Asketizm kişiyi sınırlamak için değil, dönüştürmek için uğraşan bir metod ya da disiplindir diye tanımlanabilir. Bu felsefede beden, günaha dair her şeyin sebebidir. Kusurlu olduğu için dünyaya gönderilen ruh, bedene hapsedilmiştir. Bu yüzden bedenin isteklerinden ve bu dünyanın zevklerinden el ayak çekmek gerekir. Bu uygulamanın temel prensibi öncelikle bekârettir. Asketik yaşamın idealistleri Tanrı ile bir olma düşüncesi taşırken, dünyevi bir şehvete karşı kendilerini korurlar. Yemek yemenin zararlı olduğunu, fazla uyumanın bedene yarayan bir uygulama olduğunu düşünürler. Asketik yaşamın devam etmesi sonucunda elde edilecek olan nokta Tanrının rızası, Tanrı ile bir olma düşüncesi, Tanrıya yaklaşmadır. Ruh/ Atman/Numen olarak birkaç şekilde tanımlanan, beden ölünce göğe ulaşacak olan mistik varlık için lazım olan tek şey ulaşılmaz olana ulaşmaktır. Şehrin yoğunluğundan kaçıp çölde başlayan asketik yaşam, Anadolu topraklarında da süregelmiştir. Asketik felsefenin takipcileri Hıristiyanlığın ortaya çıkışı ve yasak olduğu dönemlerde asketik yaşam anlayışını, manastır hayatı ile yaşanacak hale getirmişlerdir. Ardından Hıristiyanlığın kabulü ile bu düşünürler dinin yozlaştığını söyleyerek itirazlar da bulunmuşlardır. Böylelikle resmi din olarak Hıristiyanlığı değil, kendi içlerinde bir manastır Hıristiyanlığını yaşamayı tercih etmişlerdir. Hinduizmde ise; var olagelen mistik yaşamın engellenemez bir asketik tutumu vardır. Tanrının çileciliğe göstereceği tutum sonucunda insan Nirvana'ya ulaşacaktır. Burada günahların affı önemli olsa da asıl amaç Tanrı ile bir olma çabasıdır.