Bu bildiri Kur’an’ın hayvanlar hakkındaki anlatımlarını çözümlemek ve bu anlatımların amacını belirlemeyi içermektedir. Kur’an’da konu edinilen hayvan türleri belirli bir amaç taşımaktadır. Bu amacın yeryüzündeki bütün hayvanların açıklanması olmadığı ve Kur’an’ın ilk muhataplarının bilgisinde olan hayvan türleri olduğu düşünülmektedir. Bununla birlikte tür olarak hayvanların yeryüzü düzeninde yaratılış amaçlarına atıflar, vahiy içerisinde yer almaktadır. Ancak varlıkların yaratılış amaçlarının insana indirgenen ve onunla ilişkili olduğu yönleri bulunmaktadır. Hayvanların beslenme amacıyla kesilmesi veya sakınma amacıyla kurban edilmesi olgusu, insan tarafından benimsenen bir eylemdir. İnsan tarafından geliştirilen bu eylemlerin ilahi irade tarafından onanması veya yadsınmasının nedenleri belirlenmelidir. Bunun da ötesinde bu eylemlerin amaçları bakımından sorgulanması hem insanın eylemini açıklamamız ve hem de Tanrısal dilemeyi açıklamak anlamına gelecektir. İnsanın hayvanların gücünden yarar elde etmeleri ve görsel tatlar alanında anlamlar yüklemeleri, yine insan tarafından geliştirilen eylemlerdir. Beşeri bir anlam olarak sakınmak ve şükretmek amacıyla gerçekleştirilen kurban, son tahlilde insanın amaçları doğrultusunda bir eyleme dönüşmektedir. Kur’an’da insanın bazı tutum ve davranışlarının hayvanlara benzetildiği görülmektedir. Bu benzetmelerde benzetilenlerin davranışlarının ötesinde insanların yükledikleri anlamlar yani ilk muhataplarının algıları dikkate alınmıştır. Kötü ve iyi niteliklerin hayvansal fiillerle iliştirilmesi, bu benzetmelerin vahiy içerisinde yer almasına neden olmuştur. Varlık, özü itibarıyla iyidir ve ontik alanda kötü olarak nitelenebilecek bir varlık yoktur. İyi ve kötü niteliklerini hayvanlarla ilişkilendiren insanın kendisidir. Hayvanların eylemlerinden, renklerinden ve biçimlerinden anlamlar çıkarma eylemi, fal ve çeşitli toplulukların isimlendirilmesinde de gözükmektedir. Bu bağlamda kuş falı, vahyin anlatımlarına konu olmuştur. Bunun da ötesinde kuş, asıl olarak evrendeki kurulu düzen yani ölçü anlamına gelen kader için kullanılmıştır. Renklerin simgeselliği şeklinde insan algısında var olan atıflar, hayvanlarla la ilişkili olarak kullanılmıştır. Hayvanların biçimleri ise yeryüzünde sürünme, yürüme, uçma şeklinde ortaya çıktığından, bununla ilişkili anlamlar bu yapılardaki hayvanlarla ilişkilendirilmiştir. Bazı topluluklar da çeşitli hayvanların isimleriyle kendilerini adlandırmışlardır. Bu toplulukların kendilerini hayvan isimleri ile adlandırmaları, vahyin anlatımlarına da yansımıştır. Hayvanların konuşturulması veya insanın hayvanlarla konuşması olgusu, her ne kadar Kur’an’da tarihsel olaylarla ilişkili olarak anlatılsa da, asıl olarak her devirde beşeri alanda mevcuttur. Bununla ilgili beşeri alanda var olan yazın, vahyin metnine de yansımıştır. Son tahlilde Kur’an’ın hayvanlarla ilgili anlatımlarını, ilk muhataplarının hayvanlarla ilişkili algıları biçimlendirmiştir. Besin olarak tüketilmesi yasaklanan hayvanlarda da aynı algılar etkili olmuştur. Kur’an, hayvanlarla ilgili olarak bilimin alanına giren konularda insana bilgi vermeyi amaç edinmemiştir.

This paper to analyze the expressions of the Qur’an on animals and to determine the purpose of these expressions. Acquired subject of animal species in the Qur'an carries a particular purpose. This purpose is not to explain all of the animal species and the animal species has known in the first Koran counterparts. However, as a species of animal on earth in order to refer to the purpose of creation, revelation is located within. But the purpose of creation of beings is reduced and related with human. The phenomenon of slaughter in order to nutrition or sacrifice for piety is an act adopted by people. These actions that developed by human must be determined if by the divine will approve or denial. Moreover, questioning of this actions for the purposes that means both to explain the action of human and divine willing. To obtain benefits from the power of the human and visual installations in the field of meanings, however, are the actions developed by man. To sacrifice as a way to piety and thankful l, in the final analysis for the purpose of man is transformed into an action. Some of the attitudes and behaviors of people in the Qur'an is seen that compared to the animals. In this analogy, the behavior of simulated loads of people beyond their first addressed the perception of the meanings that are taken into consideration. Good and bad qualities to be attached with animal acts, to take part in the revelation of this analogy have caused. Being is good in essence is and there is no badness in the ontological area. Good and bad qualities that people associate with the animal itself. The actions of removal meaning of actions of animals, colors and forms appeared in horoscopes and naming of various communities. In this context, the auspice has been the subject of the revelation. Moreover, the bird is appeared the meaning of predestination that means measure of cosmos. References of symbol of colors inherent in the human perception have been used in revelation. The shape of animals on the earth like creeping, walking and flying that occur, the meaning associated with it in this structure has been associated with animals. Some communities also have named themselves with the names of various animals. Designations of these communities themselves with the names of animals, is also reflected in the expression of revelation. Get talking of animals or human speaking with animals although expressed in relation to historical events in the Qur'an, primarily in the humanities is available in every cycle. Literature about it existing in the field of humanities was reflected in the text of the revelation. In the final analysis perceptions of first interlocutors of Qur'an related with animals formed the expressions of Quran. In the banned animals has been effective the same perceptions. Quran don’t aim to give information about animals that within the field of science.