Ürünlerle ilişkimiz onların bizimle nasıl iletişim kurduğuna ve bizim de onları tüm anlamlandırma sistemimiz içinde nasıl konumlandırdığımıza bağlıdır. Ürün tasarımı, birçok kültürel üretim biçiminde olduğu gibi dil bazlı teoriler ışığında analiz edilebilir. Bu önermenin dayandığı ana nokta, eğer böyle bir alımlama varsa, insan eliyle yapılmış herşeyin bir gösterge olarak okunabileceği olasılığıdır. Benzer bir biçimde, farklı bağlamlar içinde her nesne temel iletişim modelinin hem konusu hem de nesnesi olabilir.  Bu yazının temel hedefi tasarlanmış ürünün aynı anda nasıl hem iletişim sürecinde sinyal hem de göstergebilimsel anlamlandırma sürecinde gösterge olabildiğinin tartışılmasıdır. İletişim teorileri ve göstergebilim arasındaki temel farkın üstünde durularak, tasarlanmış ürünün nasıl bu iki çalışma alanının konusu olduğu ele alınacaktır. 

Our relationship with products depends on how they communicate with us and where we do put them in our entire system of signification. Product design, like most cultural production can be viewed and analysed by language based theories. The basic premise behind this possibility is that every artifact can be read as a sign if there is such a reception. Similarly every artifact can be the subject and object of the signal of the basic communication model in ditterent contexts. The main aim of this paper is to discuss the ways in which the designed product can be the sign of the signification process and the signal of the communication process simultaneously. Emphasizing the ditterence between communication theories and semiotics, the designed product is discussed as the subject of both areas of inquiry