HIRSIZLIK SUÇUNUN MALVARLIĞINA KARŞI İŞLENEN BAZI BENZER SUÇLARDAN AYRIMI

Mülkiyet hakkı ve bu bağlamda kişinin mal varlığı kavramı, artık bir insan hakkı olarak kabul gördüğünden uluslararası metinlerde olduğu üzere, Anayasamız tarafından da düzenlenmekte ve bunun sonucu özel hukuk hükümleriyle birlikte ceza hükümleri uyarınca da koruma altına alınmış bulunmaktadır. Kişinin malvarlığına yönelik çeşitli fiiller, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun (TCK) 2nci Kitabının 2nci Kısmının 10 uncu Bölümünde hırsızlık (md.141-147), yağma (md.148-150), mala zarar verme (md.151- 153), hakkı olmayan yere tecavüz (md.154), güveni kötüye kullanma (md.155), bedelsiz senedi kullanma (md.156), dolandırıcılık (md.157- 159), kaybolmuş veya hata sonucu ele geçirilmiş eşya üzerinde tasarruf (md.160), ifâs (md.161-162), karşılıksız yararlanma (md.163), şirket veya kooperatifer hakkında yanlış bilgi (md.164), suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi (md.165) ve bilgi vermeme (md.166) suçlarıyla yaptırım altına alınmaya çalışılmaktadır. Esasen malvarlığına karşı işlenen suçların ortak özellikleri, kişilerin malvarlıkları içine giren değerleri korumak ve bu değerlerin sağladığı yararların yok edilmesine veya azalmasına yönelik eylemleri yaptırım altına almaktır. Hırsızlık ise malvarlığına karşı işlenen suçların en ilkel şeklidir. Bu sebeple geçmişten günümüze kişilerin malvarlığına karşı gerçekleştirilen fiillerin önemli bir kısmını hırsızlık suçu oluşturmaktadır. İşte bu yazıda, başkasına ait malvarlığına ilişkin yararları yok eden veya azalmasına yol açan ve aynı zamanda hırsızlık suçu ile yakın ilgileri bulunan yağma (md.148), mala zarar verme (md.151), güveni kötüye kullanma (md.155), dolandırıcılık (md.157), kaybolmuş veya hata sonucu ele geçirilmiş eşya üzerinde tasarruf (md.160) ve karşılıksız yararlanma (md.163) gibi suçların hırsızlık suçuyla mukayesesi yapılacaktır.

Child in Criminal Legistation Andchildrens Apprehension, Detention

Property Right and in this context the term property ownership which is now accepted as a human right is being protected by civil laws and criminal laws which is also arrenged by our constitution in common with the international arrengements. Crimes against the property ownership are regulated in the tenth part of the second section of second book of Turkish Criminal Code (TCC) numbered 5237, as larceny (article. 141-147), plunder (article 148-150), Damage to Property (article 151-153), invasion of a place (article 154), misuse of trust (article 155), use of blank bill (article 156), fraud (article 157-159), possesion on a lost or inadvertently found property (article 160), Benefiting from a service without compensation (article 163), declaration of incorrect information about the company or cooperatives (article 164), purchase or ac- ceptance of property acquired committing an ofense (article 165) and failure in notification (article 166). Mainly, the general characteristics of the personal property crimes are to protect the wealth of the personal property and to penalize the acts that may decrease the value of the personal property. Larceny is the most common form of the crimes against the personal property. For this reason, from past to present, larceny constitutes the most significant portion of the crimes against personal property. Here in this article, we shall compare the crimes of plunder (article 148-150), Damage to Property (article 151-153), misuse of trust (article 155), fraud (article 157), possesion on a lost or inadvertently found pro- perty (article 160), Benefiting from a service without compensation (article 163) with Larceny as they all in close connection with and they destroy or cut down the benefits of goods of others.

PDF

___

AKDAĞ Selami, Türk Ceza Kanunu Şerhi, Ankara, 1976.
ALŞAHİN M. Emin, Yargıtay Kararları Işığında Mala Zarar Verme Suçları, Ankara, 2010.
ANTOLISEI Francesco, Manuale di diritto penale, parte generale, 10. bası, Milano, 1987.
ANTOLISEI Francesco, Manuale di diritto penale, parte speciale, C.I, Milano, 1986.
BAKICI Sedat, Ceza Hukuku Özel Hükümleri, C.I, Ankara, 2008.
BAŞBÜYÜK İsa, Hırsızlık ve Dolandırıcılık Suçlarının Bilişim Sistemlerinin Araç Olarak Kullanılması Suretiyle İşlenmesi, Ceza Hukuku Dergisi, Y.5, S.14, Aralık 2010.
BETTIOL Giuseppe-MANTOVANI Luciano Pettoello, Diritto Penale, 12. bası, Padova, 1986.
BRASIELLO Umberto, Stellionatius, Novissimo Digesta Italiano,C. XIII, Torino, 1971.
BRICOLA Franco, Danneggiamento, Enciclopedia di diritto, C.XI, Milano, 1981.
CARMONA Angelo, Il fine di profitto nel delitto di furto, Milano, 1983.
CARNELUTTI Francesco, Questioni sul processo penale, Bologna, 1930.
CENTEL Nur-ZAFER Hamide-ÇAKMUT Özlem, Kişilere Karşı İşlenen Suçlar, C.I, 2. Bası, İstanbul, 2011.
DE MARSICO Alfredo, Delitti contro il patrimonio, Napoli, 1951.
DEMİRBAŞ Timur, Yağma Suçları, 3. Yılında yeni Ceza Adalet Sistemi, Ankara, 2009.
DÖNMEZER Sulhi, Kişilere ve Mala Karşı Cürümler, 16. bası, İstanbul, 2001.
DÖNMEZER Sulhi-ERMAN Sahir, Nazari ve Tatbiki Ceza Hukuku, Genel Kısım, C.I, 12. bası, 1997, İstanbul.
DÖNMEZER Sulhi-ERMAN Sahir, Nazarî ve Tatbikî Ceza Hukuku, Genel Kısım, C.II, 10. bası, İstanbul, 1994.
DURSUN Selman, Emniyeti Suistimal Suçu, İÜHFM, C. LVII, S.1-2-3, 1999.
EREM Faruk-TOROSLU Nevzat, Türk Ceza Hukuku, Özel Hükümler, 8. Bası, Ankara, 2000.
FIANDACA Giovanni-MUSCO Enzo, Diritto penale, parte speciale, C. II, Delit- ti contro il patrimonio, 5. Bası, Bologna, 2007.
GÖZÜBÜYÜK Abdullah Pulat, Yağma Cürümleri, Adalet Dergisi, S.9-10, 1974.
HAFIZOĞULARI Zeki, Güveni Kötüye Kullanma Suçları, Prof.Dr. Fırat ÖZTANa Armağan, C.2, Ankara, 2010.
HAFIZOĞULLARI Zeki-ÖZEN Muharrem, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler, Kişilere Karşı Suçlar, Ankara, 2010.
KABAN Mater-AŞANER Halim-GÜVEN Özcan-YALVAÇ Gürsel, Yargıtay Ceza Genel Kurumu Kararları, Eylül 1996-Temmuz 2001, Ankara, 2001.
KOCA Mahmut, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda Yağma Suçu, Legal Hukuk Dergisi, S.32, Ağustos 2005.
KOCA Mahmut, Yağma Cürümleri, Ankara, 2003.
KOCA Mahmut, Yağma Cürmünün Kimi Suçlardan Ayrımı, Prof. Dr. Ömer Teomana 55. Yaş Günü Armağanı, C. II, İstanbul, 2002.
KOCA Mahmut, Yağma Suçları, Hukuki Perspektifer Dergisi, S.2, Sonbahar 2004.
KUNTER Nurullah-YENİSEY Feridun, Ceza Muhakemesi Hukuku, 12. Bası, İstanbul, 2002.
MAGGIORE Giuseppe, Diritto penale, parte generale, vol.II, Bologna, 1948.
MAGGIORE Giuseppe, Diritto penale, parte speciale, C.II, Delitti e contravenzi- oni, 2. bası, Bologna, 1961.
MANTOVANI Ferrando, Diritto Penale, Delitti contro il patrimonio, Padova, 1989.
MANTOVANI Ferrando, Danneggiamento, Novissima Digesta Italiano, C. V, Torino, 1960.
MANZINI Vincenzo, Trattato di diritto penale italiano, C.I, 5. bası, Torino, 1985.
MANZINI Vincenzo, Trattato di diritto penale italiano, C.9, 5. bası, Torino, 1986.
MANZINI Vincenzo, Le varie specie del furto nella storia e nella sociologia, Torino, 1912.
ÖNDER Ayhan, Şahıslara ve Mala Karşı Cürümler ve Bilişim Alanında Suçlar, İstanbul, 1994.
ÖZBEK Veli, Yeni Türk Ceza Kanununun Anlamı, C.2, Ankara, 2008.
ÖZBEK Veli Özer-KANBUR Nihat-DOĞAN Koray-BACAKSIZ Pınar-TEPE İlker, Türk Ceza Kanunu, Özel Hükümler, Ankara, 2010.
PETROCELLI Biagio, Lappropriazione indebita, Napoli, 1933.
SANTORO Arturo, Manuale di diritto penale, parte speciale, C.V, Torino, 1962.
SCARDACCIONE Gilda, I reati contro la proprietà: Il furto, Il cambiamento delle forme di criminalità e di devianza, Trattato di criminologia, medicina criminologica e psichiatria forense, C.10, Milano, 1988.
SELÇUK Sami, Dolandırıcılık Cürmünün Kimi Suçlardan ayrımı ve Çeklerle İl- gili Suçlar, Ankara, 1986.
SELÇUK Sami, Dolandırıcılık, İstanbul, 1982
SOYASLAN Doğan, Ceza Hukuku Özel Hükümler, 8. Bası, Ankara, 2010.
SOYASLAN Doğan, Malvarlığına Karşı Suçlar, 3. Yılında Yeni Ceza Adalet Sistemi, Ankara, 2009.
ŞENSOY Naci, Basit Hırsızlık ve Çeşitli Mevsuf Hırsızlıklar, İstanbul, 1963.
TAHİROĞLU Bülent, Roma Hukukunda Furtum, Doçentlik Tezi, İstanbul, 1975.
TEZCAN Durmuş-ERDEM M. Ruhan-ÖNOK Murat, Ceza Özel Hukuku, 7. Bası, Ankara, 2010.
TOROSLU Nevzat, Ceza Hukuku, Özel Kısım, 4. bası, Ankara, 2009.
TURABİ Selami, Mala Zarar Verme Suçları, Ankara, 2008.
TÜMERKAN Somay, Dolandırıcılık Suçu, İstanbul, 1987.
UMUR Ziya, Roma Hukuku Lügatı, İstanbul, 1975.
YAVUZ A. Hakan, Yeni Türk Ceza Kanununda Basit Dolandırıcılık Suçu, CHD., Y.1, S.1, Ekim 2006.
YAZICIOĞLU R. Yılmaz, Hırsızlık Suçunun Tarihi Üzerine Bir Araştırma, Suç ve Ceza, Crimen e Poena, S.1, Ocak-Şubat-Mart 2011.
YAZICIOĞLU R. Yılmaz, Yeni Türk Ceza Kanununda Hırsızlık Suçu, Ceza Hukuku Dergisi, Y.2, S.5, Aralık 2007.
YAZICIOĞLU R. Yılmaz, Yeni Türk Ceza Kanununda Yer Alan Bilişim Suçlarında Önemli Sorun, Suç ve Ceza, Crimen e Poena, S.4, Ekim-Kasım-Aralık, 2009.
YENİSEY Feridun-PLAGEMANN Gottfried, Alman Ceza Kanunu, İstanbul, 2009.
YILDIZ M. Emre, İnternet Bankacılığı Hakkında Yargıtayın 17.11.2009 Tarih, 2009/11-193 Esas Sayılı Kararının İncelenmesi, Ceza Hukuku Dergisi, Y.5, S.14, Aralık 2010.
WESSELS Johannes-HILLENKAMP Tomas, İnancı Kötüye Kullanma ve Bağlantılı Suçlar, (çev. TEPE İlker), Karşılaştırmalı Güncel Ceza Hukuku Serisi, Malvarlığına Karşı Suçlar ve Ekonomik Suçluluk, Ankara, 2009.