Kentsel ve Kırsal Kesimde Yaşayan Çocukların “Hayalimdeki Şehir” Resimlerinin İncelenmesi

Bu araştırmanın amacı, kentsel ve kırsal kesimde yaşayan ilkokul 2. Sınıf öğrencilerinin yaşamak istedikleri şehirleri nasıl ifade ettiklerini anlamak amaçlanmıştır. Çalışma grubuna Balıkesir ilinin Edremit ilçesinde eğitimine devam eden 63 çocuk dahil edilmiştir. Bu çocukların 31’i kentsel kesimde 32’si kırsal kesimde eğitimine devam etmektedir. Bu araştırmanın verileri çizim ve görüşme tekniği kullanılarak toplanmıştır. Elde edilen veriler içerik analizi tekniğiyle analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda, kentsel kesimde yaşayan çocukların resimlerinde grafiklere daha fazla yer verdiği belirlenmiştir. Kentsel kesimde yaşayan çocuklar, “tatlı şehir” kategorisinde kendi hayal güçlerinde yarattıkları bir şehirde yaşamak istediklerini belirtirken, kırsal kesimde yaşayan çocuklar büyük şehirde yaşamak istediklerini belirtmişleridir.

Anahtar Kelimeler:

Resim Analizi1, Çocuk Resimleri2, Hayal Gücü3, Somut İşlemler Dönemi4

PDF

___

Balcı, Ş., & Bekiroğlu, O. (2012). İçerikten Anlama Giden Bir Tünel Olarak İçerik Çözümlemesi: 2011Genel Seçimlerinde Ak Parti TV Reklamları Üzerine Bir Araştırma,. Ö. G. (ed) içinde, İletişim Bilimlerinde Araştırma Yöntemleri Görsel Metin Çözümleme. Ankara: Ütopya Yayınevi.
Braine, L., Schauble, L., Kugelmass, S., & Winter, A. (1993). Representation of dept by by children: Spatial Strategies and lateral biases. Developmental Psyhchlogy,29, 466-479.
Case, R. (1998). The development of conceptual structures. I. D. Kuhn, & R.S.Siegler içinde, Handbook of Child Psychology (s. 745-800). New York: Wiley.
Craft, A. (2002). Creativity and early years education: A lifewide foundation. London: Continuum.
Çakır İlhan, A. (1995). Okulöncesi eğitim programlarında resim dersinin yeri. Anadolu Sanat. Sayı 4,, 57-65.
Çakmak, A. (2005). Anasınıfına Devam Eden Altı Yaşındaki Köy Ve Kent Çocuklarının Yaratıcılıklarının Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi. Ankara Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü. Ankara: Yayınlanmış Doktora Tezi.
Çiçekler, C. Y., & N.Ö., K. (2013). 4-6 Yaş arasındaki çocukların serbest resim çalışmalarındaki resim özellikleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 551-563.
Çukur, D., & Delice, E. G. (2011). Erken Çocukluk Döneminde Görsel Algı Gelişimine Uygun Mekan Tasarımı. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 24(24).
Dağlıoğlu, H. E. (2011). Okul öncesi dönem çocuklarının insan figürü çizimlerinin gelişimsel açıdan cinsiyete göre incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi 10 (35),, 16-30.
Davido, R. (2012). Çocuğunuzu resimlerinden keşfedin. İstanbul: Kuraldışı.
DPT. (2006). Ulusal kırsal kalkınma stratejisi.
Duffy, B. (2006). Supporting creativity and ımagination in the early years,(2nd ed.). Berkshire: GBR: McGraw-Hill Education.
Furth, G. (1988). The secret world of drawings: Healing through art. . Sigo Press.
Gezgin, S. P. (2013). Çocuk Çizgilerindeki Giz, Çöp Çocuk. İstanbul: Boyut Yayıncılık.
Halmatov, S. (2017). Çocuk Resimleri Analizi ve Psikolojik Resim Testleri. Ankara: Pegem Akademi.
Jung, C. (1956). The Collected Works. Vol 5. Symbols of Transformation . Princeton: Princeton University Press.
Kramer, E. (2004). Kunst als Therapie mit Kindern. München: Ernst Reinhardt.
Li-Tsu, C. (1998). Culturally accommodated imagination: discovering children's fantasy worlds in drawings. ERIC Document Reproduction Service No. ED429015.
Malchiodi, C. A. (2013). Çocukların Resimlerini Anlamak. İstanbul: Nobel Tıp Kitabevi.
Merriam, S. B. (2013). Nitel Araştırma (Selahattin Turan, Çev. Ed). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Mertol, H., & Zorlu, K. (2015). Üstün Zekâlı Çocukların Hayallerindeki Şehir Tasarımları. İDEALKENT, 6(17), 270-281.
Mountain, V. (2007). Educational contexts for the development of children’s spirituality: Exploring the use of imagination. International Journal of Children’s Spirituality, 12 (2),, 191-205.
Muhina, V. S. (1981). Görsel Sanatlar Eğitiminde Çocuğun Sosyal Deneyim Kazanması. Pedagoji Dergisi, Moskova, -240.
Ömeroglu, E., & Kandır, A. (2005). Yaratıcı Düsünme. E. Ömeroglu içinde, Bilissel Gelisim. (s. 97-129). İstanbul: Morpa Yayınları.
Özservet, Y. Ç. (2013). Tasarımda İnsan Odağını Kaybetmemek İçin Kentli Çocuklar Ve Resmettiklerine Bakmak. Çevre Tasarım Kongresi, (s. 309-324).
Şaban, A. (2000). Öğrenme-Öğretme Süreci: Yeni Teori ve Yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Taş, Y., Aslan, D., & Sayek, İ. (2006). Doktorluk mesleğini çocuklar resimlerine nasıl yansıtıyorlar? 7-12 yaş grubu çocuklar arasında yapılmış bir örnek. STED, 184-191.
Taşkın, Ö., & Şahin, B. (2008). “Çevre” Kavramı ve Altı Yaş Okul Öncesi Çocuklar. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1-12.
Turgut, H., & Yılmaz, S. (2010). EKOLOJİK TEMELLİ ÇOCUK OYUN ALANLARININ OLUŞTURULMASI. 3. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi, (s. 1618-1630).
Yaralı, K. T., Özkan, H. K., & Aytar, A. G. (2016). YEDİ VE ON YAŞ ÇOCUKLARININ SEVGİYİ İFADE EDİŞ BİÇİMLERİNİN ÇİZDİKLERİ RESİMLERE YANSIMASI. Kastamonu Education Journal, 24(5), 2181.
Yavuzer, H. (1992). Resimleriyle Çocuk. istanbul: Remzi Kitabevi.
Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.