Dr. Abdulhakim Tuğluk’un İroni ve Roman Postmodern Türk Romanında İroninin Serüveni adlı kitabı, postmodernizme odaklanan çalışmalardan farklı bir yol izlemesi ve bir kavramın postmodernizmdeki önemine eğilmesi açısından dikkate değerdir. Genel anlamda Türkiye’de özellikle edebiyat incelemelerinde posmodernizme eğilen çalışmalarda belli başlı şablonlar vardır. Postmodern unsurları ortaya çıkarmaya uğraşan araştırmacılar daha çok epistemolojik bir bakışla malzeme toplamaya çalışmaktadırlar. Oysa yapılması gereken postmodern bir metnin yapısal işleyişi ile birlikte edebî değerini ortaya çıkaran üretim tarzını incelemektir. Dr. Tuğluk, oldukça kafa karıştırıcı bir kavram olan ironinin etimolojik kökenine inerek onun diğer kavramlarla olan bağlantısını ortaya koyması oldukça yerinde bir eylem olmuştur. Fakat postmodern söylemde ironinin yerini biraz daha inceleseydi okuyucu, romanlardaki tespitleri daha iyi kavrayabilirdi. Buna rağmen yapılan yorumlar ve derinlemesine incelemeler bu eksikliği fazlasıyla örtmektedir. Postmodern Türk romanında ironinin işgal ettiği yerin ne olduğu sorusundan yola çıkan yazar, postmodern Türk romanında ironinin merkezde yer aldığı sonucuna varır. Temennimiz söz konusu çalışmada olduğu gibi Türkiye’deki edebiyat araştırmalarında bir problemden yola çıkarak tezler ortaya koyan çalışmaların sayısının artmasıdır.