Şa‘bâniyye Tarîkatinin beşinci (bazı araştırmacılara göre altıncı) şeyhi olan Ömer Fuâdî Efendi söylem, eylem ve eserleriyle Türk tasavvuf tarihinde iz bırakmış bir şahsiyettir. Şeyhinin vaziyeti üzerine tarîkatin kurucusu Şeyh Şa‘bân-ı Velí’nin kabrine yaptırdığı türbe, bu türbenin yapılış öyküsünü anlatan Türbe-nâme ve tarîkat şeylerinin menkabelerinden oluşan menâkıbnâme onun öne çıkan eserleridir. Farklı boyutlarda yirmiyi aşkın eser ve risâle sâhibi olan Ömer Fuâdî Efendi’nin dinî-tasavvufî karakterli Risâle-i Şevkiyye fî Devrân-ı Sûfiyye”si onun açıklama (şerh) alanındaki bilgi ve yeteneğini ortaya koyan bir eserdir. Yazarın deyimiyle Şeyhülislâm Alî Çelebi, meşhûr adıyla Zenbilli Ali Efendi’ye ait olan, başka araştırmacıların ise ona ait olmadığı yolunda görüş bildirdiği “Risâle-i Şevkiyye fî Deverân-ı Sûfiyye” Fu’âdî’nin Arapça bilgisi ile dinî-tasavvufî yetkinliğinin belgesi olması bakımından da dikkate değer bir eserdir. Kur’ân’dan muhtelif âyetlerle farklı konularda  hadîslere de yer verilen eser, sûfîlerin âyinlerde icra ettikleri devr ve rakslarının muhtevâ ve manalarını irdeleleyip açıklaması yönüyle eğitici ve bilgilendirici bir eser hüviyetindedir. Bu yazıda Ömer Fuâdî’nin “Risâle-i Şevkiyye fî Deverân-ı Sûfiyye” adlı eseri incelenecektir.