MARDİN İLİ’NDE KÜLTÜREL TURİZM POTANSİYELİ

Araştırma sahası önemli tarihi ve folklorik değerlere sahiptir. İlde, Hıristiyanlık kültürel mirasını yansıtan çok sayıda manastır ve kilise bulunmaktadır. Ayrıca Türk-İslam eserleri de yoğunluk kazanmaktadır. Öte yandan, geleneksel evler, el sanatları, yeme-içme kültürü gibi öğeler, Mardin ve Midyat gibi yerleşmelerin fiziksel görünümlerinin kültürel peyzaja dönüşmesini sağlayan unsurlar olmuştur. Araştırma sahasındaki kültürel turizm potansiyelinin daha iyi değerlendirilebilmesi için bazı hususların dikkate alınması gerekir. Öncelikle, araştırma sahasını kapsayan bir “turizm yönetim kurulu” oluşturulmalıdır. Turizm altyapısının turistik ihtiyaca cevap verecek şekilde düzenlenmesi ikinci aşamayı oluşturmaktadır. Öte yandan söz konusu kurul tarafından pazarlama stratejilerinin belirlenmesi gerekir. Bunun için de, araştırma sahasına uygun bir imaj ve marka oluşturulması, hitap edilecek turizm pazarının belirlenmesi, hedef pazar tiplerinin saptanması, tanıtım programının ortaya konması, turizm bilgi hizmetlerinin sağlanması önemli konular arasındadır. Ancak bütün bunların yapılabilmesi kültürel varlıkların korunmasına yönelik önlemlerin alınmasına bağlıdır. Öte yandan turizmin başarılı olabilmesi için, var olan kültürel çekiciliklerin değişen turizm anlayışına göre düzenlenmesi ve bunlara birer turistik ürün özelliğinin kazandırılması da gerekir. Bu bağlamda, zengin kültürel öğelerin turistler için deneyimsel tüketime uygun hale getirilmesi bir zorunluluktur.

Anahtar Kelimeler:

Mardin, Kültür Turizmi, Turizm Planlaması

-

Keywords:

-,

PDF

___

ABDULGANİ EFENDİ, 1999. Mardin Tarihi. T.C. Başbakanlık GAP Bölge Kalkınma İdaresi Başkanlığı Yay. (Yayına Hazırlayan. Burhan Zengin). Ankara.
AKYÜZ, G., 1998. Mardin İlinin Merkezinde, Civar Köylerinde ve İlçelerinde Bulunan Kiliselerin ve Manastırların Tarihi, İstanbul.
ALTUN, A., 1978. Anadolu’da Artuklu Devri Türk Mimarisinin Gelişmesi, Kültür Bakanlığı Yayın No. 264, İstanbul.
ALTUN, A., 1991. “Artuklular” Maddesi, TDV İslam Ansiklopedisi, Cilt.3, s.415-419, İstanbul.
ARDEL, A., 1961. “Güneydoğu Anadolu’da Coğrafi Müşahedeler”, Türk Coğrafya Dergisi, Yıl.17, S.21, s.140-148, İstanbul.
AY, E., 1993. Mardin Bölgesi Zergan Çayı ve Çevresi Arkeoloji Değerlendirmesi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara.
AYDIN, C.A., 1993. Türkiye’de Süryaniler. Türkiye Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü (TODAİE) Uzmanlık Tezi, Ankara.
AYDIN, S., EMİROĞLU, K., ÖZEL, O., ÜNSAL, S., 2001. Mardin (Aşiret-Cemaat-Devlet), Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı Yayını, İstanbul.
CAN, Y., 1995. İslam Şehirlerinin Fiziki Yapısı. Türkiye Diyanet Vakfı Yayını, Ankara.
DOĞANER, S., 2001. Türkiye Turizm Coğrafyası, Çantay Kitabevi, İstanbul.
GÖYÜNÇ, N., 1991. XVI.yüzyılda Mardin Sancağı, Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara.
KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI, 2005. Mardin İli Kültür Envanteri. 122
MCCAİN,G., RAY, N.M., 2003. “Legacy tourism: the search for personel meaning in heritage travel”, Tourism Management 24, s. 713-717.
McGETTIAN, F., BURNS, K., 2001. “Clonmacnoise: a Monastic Site, Burial Ground and Tourist Attraction”, Cultural Attractions and European Tourism (Edited by Greg Richards), s. 135- 159, CABI Publishing, UK.
PRIDEAUX, B., 2003. “Creating visitor attractionsin peripheral areas”, Managing Visitor Attractions (Edited by Alan Fyall, Brian Garrod and Anna Leask, s.58-73, Elsevier Printed, Burlington.
RİCHARDS, G., 2001. “Cultural Attraction Distribution System”, Cultural Attractions and European Tourism (Edited by Greg Richards), s.71-91, CABI Publishing, UK.
SELÇUK BİRİCİK, A., 1974. “Mardin ve Mücavir Mıntıkasının Strüktür ve Jeomorfolojisi” Türk Coğrafya Dergisi, Yıl.22, Sayı:26, s.121-134, İstanbul.
SÖZER, A.N., 1984. “Güneydoğu Anadolu’nun Doğal Çevre Şartlarına Coğrafi Bir Bakış”, Ege Üniversitesi Dergisi, S.2, İzmir.
STRECK, M., 1988. “Tur Abdin”, MEB. İslam Ansiklopedisi, 12/2. Cilt, İstanbul.
ŞAVME, T.B., 1991. Dünden Bugüne İstanbul Süryanileri, Nsibin Yayınları, İsveç.
VUKONIC, B., 1996. Tourism and Religion. Elsevier Science Inc, Tarrytown.
YONCA, A., 1993. Türkiye’de Kentlerin Fiziki Yapısı. DPT. Sosyal Planlama Genel Müdürlüğü Yayını, Ankara.