Bu çalışmadaki amacımız diyabetik ayak tanısı ile hastaneye başvurup amputasyon uygulanan hastalarda reamputasyon oranını belirlemek ve eşlik eden komorbid faktörleri analiz etmektir. Materyal ve Metodoloji: Kayıtlarına ulaşılabilen 131 hastadan, amputasyon uygulanan 66 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların yaş, cinsiyet, sigara kullanımı, diyabetik komorbiditeleri, geçirmiş oldukları amputasyon cerrahisi sayısı, seviyesi, tarafı ve zaman aralığı, enfeksiyon varlığı, yara kültüründe üreme olması, lökositoz varlığı, uygulanan tedavi metodu kaydedildi. Hastaların diyabetik ayak ülserleri yaranın derinliğine göre Wagner-Meggit sınıflamasına göre sınıflandırıldı. Patofizyolojik olarak ise nöropatik, nöropatik-iskemik ve iskemik olmak üzere üç gruba ayrıldı. Amputasyon seviyeleri parmak, ray, transmetatarsal, dizaltı transtibial ve dizüstü transfemoral olmak üzere değerlendirildi. Amputasyon uygulanan hastalarda aynı ya da farklı tarafta reamputasyon uygulanan olgular incelendi. Amputasyon ve reamputasyon uygulanan 66 hastanın 45’i erkek; 21’i bayan idi. Hastaların ortalama yaşı 63.2 (26- 88) idi. Bu hastalardan 11 olguya tekrarlayan amputasyon cerrahisi uygulandı. 7 olguya seviye yükseltme, 2 hastaya hem seviye yükseltme hem de karşı tarafa amputasyon, 2 hastaya ise farklı taraf amputasyon cerrahisi uygulandı. Amputasyon grubunda diyabetik yaraların Wagner-Meggit sınıflamasına göre 4’ü Evre3, 40’ı Evre 4, 11’ Evre 5 idi. Reamputasyon grubunda ise olguların 7’si Evre 4, 4’ü Evre 5 idi. Patofizyolojik sınıflamaya göre amputasyon grubunda diyabetik yaraların 6’sı nöropatik, 21’i nöro-iskemik ve 28’i iskemik yara idi. Reamputasyon grubunda ise diyabetik yaraların 4’ü nöro-iskemik, 7 tanesi ise iskemik yara idi. Amputasyon seviyesi belirlenmesinde yardımcı yöntemler kullanılması kadar amputasyondan önce hastanın mevcut komorbid özelliklerinin, fizyolojik kapasitesinin ve diyabete bağımlı ve bağımsız risk faktörlerinin ortaya konması reamputasyon riskinin ve oranının düşürülmesinde son derece önemlidir.

SUMMARY