2022 sayılı kanuna göre engelliliğin tespiti ve engelliliğe dayalı aylıkların bağlanması işlemleri

Engellilerle ilgili yapılan çalışmalar, Dünya nüfusunun yaklaşık %15’ inin, ülkemiz nüfusunun ise %12, 9’ unun bir tür engellilik yaşadığını or- taya koymuştur. Engelli bireylerin sayısı trafik ve iş kazaları, doğal afet- ler, savaş ve çatışmalar, beslenme ve madde bağımlılığı, yaşlanan nüfus, diyabet, kalp ve damar hastalıkları, ruhsal rahatsızlıklar ile kronik sağlık sorunları gibi nedenlere bağlı olarak da her geçen gün artmaktadır. Engelli bireylerin yaşamlarını devam ettirmeleri, sosyal ve ekonomik standartları yükseltmeleri çok ciddi parasal maliyetlere bağlıdır. Ülkemizde engellile- re yönelik düzenlemelerle bir takım ekonomik ve sosyal haklar verilmiş olmakla ve son yıllarda olması gerektiği gibi istihdama katılma, sosyal hayata entegrasyon gibi konularda pozitif ayrımcılık yapılmakla birlikte, bunların yeterli olduğunu söylemek güçtür. Ülkemizde engelli ve engelli yakınlarına sağlanan en önemli ve düzenli ekonomik destekler; herhangi bir prim ödeme şartına bağlı olmaksızın engelli aylığı, bakıma muhtaç en- gelli aylığı ve engelli yakını aylığı bağlanmasıdır. Aylık bağlanan kişiler aynı zamanda sosyal güvenceye de kavuşmaktadırlar. Aylık bağlanması için gerekli olan koşullar ise, belirli bir yaşta olmak, belirlenen engellilik oranında engelli olmak ve kanununun öngördüğü muhtaçlık sınırı altında gelire sahip olmak şeklinde sıralanabilir.

Identıfıcatıon of dısabılıty and related pensıonıng processes according to law number 2022

Studies on disabled persons revealed that %15 of the world and %12,9 of the population of Turkey are facing some sort of disability. The num- ber of people with disabilities is increasing day by day because of traffic and occupational accidents, natural disasters, wars and conflicts, nutritition and drug addiction, aging population, diabetes, heart and vascular diseases, mental disorders and chronic health problems. The survival and rising eco- nomic and social standards of disabled people are bound to serious mone- tary costs. Disabled aimed regulations provide a set of economic and social rights, such as participation to employment and integrating social life, that positively discriminates the disabled in Turkey. Nevertheless it is difficult to say that these measures are sufficient. The most important and regular economic supports to disabled and their relatives in Turkey are; disability pension without any premium conditional, disabled requiring care pension and disabled relatives in need of care pension. People that enjoy disablity allowance do have social security at the same time. The necessary conditi- ons for pension can be listed as; being a citizen of Turkey, being at a certain age, being disabled above the minimum proportion required for pension and having income below the limit of dependency required by the law.

___

  • Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı (06.11.2010) 65 Yaşını Doldur- muş Muhtaç, Güçsüz Ve Kimsesiz Türk Vatandaşları İle Engelli Ve Muhtaç Türk Vatandaşlarına Aylık Bağlanması Hakkında Yönetme- lik. Ankara: Resmi Gazete (27751 sayılı) Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı (2012), B.02.1.SYD.0.73.00. 00.010.06.01-591 (2012/07) sayılı Genelgesi. Ankara: Aile ve Sosyal Po- litikalar Bakanlığı Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı (2013). 2022 Yaşlı ve Engelli Ay- lıkları Kılavuzu. Ankara: Sosyal Yardımlar Genel Müdürlüğü Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı (30.03.2013) Özürlülük Ölçütü, Sınıflandırması ve Özürlülere Verilecek Sağlık Kurulu Raporları Hak- kında Yönetmelik. Ankara: Resmi Gazete (28603 sayılı) Başbakanlık Özürlüler İdaresi (2010). Engelliler Kanunu ve İlgili Mevzuat. Ankara: Başbakanlık Özürlüler İdaresi Yayınları Bilgin, Hüseyin (2012). “Üçüncü Yargı Paketinde İdari Yargıda Yargı- lamanın Hızlandırılmasına İlişkin Getirilen Yenilikler”, Türkiye Barolar Birliği Dergisi. 103 (2012): 320-324 Camkurt, Mehmet Zülfi (2010). “2022 Sayılı Kanun Uygulamasında Aylık Bağlamada Usul ve Esaslar”, Mali Çözüm 101 (2010) : 247-268 Dünya Sağlık Örgütü (WHO)(2011). Dünya Engellilik Raporu Yöne- tici Özeti Cenevre: Erdurgan Erbil, Fatma (2010). Türkiye’de Engelli Yoksulluğu ve Mü- cadele Politikalarının Değerlendirilmesi: Ankara-Keçiören Örneği. Ankara: Başbakanlık Engelliler İdaresi Başkanlığı Yayını İçli Turhan (2013). “Engellilerin 2022 Sendromu”, 20.08.2013 tarihin- de http://www.altinokta.org.tr/yazarlar.php veri tabanından erişildi. Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı (03.07.2009) 2022 sayılı Kanun Kapsamında Aylık Alan Özürlülere Sağlık Kurulu Raporu Vermeye Yetkili Hastanelerin Belirlenmesi ile Sağlık Raporlarının Alınmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik. Ankara: Resmi Gazete (27277 sayılı) T.C. Yasalar (05.07.2012). 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkin- leştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yayın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun. Ankara: Resmi Gazete (28344 sayılı) T.C. Yasalar (08.12.2011). 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu. Ankara: Resmi Gazete (24607 sayılı) T.C. Yasalar (10.07.1976). 2022 sayılı 65 Yaşını Doldurmuş Muhtaç, Güçsüz ve Kimsesiz Türk Vatandaşlarına Aylık Bağlanması Hakkın- da Kanun. Ankara: Resmi Gazete (15642 sayılı) T.C. Yasalar (12.06.2009). 5901 sayılı Türk Vatandaşlığı Kanunu. Ankara: Resmi Gazete (27256 sayılı) T.C. Yasalar (12.07.2012) 6353 sayılı Bazı Kanun ve Kanun Hük- münde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun. Ankara: Resmi Gazete (28351 sayılı) T.C. Yasalar (14.06.1986). 3294 sayılı Sosyal Yardımlaşma ve Daya- nışmayı Teşvik Kanunu. Ankara: Resmi Gazete (19134 sayılı) T.C. Yasalar (20.01.1982). 2577 sayılı İdari Yargılama Usul Kanunu. Ankara: Resmi Gazete (17580 sayılı) Türkiye Engelliler Araştırması Temel Göstergeleri 07.12.2012 tarihin- de http://www.ozida.gov.tr/arastirma/oztemelgosterge.htm veri taba- nından erişildi. Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) (1983). 159 sayılı Engellilerin Mesleki Rehabilitasyonu ve İstihdamı Sözleşmesi. Yargıtay 10. Hukuk Dairesi (22.03.2010). E.2009/17926, K.2010/3967 sayılı kararı. Ankara: Yargıtay 10.Hukuk Dairesi. Yargıtay 10. Hukuk Dairesi (30.04.2012). E.2011/3308, K.2012/7625 sayılı kararı. Ankara: Yargıtay 10.Hukuk Dairesi. Yargıtay 10.Hukuk Dairesi (05.05.2011). E.2010/16468, K.2011/6782 sayılı kararı. Ankara: Yargıtay 10.Hukuk Dairesi. Yargıtay 12. Hukuk Dairesi (22.11.2012). E.2012/16683, K.2012/34378 sayılı kararı. Ankara: Yargıtay 12.Hukuk Dairesi. Yargıtay 21.Hukuk Dairesi (08.04.2010) E.2009/5964, K.2010/4051 sayılı kararı. Ankara: Yargıtay 21.Hukuk Dairesi. Yargıtay Ceza Genel Kurulu (18.03.2003). E.2003/6-20, K.2003/41 sa- yılı kararı. Ankara: Yargıtay Ceza Genel Kurulu