi ilişkilerle tanımlanır. Buna, kapsayan, kapsanan, parça ve bütün ilişkileri gibi başka türden ilişki biçimleri eklenir. Bir atasözünde (ya da genel olarak atasözlerinde) söylenmek isteneni, anlamı kavramanın yolu önce bu türden ilişkileri göz önünde bulun durmaya bağlıdır. Kültürel arka plan böyle bir dilsel yapılanmayı tamamlar. Bir atasözünün yerleşik motifleri nin başka bağlamlarda yinelenmesi ise bir diğer sorgulama konusudur. Öyleyse sözdizimden başlayarak bir atasözünü, bir düşünce biçimini (ortak duyuşu; bir folklor araştırmasının temel nesnesi ortak duyuşun özgül lüğünü ortaya çıkarmaktır) anlamlandırmak ona ilişkin “gerçekliğin koşulunu” belirlemektir. Dizimsel ve dizisellik bakımından bir atasözünün dilsel ve söylemsel özgüllüğü ortaya konulduktan sonra doğal olarak bağlam üzerinde odaklanılarak anlamsal sorgulama sürecine geçilir, böylelikle ele alınan nesnenin (atasözü) gerçeklik koşulları (arkasındaki kültürel, değersel, düşünsel birikim, bağlam) irdelenir. Pragmatik düzlemde bir göstergeler dizgesi olarak atasözleri ile kullanıcıları (bir kişi, toplum) arasındaki ilişkilere bakılır. Böyle likle atasözlerinin birer dilsel edim olarak etki sorgulamaları yapılır. Kuşkusuz kısa bir yazı içerisinde atasöz lerine ilişkin tüm bu sorgulama unsurlarını tamlığı içerisinde tanımlamak, işleyişlerini belirlemek olası değil dir, çalışmaya bir sınır koymak zorundayız. Biz, daha çok Yves-Marie Visetti ve Pierre Cadiot’nun, atasözle rinin anlambilimsel sorgulamasını yaparlarken önerdikleri anlambilimsel (yapısal/göstergebilimsel) çözümle me modelindeki çözümleme aşamalarına koşut olarak atasözlerinin sözdizimsel, söylemsel ve anlatısal boyut larına yönelik kimi kısa belirlemeler yapmakla yetineceğiz. Bu türden bir yaklaşımda amaç, yapısal anlambi limin verileri kullanılarak kısa biçimler altında konumlandırılan atasözlerinin anlambilimsel çözümlemelerine yöntemsel katkı sağlayacağını düşündüğümüz kimi hareket noktalarını belirleyerek söz konusu verileri kısa bir uygulamayla somutlaştırmak, böylelikle ortak duyuşun ürünü olan atasözlerinin söylemsel işleyişine yönelik kimi ipuçları vermek olacaktır.

Semantics is based on defining a word in at least two axes: the syntactic axis and the serial axis. The first is based on "examining the units of language in terms of following each other in a chain of words"; the second focuses on the "vertical relationship established between units that can replace each other and are connected on the same level". In the first stage, a syntactic analysis is made, the relationships between words are revealed. In the second step, while choosing the words, a choice is made according to their meanings. At this stage, the semantic associations of the words are defined by their relationships to synonyms, antonyms, and poly-meanings. Other types of affiliation forms, such as inclusive, explicit, implicit and part-and-all relationships may also be added to this. The way to grasp the meaning, that is what is meant in a proverb (or proverbs in general), depends primarily on considering such relationships. Cultural background complements such a linguistic structuring. Another question concerns the repetition of the established motifs of a proverb in other contexts. So, to begin with syntax, making sense of a proverb, a way of thinking (common sense; the main object of a folklore study is to reveal the peculiarity of common sense) is to determine the "condition of reality" related to it. After revealing the linguistic and discursive uniqueness of a proverb in terms of its syntax and seriality, the process of semantic questioning is naturally focused on the context, thus the subject's (prov erb) reality conditions (culture, value, intellectual accumulation, context) are examined. On the pragmatic plane, the relationship between proverbs and their users (a person, a society) is viewed as a system of signs. In this way, the effects of proverbs as linguistic acts are questioned. Undoubtedly, it is not possible to describe all these elements of inquiry regarding proverbs in a short article or to determine their functions. Therefore, we have to put a limit on the study. We will be content with making some brief determinations on the syntac tic, discursive and narrative dimensions of the proverbs, parallel to the analysis stages in the semantic (struc tural / semiotic) analysis model that Yves-Marie Visetti and Pierre Cadiot suggested while doing the semantic questioning of the proverbs. The aim of such an approach is to identify some starting points that will make a methodological contribution to the semantic analysis of proverbs that are positioned under short forms, by using the data of structural semantics, and reifying the data via a short application, thus giving some clues about the discursive functioning of proverbs as products of common sense.