Uzun yıllardan bu yana tıbbi bitkiler en önemli ilaçlar ve tedavi materyallerinin başlıca temsilcileri olmuşlardır. 19. yüzyıldan itibaren tıbbi tedaviler için sentetik bileşiklerin gelişmesi ile pek çok tıbbi bitki unutulmuştur. Bununla birlikte, son yıllarda modern kimyasal bileşiklerin zararlı etkileri, pek çok hastalıkta etkin biçimde uygulanamaması nedeniyle araştırmacı doktorların ilgileri tekrar tıbbi bitkilere yönelmiştir. Aynı zamanda şiddetli yan etkiler tedavilerde sıklıkla kısıtlayıcı faktörlerdir. Tıbbi bitkilerin kullanımları hakkında nesillerin bilgi ve deneyimleri, keşfedilmeyi bekleyen, farklı kültürlerin tarihi kaynaklarından birleştirilerek başlamıştır. Avrupa’da gelenekler Antik Yunan yazarları tarafından oluşturulmuş, bunu Bizans bilginleri ve ortaçağ Arap ve Avrupa bilim adamları takip etmiştir. Bu gelenek ünlü Rönesans bitki yazarları, Osmanlı bilginlerini de içeren farklı Avrupa bölgesi yazarları ve son olarak modern farmakognozinin önde gelen akademisyenleri ile devam etmiştir. Aynı zamanda, akademik bilgilerle geliştirilen tıbbi bitkiler, pek çok bölgenin yaşayan halk ilaçlarıdır. Tarihi kaynakların analizi ve yüzyıllardır uygulamalarda süregelen geleneklerin elde edilmesi ve modern bilimsel bilgilerle belirlenen sonuçlar hedef araştırmalar için benzersiz bir kaynak olarak tavsiye edilir. Tıbbi bitkilerin ilk olarak veya yeniden keşfi ya da potansiyel yeni (fito)terapötik aktif bileşiklerinin belirlenmesi ve son olarak ileriki laboratuvar çalışmaları için bunlar tavsiye edilir. Biz tarihi kaynaklardan oluşan bir tarama sunacağız ve çeşitli örneklerle incelemenin metotlarını açıklayacağız

Abstract For centuries, medicinal plants were the most important remedies and represented the largest part of the materia medica. With the development of synthetic substances for medical therapy from the 19th century on, many medicinal plants fell into oblivion. During the last decades, however, the interest of physicians of scientists has turned again to medicinal plants, especially as in spite of modern chemical substances, many sicknesses cannot be treated satisfactory or be cured. At the same time severe side effects are often limiting factors in the therapy. The knowledge and experience of generations about the uses of medicinal plants is laid down in an abundance of historical sources from different cultural origin merging into a rich fundus which waits to be explored. The tradition in Europe is built by the antique Greek authors, followed by Byzantine scholars and medieval Arabian and European scientists. This tradition was continued by the famous authors of the renaissance herbals, authors from different European regions including the Ottoman scholars, finally leading to the academic discipline of modern Pharmacognosy. At the same time, medicinal plants which were given up by the academic sciences, survived in the folkloric medicine of many regions. Analyzing the historical sources and isolating persistent traditions in the applications over the centuries, and assigning the results to modern scientific knowledge offers us the unique chance to do targeted investigations and discover or rediscover medicinal plants or even their active substance as potential new (phyto)therapeutics and finally suggest them for further laboratory research. We will give a survey over the historical sources, and explain the methods of investigation by various examples