Tarım ve sanayi ilişkisi her dönem tartışmalı ve karmaşık bir ilişki olmuştur. Bu karmaşanın temel sebeplerinden biri tarım faaliyetinin arkaik bir faaliyet olarak tanımlanmasından ileri gelmektedir. Özellikle Aydınlanma Çağı ile birlikte başlayan ve Sanayi Devrimi ile devam eden yeni insan arayışı bu algıyı oluşturmada büyük rol oynamıştır. Tarım, feodal dönemi temsil eden bir yapı olarak ilerlemenin engeli olarak kabul edilmiştir. Oysaki tarım, avcılık ile toplayıcılıktan sonra toplumsal işbölümünün önemli bir unsuru olarak ortaya çıkmıştır ve dönüştürücü rolü yadsınamamaktadır. Yaşam alanlarının kurgulanması, zamanın tarımsal faaliyetlerine göre düzenlenmesi gibi fonksiyonel unsurların yanında tarımın “artı değer” olarak tanımladığımız önemli bir katkısı vardır ki bu belki de dünya tarihini altüst edebilen en temel katkılardandır. Bu nedenle, tarımı “arkaik” olarak tarif edip göz ardı etmek ekonomik, siyasal ve toplumsal bir tarihi yok saymak olarak kabul edilebilir.