Klasik liberal ve liberteryenler için özgürlük, en temel siyasi değerdir. O, en başta her bireyin kendi vicdani kabullerine uygun iyi hayat anlayışının peşinden gitmesine imkân tanıdığı için değerlidir. Özgürlük, birbirinden farklı ve potansiyel olarak birbiriyle çatışabilecek farklı ahlaki normların bir arada var olabilmesine imkân tanıyan bir meta-normdur. Erick Mack ve Gerald F. Gauss’un işaret ettiği gibi, özgürlük, bizim başkalarından meşru olarak talep edebileceğimiz tek şeydir.1 Bu talep, kendimiz dışında kimsenin haklarına zarar vermeyen eylemlerimizle ilgili olarak bizim hayatımıza dışarıdan müdahale edilmemesini istemekten ibarettir. Bu özgürlük anlayışı Fransız düşünür Benjamin Constant’ın “modern özgürlük,” Isaiah Berlin’in de “negatif özgürlük” olarak nitelediği özgürlük anlayışıdır.