Divan denince akla ilk gelen nazım biçimleri kaside ve gazeldir. Divanlar üzerinde yapılan neşir ve tahlil çalışmaları, genelde gazel ve kaside odaklı olup klasik şiirin anlam dünyasına adım atmamızı sağlayan ilk basamaklardır. Kaside ve gazelin bu önemi,  şairin sanat kudretini en iyi şekilde yansıtmasından ileri gelir. Özellikle bu tarz çalışmalar, bu alanda yapılacak ilmî çalışmaların yönlendirilmesi ve yönetilmesi hususunda önem arz eder. İslam etkisinde gelişen Türk şiirinin klasik dönemini şekillendiren divanlar, klasik şiirin sanat telakisini, dönemin zevkini, hayata bakış felsefesini, inanış ve mitolojisini içinde barındırdığından bu eserlerin yazıldığı dönemi anlamamız için bir hazine değerindedir. Bu anlamda divanlar, hem şairlerin hem de mensubu oldukları sanat mahfilinin sanat ve edebiyat anlayışını anlamamıza ışık tutar. Çünkü yayımlanacak çalışmalar ve eserler aracılığıyla klasik şiirin kültürel arka planının okuyucuya sunulması ve yeni nesillerin bu edebiyatın zevk dünyasına ulaşmasında bir köprü görevi görecektir. Bu yönüyle divan neşirleri bir taraftan klasik şiirin sanat zevk ve anlayışına ışık tutarken bir taraftan da kütüphanelerde unutulmuş bu edebiyata ait birçok şairin ortaya çıkarılmasını ve tanınmasını sağlar. Bu anlamda yapılan divan neşirleri, klasik edebiyat araştırmalarının ağırlık merkezlerini oluşturduğu gibi birçok önemsenmesi gereken çalışmalardır. Ahmet İçli’nin bu çalışması da İşkodralı İbrahim Fehmî gibi sadece dönemin birkaç kaynağında adı geçmekten başka unutulmuş bir şairin bilim dünyasına tanıtılması bakımından önem arz etmektedir.