Keman Eğitiminde Çoksesli Aranje Tekniklerinin Kullanımı

Bu araştırma; çok sesli aranje tekniklerinin, keman eğitiminde, müzikal kazanımlar açısından etkilerinin belirlenmesini hedeflemektedir. Araştırmanın deney ve kontrol grubu katılımcıları, 2012-2013 eğitim-öğretim yılında İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı, Mimamr Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Devlet Konservatuvarı ve Me.Ü. Devlet Konservatuvarlarında keman eğitimi almakta olan on sekiz öğrenciden oluşmaktadır. Araştırma için; öntest - sontest deney kontrol gruplu yarı deneysel model kullanılmıştır. Deney grubunda (n=9) çoksesli aranje teknikleri ile keman eğitimi, kontrol grubunda ise (n=9) eşliksiz (geleneksel) yöntemle çalışılmıştır. Araştırmanın veri toplama aracı olarak Zdzinski ve Barnes (2002) “Yaylı Çalgılar Performans Değerlendirme Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmanın bulguları; çoksesli aranje teknikleriyle keman eğitimi alan öğrencilerin, eşliksiz eğitim alan öğrencilere oranla, müzikal kazanımlara ulaşmada daha etkili olduğu şeklindedir.

___

  • Abeles, H.F. (1973). Development and validation of a clarinet performance adjudication scale. Journal of Research in Music Education, 21, 246-255.
  • Açıkgöz, K. (2003). Aktif öğrenme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
  • Bergee, M. J. (1987). Use of an objectively-constructed rating scale for the evaluation of brass juries: A criterion-related study. Journal of Research in Music Education, 5(5), 6-15.
  • Büyüköztürk, Ş. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
  • Byo, J.L. (1990). Recognition of intensity contrasts in the gestures of beginning conductors. Journal of Research in Music Education, 38(3), 157-163.
  • Erkuş, A. (2011). Bilimsel araştırma süreci (3. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Flesch, C. (2000). The art of violin playing. New York: Carl Fischer LLC.
  • Fox, D.B. (2000). Music and the Baby’s Brain: Early Experiences. Music Educators Journal, 87 (2), 23-28.
  • Lee, S.A. (2005). Methods and techniques of teaching first semester cello performance majors: Four approaches by four master teachers. Published doctoral dissertation. The University of Miami.
  • Özmenteş, S. (2005). Müzik eğitiminin boyutları. Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(9), 93-97
  • Schleuter, S. (1997). A sound approach to teaching instrumentalists. New York: Schirmer Books.
  • Sözer, V. (1986). Müzik ve müzisyenler ansiklopedisi. C: 1. İstanbul: Remzi Kitabevi.
  • Şendurur, Y. (2001). Keman eğitiminde etkili öğrenme-öğretme yaklaşımları. G.Ü. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(3), 145-155.
  • Uçan, A. (1996). İnsan ve müzik insan ve sanat eğitimi. Ankara: Müzik Ansiklopedisi Yayınları, İkinci Basım.
  • Zdzinski, S.F., & Barnes G.V. (2002). Development and validation of a string performance rating scale. Journal of Research in Music Education, 50, 245.