Bu karar AB Hukuku’nun bazı hükümlerinin kapsamıyla ilgilidir: Sözde “yurttaş direktifi” (AB işçi direktifinin yerini alan direktif), uzun süreli ikamete ilişkin direktifin uygulanmadığı Almanya’da mukim bir Türk işçisine örnekseme yoluyla uygulanabilir mi? Buna karşılık, Mahkeme teşhisini açıklamak için vakit ayırmadan yaraya cerrahi müdahalede bulunan bir doktor gibi hareket ediyor. Mahkemenin yorumu, Türk işçiler açısından, yurttaş direktifinin kapsamının zaten yürürlükte olan AB-Türkiye Ortaklık Konseyi Kararları ve ilgili içtihadından doğan hakları da kapsayacak şekilde genişletilemeyeceği yönünde. Sonuç olarak elimizdeki karar, AB’nin kamu güvenliği gerekçesiyle yabancıların sınır dışı edilmesine ilişkin getirdiği kısıtlamaların, AB hukukunun bir gereği olarak Türk işçilere uygulanamayacağı yönünde. Kararda Avrupa Ekonomik Bölgesi’ndeki işçilerin durumlarına ilişkin hiçbir örnekseme bulunmuyor.

This case is about the scope of certain provisions of EU law: is the so-called ‘citizens’ directive’ (replacing the EU worker’s directive) applicable by analogy to a Turkish worker resident in Germany if the long-term resident directive is not applied? In reply, the Court acts as a doctor who cuts out a sore without spending much time on explaining the diagnosis. Its answer comes down to saying that for Turkish workers the citizens’ directive does not entail any rights that extend beyond those already applicable under the EU-Turkey Association Council Decisions and associated case law. As a result, in the case at hand, the EU restriction of the reasons for the expulsion of foreign nationals to public security did not apply as a matter of EU law to Turkish workers. No analogy was drawn to the situation of workers of the European Economic Area in this case.