GÜNEYDOĞU AKDENİZ'DE ÖNEMLİ TEKTONİK HATLAR

İnceleme alanında önemli tektonik hatları ortaya çıkarmak amacıyle Bouguer anomalilerine iki farklı istatistik trend analizi uygulanmıştır. Birincisi basit grafik-sayısal yöntemdir. Bu yöntemde Bouguer anomalilerinin doğrudan kullanılması tektonik hatların ortaya çıkarılmasında güvenilir bir yoldur. İkincisi; yerkabuğunun farklı derinliklerinde önemli değişmeleri ortaya çıkarmak amacıyle kalıntı (residual) alanlara uygulanan iki boyutlu otokovarians yöntemidir. İki yöntemin uygulamalarının ayrıntılı irdelenmesi sonucunda, yazarlar, yedi önemli hat tespit etmişlerdir. Bunlar; D-B. K60°DG60°B, K60°B-G60°D, K40°D-G40°B, K30°B-G30°D, K-G ve K20°D-G20°B. K60°B-G60°-D ve K20°D-G20°B yönlerinin yüzeye yakın kayaçları etkilediği tahmin edilirken, diğer yönler, kabuğu derinliklerine kadar etkilemişlerdir.

Anahtar Kelimeler:

GÜNEYDOĞU, AKDENİZ, TEKTONİK HATLAR

MAJOR TECTONIC FEATURES IN SOUTHEAST MEDITERRANEAN

To bring out major tectonic trends, two statistical trend analysis were applied to Bouguer anomalies. First one is a simple graphical-numerical method which is a reliable technique to detect all the tectonic features present. The second method is a two-dimensional autocovariance which is applied to different residual fields in order to detect predominant features at different depths in the crust. By applying the two techniques, authors were able to recognize with a good degree of certainity seven main trend directions: E-W, N60°E-S60°W, N60°W-S60°E, N40°E-S40°W, N30°W-S30°E, N-S, and N20°E-S20°W. Two trend directions, N60°W-S60°E and N20°E-S20°W presumably represent tectonic features that only affect shallow depths, and the rest represent features that affect shallow and deep horizons.

Keywords:

MAJOR, TECTONIC, SOUTHEAST MEDITERRANEAN,

PDF

___

Affleck, J., 1963, Magnetic Anomalies Trend ans Spacing Patterns: Geoph. V., 28 (3), 379-395.
Agocs, W.B., 1951, Least Square Residual Anomaly Determination: Geoph. V., 16 (4), 686-696.
Buchheim, E. and Lauterbach, R., 1954, Isoanomalen-Richtungsstatistik als Hilfomittel tektomischer Analyse: Gerlands Beitr. Geophysik 63, 88-98.
Halsey, G.H. and Gardner, W.C., 1975, Tectonic Analysis of Egypt using ERTS-1 Sattelite Data: A lecture delivered at the General Petroleum Company of Egypt, Cairo.
Horton, C.W.; Hempkins, W.C. and Hoffman, A.A.J., 1964, A Statistical Analysis of some Aeromagnetic Maps from, the northwestern Canadian Shield: Geoph. V., 29 (4), 582-601.
Kaspar, M., 1962, Methoden der Isoanomalien-Richtungsstistik und Geraete fuer numerish-graphische Auswertung mikromagnetischer Messungen: Geophys. Geol., 4, 29-38.
Kertz, W., 1966, Filterverfahren in der Geophysik: Gerlands Beitr. Geophysik 75, 1-33.
Marcak, H., 1973, Application of the Covariance Function to the Determination of Principal Tectonic Directions from Gravimetric and Magnetometric Maps: Publ, of the Institute of Geophysics, Polish Academy of Sciences, V., 60, 121-125.
Mundt, W., 1969, Statistische Analyse geophysikalischer Potentialfelder hinsichtlich Aufbau und Struktur der tieferen Erdkruste: Abh. Geomagn. Inst. Nr. 41, Berlin.
Tealeb, A., 1977, Die Anwendung verschiedener statistischer Interpretationsverfahren gravimetrischer und geomagnetischer Felder in Nord-Aegypten unter besonderer Beruecksichtigung des Vergleiches ihrer Leistungsfachigkiit: Dissertationsschrift, Zipe, Patsdam