___

• Budak, G. Ve Budak, G. (2000). Halkla İlişkiler. Davranışsal Bir Yaklaşım. (3. Baskı) İzmir: Barış Yayınları Fakülteler Kitabevi.
• Grunig J. E. (2005). Halkla İlişkiler ve İletişim Yönetiminde Mükemmellik. (Çev. Elif Özsayar) Editör Serra Görpe İstanbul: Rota Yayınları.
• Gürel, T. (2009). Hizmet İçi Eğitimlerin Kurum İçi İletişim Aracı Olarak Kullanımına Yönelik Bir Öneri. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 23 (3), 19-34
• Güzelcik Ural, E. (2002). İnsan Kaynakları Yönetiminin Etkinliğinde Kurum İçi Halkla İlişkilerin Önemi ve Bir Uygulama. İstanbul Ticaret Üniversitesi Dergisi,(1), 233-251.
• Hooff, D. ve Ridden. J.A. (2004); Knowledge sharing in context: The influence of organizational commitment, communication climate and CMC use on knowledge sharing, Journal of Knowledge Management, 8(6).
• İnce, M. ve Gül, H. (2005). Yönetimde Yeni Bir Paradigma: Örgütsel Bağlılık, İstanbul: Çizgi Kitabevi. Kazancı, M. (1995). Kamuda ve Özel Kesimde Halkla İlişkiler. Ankara: Turhan Kitabevi.
• Külcü, A. (2012). Kurumsal Bilgi Kaynağı Olarak E-posta Yönetim Sistemleri.. 13 (1) 226-248 (çevrimiçi). http://www.bby.hacettepe.edu.tr/ebulten/dosyalar/file/haziran2012/ok_2012.pdf
• Mowday, Richard T., Lyman W. Porter ve Richard M. Steers (1982). Employee- Organization Linkages: The Psychology of Commitment, Absenteeism, and Turnover, NewYork, Academic Pres.
• Nayır, S. (2010). Kurum kültürü ile örgütsel öğrenme süreçleri arasındaki ilişkilere yönelik bir araştırma. (Yayımlanmış yüksek lisans tezi), Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
• Okay, A. ve Okay, A. (2007). Halkla İlişkiler: Kavram, Strateji ve Uygulamaları. (3. Basım). İstanbul: Der Yayınları.
• Özkoral, N.S. (2007). İnsan kaynakları yönetimi yönünden kurum içi halkla ilişkiler uygulamaları. (Yayınlanmış doktora tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Reichers, A.E. (1985): “A Review and Reconceptualization of Organizational Commitment” Academy of Management Review, (10) 3, July, 465-476
• Rosengren K. E., (2000). Communication, an Introduction. London: Sage Publications.
• Sabuncuoğlu, Z. (2004). İşletmelerde Halkla İlişkiler. Bursa: Aktüel Yayınları.
• Sabuncuoğlu, Z. ve Tüz M. (2013). Örgütsel Psikoloji (5. Baskı). Bursa: Aktüel Yayınları Alfa Akademi.
• Sabuncuoğlu, Z., ve Gümüş, M. (2012). Örgütlerde İletişim (2. Baskı).İstanbul: Kriter Yayınevi.
• Seitel, F.P. (2004). The practice of Public Relations (9. Baskı). New Jersey: Pearson.
• Sürgevil, O. (2007). Çalışma Yaşamında Örgütsel Bağlılık. (Yayınlanmış yüksek lisans tezi). Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Şahin, A. (2010). Örgüt Kültürü- Yönetim İlişkisi ve Yönetsel Etkinlik. Maliye Dergisi, (159), 21-35.
• Tamer, İ., İyigün, N.Ö., Sağlam M. (2014). Örgüt Kültürünün Örgüte Bağlılık Üzerindeki Etkisi: Bir Perakende İşletmesi Çalışanları Üzerinde Araştırma, Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 5(8) ,187-202.
• Tench, R. & Yeomans, L. (2006). Exploring Public Relations. England: Pearson Education Limited.
• Vural, Z. B. ve Bat, M. (2013). Teoriden Pratiğe Kurumsal İletişim. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Vural, Z. B. ve Öksüz, B. (2016). Kurum Kültürü ve Kurumsal Performans. B. Öksüz, Z.B. Akıncı Vural (Ed.), Kurumsal Başarıya Giden Yolda Kurum Kültürü. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.