Kitâbeler (epigrafik kaynaklar), verdikleri kesin ve sıhhatli bilgiler sayesinde tarih araştırmalarında mutlaka kullanılması gereken önemli kaynaklardandır. Tarihin canlı kaynaklarından olan bu eserler, çoğu zaman kronik ve hatırat gibi tarihî kaynaklardan daha güvenilirdirler. Kitâbeler kullanılmadan yapılan tarih araştırmalarında mutlaka önemli eksiklikler görülür. Avrupa’da, kitâbelerin önemi daha XVII. yüzyılın sonlarında anlaşılmış ve ilk araştırmalar da bu dönemde başlamıştır. Çalışmaların artmasının tabii bir neticesi olarak epigrafi, XIX. yüzyıldan itibaren müstakil bir bilim dalı olarak gelişmiştir. İslâmî kitâbeler üzerine ilk ciddî çalışmanın XX. yüzyılın başlarında İsviçreli şarkiyatçı Max van Berchem tarafından yapıldığı bilinmektedir. Türkiye’de ise ilk çalışmalar, XIX. yüzyılın sonlarında başlamış ve Halil Edhem Eldem, bu çalışmaların öncüsü olmuştur.