Atatürk’ün öldüğü tarihte, Mithat Kiper (Adana 1917–Ankara 1995) İstanbul Üniversitesi Fen Fakültesi Eczacı Mektebi öğrencisidir. Üniversiteye bir yıl önce girmiş, fakat sınıfta kalmıştır. Liseye başladığı 1934 yılından beri bir günlük tutmaktadır. Elimizdeki sekizinci cep defteri 1938-39 yıllarına aittir ve günlük yaşamının yanında okulunu anlatır. Mithat Kiper, 1941’de mezun olmuş, askerlik görevinden sonra Refik Saydam Hıfzıssıhha Enstitüsü’ne girerek Hayati ve Gıdai Kimya uzmanı olduktan sonra kırk yıl boyunca bu kurumda hizmet vermiştir. Uzm. Ecz. Mithat Kiper’in Türk Hijyen ve Tecrübi Biyoloji Dergisi’nde yayımlanmış bilimsel makaleleri vardır. 9 Son Teşrin (Kasım) günü Mithat, Atatürk’ü düşünür: “Hava pek güzel. Askerlik dersine gitmedim. Yine acıklı haber: Atatürk’ün sıhhatı vahamet kesbetmiş. Beni daha ziyade alakadar eden bu mesele. Aylardanberi çektiği şu meşum hastalıktan kurtulsa idi. Çünkü, Türk milletinin ona çok ihtiyacı var. Yaşamalı. Tanrıdan Atamıza hayırlı şifalar vermesini temenni ediyorum. Akşam lisan dersinden çıkınca Azak sinamasına gittim. 20 K [kuruş]... İki film oynadı: Endülüs Geceleri [ve] Sokak Şarkıcıları [sic].” 10 Kasım’da günlük, “En büyük gayıp, en büyük acı” sözleriyle başlar. Ardından, Mithat Kiper Atatürk’le ilgili duyguları sayfalara döker. Bunlar bir gencin özel ve gerçek duygularıdır

Mithat Kiper (Adana 1917–Ankara 1995) was a first-year student at the School of Pharmacy of the Istanbul University when Atatürk, the founder of the Turkish Republic, passed away on November 10th, 1938. He was enrolled in the previous year, but had to repeat the term. Mithat had been keeping a diary since his teens; his eighth note-book covers the years 1938-1939 and relates daily life at school and in the city. Mithat Kiper graduated in 1941. He completed his military service, and entered the Refik Saydam Institute for Hygiene, in Ankara. He specialised in biochemistry and nutritional chemistry at the same institution, where he was to work for the next 40 years until his retirement. M. Kiper published numerous articles in the Turkish Journal of Hygiene and Experimental Biology. Kiper’s diary on November 9th reads: “Fine weather, skipped classes in military instruction. Sad news again: Atatürk’s health has deteriorated. This is what concerns me the most. I only wish he could recover from the dreadful disease he’s been suffering for months, because the Turkish nation needs him dearly. He should survive. I pray to God to grant him recuperation. At night I went to the Azak cinema, 20 kuruş… Two movies were on show: Endülüs Geceleri [Andalusische Nächte] and Sokak Şarkıcıları [Josette]. The first lines of Mithat Kiper’s diary on the 10th of November are: “Greatest loss, deepest sorrow.” He goes on to write for pages, of his grief and ponderings for Atatürk. His words are, undoubtedly, the sincere and personal sentiments of a young man who came of age with the “Father of the Turks.