YÜKSEKOVA’DA HAYVANCILIK FAALİYETLERİNİN GELİŞTİRİLMESİNE YÖNELİK ÖNERİLER

Türkiye’nin İran, Irak sınırında yer alan ve yaşanan güvenlik sorunlarıyla dikkat çeken Yüksekova; her yönüyle irdelenmesi gereken bir saha. Bölgenin dağlık, sarp, yüksek topografyası ve sert karasal iklim özellikleri ekonomik faaliyetleri sınırlamaktadır. Hayvancılık faaliyetleri, Yüksekova ekonomisinin ana kaynağını oluşturmaktadır. Ancak, hayvancılık sektöründe geleneksel yöntemlerin uygulandığı, yeterli verim alınmadığı ve ticari değer oluşturulamadığı gözlenmektedir. Zorlu iklim şartları nedeniyle kış mevsiminde, hayvanların besin ihtiyacının yeterli düzeyde karşılanmaması; Yüksekova’da hayvancılığın en önemli sorunudur. Hayvancılıkta kışlık besin temini amacıyla; tarım alanlarında, üretim miktarı düşük olan hububat ürünleri yerine verimlilik oranı ve besin değeri yüksek silajlık mısır, ispir, yonca, korunga, fiğ vb. yem bitkilerinin üretilmesi önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Hakkâri, Yüksekova, Hayvancılık, Hayvan Yemi, Üretim

Suggestions for Developing Livestock Industry in Yüksekova

Located at Iran-Iraq border of Turkey and drawing attention with its security problems, Yüksekova is a geography which must be examined at all points. The mountainous, steep, high topography and the hard continental climate characteristics of the region limit the economic activities. Livestock activities constitute the main source of the economy of Yüksekova. But it is observed that traditional methods are still being applied in the region and because of that farmers cannot obtain sufficient yield and this situation does not create a business value. The most important problem of livestock in Yüksekova is the inadequate feeding of animals due to the long-term and challenging climate conditions in winter season. For the purpose of supplying food in livestock during winter season, it is recommended to produce forage plants like silage maize, safflower, clover which have high fertility rate and nutritional value instead of cereals which have low outputs in agricultural fields.

Keywords:

Hakkâri, Yüksekova, Livestock, Forage, Production,

PDF

___

Anonim, (2011). 15 Haziran 2015 tarihinde Hakkâri İli Çevre Durum Raporu‐2011, Hakkâri İl Çevre ve Şehircilik Müdürlüğü, http://www.csb.gov.tr/db/ced/editordosya/hakkari_icdr2011.pdf adresinden edinilmiştir.
Anonim, (2016). 15 Haziran 2016 tarihinde http://www.hakkari.gov.tr/tarihce-ve-cografi-yapi adresinden edinilmiştir.
Aydemir, C. & Pıcak, M. (2007). GAP Bölgesi’nde hayvancılığın gelişim ve Türkiye içindeki konumu. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 22(6), 13-37.
Bayar, R. (2004). Cumhuriyet döneminde Türkiye’nin arazi bölünüşü ve tarım alanlarındaki değişmeler. Coğrafi Bilimler Dergisi, 2(1), 41- 55.
Bingöl, E. & Aygün, T. (2014). Hakkâri’de yetiştirilen karakaş koyunlarında büyüme ve gelişme özellikleri. Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 4(3), 65-73.
Daka, (2012). Küçükbaş Hayvancılık Çalıştay Raporu. Doğu Anadolu Kalkınma Ajansı.
Devlet İstatistik Enstitüsü, (1985). 1980 Genel Nüfus Sayımı, Daimi İkametgâha Göre İçgöçler. Ankara: DİE matbaası.
Eşiyok, B. A. (2004). Kalkınma sürecinde tarım sektörü, gelişmeler, sorunlar, tespitler ve tarımsal politika önerileri. Türkiye Kalkınma Bankası AŞ Yayınları, 2.
Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı, (2007). TRB Ortadoğu Anadolu Bölgesi Tarım Master Planı.
Hakkâri Valiliği; Gıda, Tarım ve Hayvancılık İl Müdürlüğü (HVGTHİM), (2013-2014). Faaliyet Raporu.
Hakkâri Valiliği; Gıda, Tarım ve Hayvancılık İl Müdürlüğü, (2014- 2015). Faaliyet Raporu.
Koday, Z. (2010). Doğu Anadolu Bölgesinde zirai faaliyetlerdeki farklılıkların yeri ve önemi. Ankara.
Köseman, A. & Şeker, İ. (2015). Türkiye’de sığır, koyun ve keçi yetiştiriciliğinin mevcut durumu. Van Veterinary Journal, 26(2) 111- 117.
MGM, (2015). 12 Haziran 2016 tarihinde https://www.mgm.gov.tr/veridegerlendirme/il-ve-ilceler- istatistik.aspx?m=HAKKARI adresinden edinilmiştir.
Özçağlar, A. (1995). Türkiye'de küçükbaş ve büyükbaş hayvanların coğrafi dağılışı. Türkiye Coğrafya Araştırma ve Uygulama Dergisi, 4, 19-61.
Özgüç, N. ( 1994). Beşeri Coğrafya‘ da Veri Toplama ve Değerlendirme Yöntemleri. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları.
Sarıca, Ş. Ulutaş, Z. & Şahin, A. (2004). Türkiye’de hayvancılığın mevcut durumu. GOÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 21(1), 91-98.
Semerci, A. & Çelik, A. D. (2016). Türkiye’de küçükbaş hayvan yetiştiriciliğinin genel durumu. Mustafa Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 21(2).
Sertkaya Doğan, Ö. (2008). Türkiye'nin tarım politikalarının belirlenmesinde coğrafi özelliklerin önemi. Sosyoloji Dergisi, 17, 91- 100.
Şahin, C. & Doğanay, H. (2000). Türkiye Coğrafyası. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
Şahin, C. (2002). Türkiye Fiziki Coğrafyası. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
TÜİK, (2017). 20 Eylül 2017 tarihinde https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=95&locale=tr adresinden edinilmiştir.
Yiğitbaşıoğlu, H. (2017). Türkiye'de tarım topraklarının kullanımında yapılan başlıca yanlışlıklar ve bunlara bir örnek: Eskişehir. DTCF Dergisi, 40, 3-12.