Sınıf Öğretmeni Adaylarının Üniversitelerde Verilmekte Olan Psikolojik Danışma ve Rehberlik Hizmetlerine İlişkin Görüşleri (Mersin Üniversitesi Örneği)

Her kademe öğretim kurumunda olduğu gibi üniversite öğrencilerinin de değişik konulardapsikolojik danışmanlık ve rehberlik hizmetlerine ihtiyaçları olmaktadır. Üniversiteler bünyesinde yer alanpsikolojik danışma ve rehberlik merkezlerinin amacı; üniversitede kayıtlı öğrencilere bireysel, sosyal,eğitimsel ve mesleki alanlara yönelik psikolojik danışma ve rehberlik hizmetleri vermektir. Ayrıcaüniversitelerde her sınıf için danışman öğretim elemanı görevlendirilmektedir. Bu araştırmada MersinÜniversitesi’nde eğitim görmekte olan sınıf öğretmeni adaylarının üniversitede verilmekte olan psikolojikdanışma ve rehberlik hizmetlerine ilişkin görüş ve önerilerinin ortaya koyulması amaçlanmıştır. Çalışmagrubu olarak Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği Anabilim Dalı öğrencileriseçilmiştir. Çalışmaya 190 öğrenci katılmıştır. Veriler 2010-2011 öğretim yılının güz dönemindetoplanmıştır. Verilerin toplanmasında açık uçlu soru formu kullanılmıştır. Sınıf öğretmeni adaylarınınüniversitede verilmekte olan rehberlik ve psikolojik danışma hakkında katılım ve tanıma düzeylerininyetersiz olduğu sonucuna ulaşılmıştır. PDRM’lerin tanıtımının daha etkili yapılması ve danışmanlarahizmet içi eğitim verilmesi önerilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Mersin Üniversitesi, PDRM (Psikolojik Danışma ve Rehberlik Merkezi), sınıf öğretmeni adayı, psikolojik danışma ve rehberlik, danışman

PDF

___

Altıntaş, E. (2008). Çağdaş eğitim sisteminde öğrenci kişilik hizmetleri ve rehberlik. Can. G. (Ed.). Psikolojik danışma ve rehberlik. (1-27). (9. Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
Aypay, A.; Aypay, A. ve Demirhan, G. (2009). Öğrencilerin üniversiteye sosyal uyumu bir üniversite örneği. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2(1), 46-64.
Bakırcıoğlu, R. (2000). İlköğretim ortaöğretim ve yüksek öğretimde rehberlik ve psikolojik danışma. (5. Baskı). Ankara. Anı Yayıncılık.
Baysal, A. (2004). Psikolojik danışma ve rehberlikte başlıca hizmet türleri. Kaya, A. (Ed.). Psikolojik danışma ve rehberlik. (35-62). Ankara. Anı Yayıncılık.
Bektaş Köser, D. ve Mercanlıoğlu, Ç. (2010). Akademik danışmanlık hizmetinin önemi ve Türkiye’deki üniversitelerde akademik danışmanlık hizmetinin değerlendirilmesi. [Elektronik Versiyon]. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi. 2(2), 27-36.
Doğan, O. (1989). Yüksek öğretimde rehberlik ve psikolojik danışma merkezinin gerekliliğine ilişkin görüşler. Yüksek Öğretimde Rehberlik ve Psikolojik Danışma Toplantısı. (1-6). 20-28 Mayıs 1987. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
Durmaz, Ş. (2009). Mahiyyəti Qafqaz Üniversitesi öğrencilerinin “akademik danişman”lardan beklentileri ile “danişmanlik hizmeti” ne ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesi [Elektronik Versiyon]. Journal of Qafqaz University. (29), 241-251.
Ekinci, C. E., ve Burgaz, B. (2007). Hacettepe Üniversitesi öğrencilerinin bazı akademik beklenti ve memnuniyet düzeyleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (33), 120-134.
Gizir, C. A., Gizir, S., Aktaş, M., Göçer, S., Ömür, S., Yüce, G. ve Kırık, C. (2010). Mersin Üniversitesi öğrenci profili. Mersin: MEÜ PDRM (Merin Üniversitesi Psikolojik Danışmanlık ve Rehberlik Merkezi).
Gülerman, A. (1989). Akademik Danışmanlara rehberlik ve psikolojik danışman niteliğinin kazandırılması. Yüksek Öğretimde Rehberlik ve Psikolojik Danışma Toplantısı. (43-48). 20-28 Mayıs 1987. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
Kemertaş, İ. (2004). Yüksek öğretimde rehberlik. Karagözoğlu, C. ve Kemertaş, i. (Ed.). Eğitimde üçüncü boyut psikolojik danışma ve rehberlik. (167-174). İstanbul: Birsen Yayınevi.
Kıranşal, N., Biçer, N., Alkan, H. ve Akça, D. (2008). Kars sağlık yüksekokulu öğrencilerinin okuldaki akademik danışmanlık hizmeti ile ilgili görüş ve beklentilerinin incelenmesi [Elektronik Versiyon]. Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi. 1(2). 13-20.
Kuh, G. D. and Hu, S. (2001). The effects of student-faculty interaction in the 1990s. Review of higher education. 24(3), 309-332.
Kulaksızoğlu, A. (1989). Üniversite öğrencilerinin kişilik hizmetlerine ilişkin sorunları ve öneriler. Yüksek Öğretimde Rehberlik ve Psikolojik Danışma Toplantısı. (8-11). 20-28 Mayıs 1987. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
Kutlu, M., (2004). Üniversite öğrencilerinin alıştırma-oryantasyon hizmetlerine ilişkin karşılaştıkları sorunlar ve beklentileri. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı. (207-208). 6-9 Temmuz 2004. Malatya: İnönü Üniversitesi.
Kuzgun, (1997). Rehberlik ve psikolojik danışma. (5. Baskı). Ankara. ÖSYM Yayınları,
Kuzgun, Y. (1989). Öğrencilerin akademik danışmanlardan bekledikleri görevler ve danışmanların görev algıları. Yüksek Öğretimde Rehberlik ve Psikolojik Danışma Toplantısı. (115-126). 20-28 Mayıs 1987. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
MEB ÖRGM, (2010). Millî Eğitim Bakanlığı, 2009-2010 yılı özel eğitim rehberlik ve danışma hizmetleri genel müdürlüğü kurum ve öğrenci sayıları. İnternetten 13.10.2010’de elde edilmiştir. http://orgm.meb.gov.tr/Istatistikler/2009-2010_GENEL_SONUC.pdf>.
Mersin Üniversitesi (2010). Mersin üniversitesi öğrenci danışmanlığı yönergesi (taslak). İnternetten 16.10.2010’de elde edilmiştir. .
MEÜ PDRM (Merin Üniversitesi Psikolojik Danışmanlık ve Rehberlik Merkezi). (2010). Genel bilgiler. İnternetten 13.10.2010’de elde edilmiştir. .
Öksüz, Y. (2005). Psikolojik danışma ve rehberlikte hizmet türleri. Uzman, E. (Ed.). Psikolojik danışma ve rehberlik. (31-54). İstanbul: Lisans Yayıncılık.
Özgüven, İ. E. (1989). Yüksek öğretimde öğrenci kişilik hizmetleri. Yüksek Öğretimde Rehberlik ve Psikolojik Danışma Toplantısı. (13-22). 20-28 Mayıs 1987. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
Özgüven, İ. E. (2000). Çağdaş eğimde psikolojik danışma ve rehberlik. (2. Baskı). Ankara. PDREM Yayınları.
Özoğlu, S. Ç. (1997). Eğitimde rehberlik ev psikolojik danışma. (2. Baskı). Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
Resmi Gazete, (1981). Yükseköğretim kanunu. No: 2547, Tarih: 06.11.1981. Sayı: 17506.
Resmi Gazete, (1984). Yükseköğretim kurumları, mediko-sosyal sağlık, kültür ve spor işleri dairesi uygulama yönetmeliği. Tarih: 03.02.1984. Sayı: 18301.
Schmidt, J. J. (1999). Counseling in schools. (3th. Ed.). Needham Heights MA: Allyn and Bacon.
Sevim, S. A. ve Yalçın, İ. (2006). Kısa süreli bir oryantasyon programı denemesi: öğrencilerin uyum düzeyleri ve programa ilişkin görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 39(2), 217-233.
Tan, H. (2000). Psikolojik danışma ve rehberlik. İstanbul: MEB Yayını.
Türküm, A. S. (2003). Rehberlikte örgüt ve personel. Can. G. (Ed.). Psikolojik danışma ve rehberlik. (255- 280). (3. Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
Ültanır, E. (2003). İlköğretim birinci kademede rehberlik ve danışma. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Ültanır, E. (2005). Türkiye’de psikolojik danışma ve rehberlik (PDR) mesleği ve psikolojik danışman eğitimi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 1(1), 102-111.
Yanpar Yelken, T., Çelikkaleli, Ö. ve Çapri, B., (2007). Eğitim fakültesi kalite standartlarının belirlenmesine yönelik öğretmen adayı görüşleri. (Mersin Üniversitesi örneği). Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 3(2), 191-215.
Yeşilyaprak, B. (1999). Sınıf öğretmenlerinin rehberlik açısından rol ve işlevleri. Milli Eğitim. (144), 27- 30.
Yeşilyaprak, B. (2006). Eğitimde rehberlik hizmetleri. (13. Baskı). Ankara. Nobel Yayın Dağıtım.
Yıldırım, A. ve Şimşek. H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (5. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.