Türkiye’de 1960’lı yıllardan sonra hazırlanan kalkınma planlarında kırsal kesimin sorunlarını çözmek için bazı kararlar alınmıştır. Konu, 1970’li yılların ikinci yarısından sonra daha sık gündeme gelmeye başlamış ve kırsal kalkınma terimi ile ifade edilmiştir. Çünkü bu dönemde kırsal kesimden şehirlere yapılan göçler artmış ve şehirlerde çözülmesi güç sorunlar ortaya çıkmıştı. Kırlar ise hızla tenhalaşmış ve buralardaki zengin doğal kaynaklar atıl duruma düşme tehlikesiyle karşı karşıya kalmıştır. Kır ve şehir yerleşmelerindeki bu gelişmeler ülke ekonomisi açısından kaygı verici bir noktaya ulaşmıştı. Benzer sorunlar dünya genelinde görülmüş ve ilk çözüm arayışları Avrupa’da başlatılmıştır. Hazırlanan kırsal kalkınma programları başarıyla uygulanmış ve olumlu neticeler alınmıştır. Uşak, Türkiye’de kırsal kesimden yapılan göçlerin yoğun olduğu illerden biridir. Çalışmamızda Uşak ili Banaz ilçesine bağlı Ayrancı Ovası ve yakın çevresi doğal kaynaklarının kırsal kalkınma açısından yeterliliği sorgulanmıştır. Çalışma sahası içindeki Baltalı, Ayrancı, Küçükler, Çamsu ve Karacahisar köylerinin yöredeki mevcut doğal kaynaklardan hangi ölçüde yararlandığı ve bu kaynakların söz konusu köylerin kalkınmasında etkin rol alıp alamayacağı araştırılmıştır.

-