___

• ADALI AYDIN, G. (2016). “Popüler Kültür ve Reklam İlişkisi: Basılı Reklamlarda 14 Şubat Sevgililer Günü”, Global Media Journal TR Edition, 6 (12), 387- 410.
• AKGÜL, A. E. (2006). Popüler Kültür- Televizyon İlişkisi Üzerine Bir Değerlendirme, Adnan Menderes Üniversitesi, (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi), Aydın.
• BULGU, N. (1995). “Spor Haberlerinin Bir Popüler Kültür Ürünü Olarak Gazeteden Tüketimi 12- 14 Yaş Grubu Öğrencilerine Yönelik Bir Araştırma”, Spor Bilimleri Dergisi, (6) 3, 38- 47.
• BÜTÜN, E. (2010). Medya Okuryazarlığı Dersine İlişkin Öğretmeni Öğrenci ve Veli Görüşleri: Samsun İli Örneği, Ondokuz Mayıs Üniversitesi, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Samsun.
• COŞGUN, M. (2012). “Popüler Kültür ve Tüketim Toplumu”, Batman Üniversitesi Yaşam Bilimleri Dergisi, 1 (1), 837- 850.
• ÇİĞDEM, A. P. (2005). “Popüler Kültür ve Popüler Tiyatro”, Atatürk Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Dergisi, 8, 47- 62.
• DOĞAN, A ve GÖKER, G. (2012). “Tematik Televizyon ve Çocuk: İlköğretim Öğrencilerinin Televizyon İzleme Alışkanlıkları”, Milli Eğitim Dergisi, 194, 5- 30.
• ERCİNS, G. (2009). “Türkiye’de Popüler Kültür Görünümleri ve Gençliğe Yansımaları”, 6. Sosyoloji Kongresi Bildiri Kitabı- Toplumsal Dönüşümler ve Sosyolojik Yaklaşımlar, içinde (s.490- 511). Ankara: Sosyoloji Derneği Yayınları.
• ERDOĞAN, İ. (2004). “Popüler Kültürün Ne Olduğu Üzerine”, Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 5 (57), 1- 18.
• ERDOĞAN, İ. ve ALEMDAR, K. (2005). Popüler Kültür ve İletişim (2. Baskı), Erk Yayınları, Ankara.
• ERKAL, M. E. (2006). Sosyoloji (13. Basım), Der Yayınları, İstanbul.
• ERİŞTİ, S. D. (2010). “İlköğretim Öğrencilerinin Resimsel Anlatımlarında Popüler Kültür Algısı (Norveç Çok Kültürlü Fjell İlköğretim Okulu Örneği)”, İlköğretim Online, 9 (3), 884- 897.
• GANS, H. J. (2007). Popüler Kültür ve Yüksek Kültür (Çev. Emine Onaran İncirlioğlu), Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.
• GENÇ, S. Z. ve GÜNER, F. (2014). “Medyadaki ‘Gerçeklik’ Sorunu ve Ortaokul Öğrencileri”, Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (4), 233- 254.
• GÜLLÜOĞLU, Ö. (2012). “Bir Kitle İletişim Aracı Olarak Televizyonun Popüler Kültür Ürünlerini Benimsetme ve Yayma İşlevi Üzerine Bir Değerlendirme”, Global Media Journal Turkish Edition, 2 (4), 64- 86.
• GÜNDÜZ, Y. (2015). “Popüler Kültürün Görsel Sanatlar Dersine Olası Yansımaları”, Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, Yıl:3, Sayı: 4, 278- 293.
• GÜNER, F., TOPALOĞLU, N. ve GENÇ, S. Z. (2014) “Medya İletilerinin Gerçeği Yansıtma Düzeylerinin Öğrenci Görüşlerine Göre Tespiti”, Bilgisayar ve Eğitim Araştırmaları Dergisi, 2 (3), 69- 90.
• GÜNER, F. ve GENÇ, S. Z. (2015). “Medya Okuryazarlığının Öğrencilerin Televizyon Dizilerini Algılamalarına Etkisi”, Milli Eğitim Dergisi, Sayı: 205, 179- 191.
• GÜNİNDİ- ERSÖZ, A. (2002). “Popüler Kültür Ürünlerinden Müzik Videolarının Gençler Üzerindeki Olumsuz Etkileri”, Aile ve Toplum, 2 (5), 61- 68.
• KARAKOÇ, E. (2014). “Medya Aracılığıyla Popüler Kültürün Aktarılmasında Toplumsal Değişkenlerin Rolü”, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 2 (3), 245- 269.
• KARAMAN, K. (2010). “Çizgi/ Dizi Karakterlerinin Çocukların Tüketim Alışkanlıkları Üzerine Etkisi (Giresun Örneği)”, Karadeniz (Black Sea- Çernoye More) Sosyal Bilimler Dergisi, 7, 66-84.
• KARASAR, N. (2007). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• KAYA, K. ve TUNA, M. (2010). “Popüler Kültürün İlköğretim Çağındaki Çocukların Aile İçi İlişkileri Üzerindeki Etkisi”, SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21, 237- 256.
• KIZILDAĞ, Ş. (2001). “Pop Müzikten Popüler Kültüre Medya Çocukları”, Şehir Yayınları, İstanbul.
• KURT, E. ve ALTUN, T. (2014). “Televizyon Reklamlarının İlkokul Öğrencilerinin Beslenme Alışkanlıklarına Etkisi Üzerine Bir İnceleme”, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 2, Sayı:2, 393- 408.
• MILES, M. B. ve HUBERMAN, A. M. (1994). Qualitative Data Analysis (2nd ed.), Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
• OKTAY, A. (1995). Türkiye’de Popüler Kültür (3.Baskı), Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.
• ÖZGAN, H., ARSLAN, M. C. ve KARA, M. (2014). “Popüler Kültürün Öğrenci Davranışları Üzerinde Algılanan Etkileri”, Ekev Akademi Dergisi, Yıl: 18, Sayı: 58, 469- 483.
• SEMİZ, L. (2013). Ortaokul Öğrencilerinin Medya Okuryazarlığı Yeterlilikleri ve Medya Okuryazarlığı Dersini Yürüten Öğretmenlerin Karşılaştıkları Sorunlar, Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Rize.
• SEVİM, Y. ve ŞEN, B. G. (2009). “İletişim Fakültesi Öğrencilerinin ‘Sosyalleşme Aracı Olarak Televizyonun Çocuklarda Kimlik Oluşumu Süreci Üzerindeki Etkisi’ Konusuna İlişkin Görüşlerinin Değerlendirilmesi”, Medya ve Etik Sempozyumu, Fırat Üniversitesi, 7- 9 Ekim 2009, Elazığ, s. 321- 333.
• TELLAN, B. (2004). “Üretim ve Tüketim Süreci Açısından Popüler Kültür ve Medya İlişkisi: Kurtlar Vadisi Örneği”, Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 57, 197- 201.
• TUNA, M. (2008). İlköğretim Çağındaki Çocukların Sosyalleşmesinde Popüler Kültürün Rolü (Isparta Örneği), Süleyman Demirel Üniversitesi, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Isparta.
• YAVUZ, Ş. (2006). “Reklam ve Popüler Kültür”, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 27, 149- 161.
• YAYLAGÜL, L. (2004). “Yarışma Programları ve İdeolojisi”, Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 57, 180- 188.
• YILDIRIM, A. ve ŞİMŞEK, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri, Seçkin Yayınları, Ankara.
• YİN, R. (1994). Case Study Research: Design and Methods, California: Sage.