AB'ye Tam Üyelik Sürecinde Türkiye Tarım Sektörünün OTP'ye Uyum Çalışmaları
Tarım sektörü yaşamsal temel ihtiyaç olan gıdanın ana temin kaynağı olması sebebiyle büyük bir öneme sahiptir. Bununla birlikte ülkelerin milli gelirine, istihdamına, dış ticaretine olan etkileri ve sanayiye hammadde temini açısından değerlendirildiğinde ise stratejik önem arz etmektedir. Bu nedenle ülkeler tarım sektörüne yönelik doğru ve sürdürülebilir politikalar üretmeye ve uygulamaya özen göstermektedir. Türkiye açısından tarım politikalarının belirlenmesi ve uygulaması aşamasında Avrupa Birliği (AB) ile olan entegrasyon çalışmaları önemli yer tutmaktadır. Dolayısıyla AB ile olan ilişkilerin gelişim şekli ve sonuçları Türk tarım sektörü üzerinde çok yönlü etkiler ortaya çıkarmaktadır. Bu çalışmada AB ile Türkiye tarımı arasında tarımsal nüfus, ekonomik ve yapısal açıdan büyük farklılıkların bulunması uyumu zorlaştıran etkenler olarak tespit edilmiştir. Bu çerçevede AB’nin Ortak Tarım Politikası’na (OTP) uyumun ve tam üyeliğin getireceği maliyetin boyutu hem AB hem de Türkiye için ilişkilerin geleceği açısından belirleyici olacağı sonucuna ulaşılmıştır.
Anahtar Kelimeler:
AB, OTP, Tarım, Türkiye, Tarım Politikası
Adaptation of Turkish Agriculture Sector to the CAP in the Process of Full Membership to the EU
Agriculture sector has vital importance as it is the main source of producing food. In addition, it has strategic importance when national incomes, employment and providing raw material for industry, and foreign trade are taken into account. In this context, countries take care of producing right and sustainable policies towards the agriculture sector. In Turkey, at the stage of deciding on agricultural policies and putting them into practice, the European integration process is an important matter. Therefore, the development of relations between Turkey and the European Union (EU) has crucial impacts on the Turkish agricultural sector. In this research, is stated that in terms of agricultural populations, structure of the economies Turkey and the EU reflect striking differences. These differences prevent adaptation of Turkey to the European Common Agriculture Policy (CAP). In this respect, it is concluded that the agriculture sector will be the major determinant of the cost of Turkey’s full membership to the EU and the direction of the relations between Turkey and the EU.
Keywords:
EU, CAP, Agriculture, Turkey, Agricultural Policy,
___
- Acar, M., ve Aytüre, S. (2014). Dünyada ve Türkiye'de Tarım ve Tarım Politikalarının Geleceği. Bursa: Ekin.
- Güresinli, C. N. (2015). Avrupa Birliği ve Türkiye Tarımsal Destekleme Politikaları ve Yapısal Politikalarının Tarihi Gelişiminin Değerlendirilmesi. AB Uzmanlık Tezi, Avrupa Birliği ve Dış İlişkiler Genel Müdürlüğü, Ankara.
- Çakmak, E. H., ve Kasnakoğlu, H. (2016). Küreselleşen Dünyada Tarım-Gıda İlişkileri, Dış Ticareti ve Politika. İstanbul: Türkiye İhracatçılar Meclici.
- Dinler, Z. (2014). Tarım Ekonomisi. Bursa: Ekin.
- Ertuğrul, C. (2003). Türk Tarımının OTP’ye Uyumunun Olası Ekonomik Etkileri. AB Genişleme Sürecinde Türkiye. Ankara: TMMOB Ziraat Mühendisleri Odası.
- Gaytancıoğlu, O. (2009). Türkiye'de ve Dünya'da Tarımsal Destekleme Politikası. İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayınları.
- Gürlük, S., ve Turan, Ö. (2013). Avrupa Birliği ve Türkiye "Türkiye Tarımı ve Ortak Tarım Politikası". Bursa: Ekin.
- Kalaycı, İ. (2012). Türkiye Tarım Sektöründe Yapısal Dönüşüm Politikaları (1923-2023). İstanbul: İktisadi Araştırmalar Vakfı.
- Karluk, R. (2007). Avrupa Birliği ve Türkiye. İstanbul: Beta.
- Soğuk, H., ve Uyanusta, E. (2004). Gümrük Birliğinin Türkiye Ekonomisine Etkileri. İstanbul: İktisadi Kalkınma Vakfı.
- Uçar, M., ve Vuran, Y. (2016). IPARD Programının Ülkemiz İstihdamına Etkisi. Internatonal Journal of Acadamic Value Studies, ss. 58-81.
- Uzundumlu, A. S. (2012). AB Ülkeleri ile Türkiye Tarımsal Yapısının Karşılaştırılması. Alınteri Zirai Bilimler Dergisi, 23(2), 64-73.
- Bashimov, G. (2017). Türkiye'nin Tarım ve Gıda Ürünlerinde Karşılaştırmalı Üstünlüğü. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi, 4(3), 319-330.
- Candan, A. (2004). Avrupa Birliği'nin Ortak Tarım Politikası. İktisasdi Kalkınma Vakfı.
- Kilit, G. (2013). Sorularla AB Politikaları: Ortak Tarım Politikası. İktisadi Kalkınma Vakfı.
- Olgun, F. A., ve Sevilmiş, G. (2017). AB Katılım Öncesi Yardım Aracı IPARD ve Türkiye Açısından Değerlendirilmesi. Tarım Ekonomisi Dergisi, 25-36.
- Özer, O. O., ve Özden, A. (2015). Tarım Ürünlerinin Gümrük Birliği Kapsamına Alınması Durumunda Yaş Sebze ve Meyve Sektörü Üzerinde Yaratacağı Etkiler. Selçuk Tarım Bilimleri Dergisi, 77-83.
- Yenilmez, F., ve Bayraç, H. N. (2005). Türk Tarımının AB Ortak Tarım Politikasına Uyum Çalışmaları ve Olası Ekonomik Etkileri. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(1), 24-41.
- Alkan, U. (2015, Eylül). www.tarim.gov.tr [Erişim Tarihi: 29.03.2018]
- Bürgin, D. E. (2017). www.academia.edu [Erişim Tarihi: 16.02.2018]
- Olcay, C. A. (2016). Avrupa 2020 Stratejisi Doğrultusunda OTP’nin Değişim Trendleri ve Yönelimleri. Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi, 15(2), 97-124.
- Ercan, M. (2010). Avrupa Birliği’nin Ortak Tarım Politikası ve Türkiye’deki Gelişmeler. Akademik Bakış Dergisi, 22, 1-13.
- Tetik, Z. Ö. (2015). Avrupa Birliği'nin Gıda ve Tarım Ürünleri Ticaretine İlişkin Değerlendirmeler. AB Uzmanlık Tezi. Ankara: Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı.
- Yılmaz, Ç. (2009). Türkiye AB Tarım İlişkilerinde Dönüm Noktaları (1964-2009). Ankara: Tarım ve Köyişleri Bakanlığı.
- Başlangıç: 2017
- Yayıncı: Emrah Konuralp