Recep UÇAR, Hüseyin POLAT, Veysel Karani ALTUN

İmam Hatip Lisesi Öğrencilerinin Arapça Dersine Karşı Tutumlarının Değerlendirilmesi

Bu çalışmada İmam Hatip Lisesi öğrencilerinin Arapça dersine karşı tutumları incelenmiştir. Bu araştırmanın örneklemini, 2015-2016 eğitim-öğretim yılında Malatya İli Büyükşehir Belediyesi sınırları içerisinde yer alan İmam Hatip Liselerinden 210 erkek, 242 bayan olmak üzere 452 öğrenci oluşturmaktadır. Öğrencilerin demografik özellikleri ve Arapça dersine karşı tutumları tarama modeliyle ortaya konmuştur. Araştırma sonucunda, İmam Hatip Lisesi öğrencilerinin Arapça dersine karşı tutumlarının genel ortalamalarının orta düzeyde olduğu, ölçeğin alt faktörlerine ilişkin ortalamalarda farklılıklar olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

İmam Hatip Lisesi, Din Eğitimi, Arapça, Tutum

PDF

___

Altun, V. K., & Yiğit, A. (2011). İmam Hatip Lisesi 9. ve 10. Sınıf Öğrencilerinin SosyoEkonomik Profili Araştırması. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi. S. 32. ss. 353-369.
Arkonaç, S. A. (2008). Sosyal Psikolojide İnsanları Anlamak: Deneysel ve eleştirel Yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yay.
Aydın, M. Z. (1996). Eğitimde Program Geliştirme ve Arapça Dersi Öğretim Programı Üzerine. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. S. 1. ss. 123-142. Sivas.
Ayhan, H. (2000). İmam Hatip Lisesi. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. C. 22. İstanbul: TDV Yay.
Barlı, Ö. (2007). Davranış Bilimleri. Ankara: Bizim Büro Basımevi.
Baysal, A. C. (2004). Davranış Bilimleri. Tutumlar. 4. bs. ed. Ayşe Can Baysal. İstanbul: Avcıol Basım Yayın.
Bozan, İ. (2007). Devlet İle Toplum Arasında Bir Okul: İmam Hatip Liseleri, Bir Kurum: Diyanet İşleri Başkanlığı. İstanbul: Tesev Yay.
Büyüköztürk, Ş., Çakman, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. 16. bs. Ankara: Pegem akademi Yay. Cebeci, S. (1986). Dil Öğretimi ve Arapça Dersleri. Din Öğretimi Dergisi. S. 8. ss. 74-81. Ankara.
Civelek, Y. (1998). Türkiye'de Arapça Öğretimine Dair Bazı Teklifler. Yüzüncü Yıl Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. s. 2.
Çelebi, M. D. (2006). Türkiye'de Anadil Eğitimi ve Yabancı Dil Öğretimi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. s. 21. ss. 285-307.
Demirel, Ö. (2011). Yabancı Dil Öğretimi; Dil Pasaportu, Dil Biyografisi, Dil Dosyası. Ankara: Pegem Yay.
Doğan, C. (2001). Arapça öğretiminin Ana Problemlerini Belirleme Amaçlı Deneysel Bir Araştırma. Dicle Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. c. 3. s. 2.
Güler, İ. (2004). Dil Öğretimi, Dil Bilgisi ve Arapça. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. C. 13. S. 2. İnceoğlu, M. (2011). Tutum Algı İletişim. 6. bs. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Kaçar, H. İ. (2006). İmam Hatip Liseleri ve İlahiyat Fakültelerinde Arapça Öğretimi Üzerine. Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi. s. 17. İstanbul.
Kağıtçıbaşı, Ç. (1988). İnsan ve İnsanlar. 9. bs. İstanbul: Evrim Yay.
Kahyaoğlu, Y. (2008). Arapça Eğitimi Üzerine Bir Araştırma. Harran Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. S. 19.
Karaarslan, N. Ü. (1991). Arapça Öğretimi Konusunda Esas Alınacak Hususlar. Din Öğretimi ve Din Hizmetleri Semineri. ss. 151-156. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yay.
Kazıcı, Z. (2004). Osmanlı'da Eğitim-Öğretim. İstanbul: Bilge Yay