Lacancı özne kuramını ve bu yaklaşımın kimi olanakların merkeze alan bu çalışma, özünde, düşünürün dil ve öznenin kuruluşuna değin temel kavramlaştırmalarını anımsatma\birarada düşünme girişimi olarak tasarlandı. Metnin, Lacancı düşünme biçiminin el değişmemiş, göz ardı edilmiş ya da bir biçimde yeterince üzerinde durulmamış argümanları üzerinde yoğunlaşmayı vaad ettiği söylenemez; böylesi bir sav, düşünürün ayrıksı duruşunu görece daha özgül bir bağlama yerleştirerek tartışmaları ve teknik bir derinliği gerektirecektir. Eş deyişle bu çalışma, metnin getirilip bırakıldığı tartışma dışında, öznenin Lacancı algılanışı ve bu yaklaşım dili ile ilintili göndermelerinin anımsatılmasından öte bir amaç taşımamaktadır. Yine de kaynağını birbiriyle kesişen-psikanaliz, dil ve medya çalışmaları gibi- yakın yörüngelerin bu kesişme noktalarına gösterilen ilgide bulan kimi açılımların izi sürüldüğünde, tam da bu noktada, Lacan'ın özne kuramının etkili açıklama biçimlerinden birini oluşturduğu ileri sürülebilir. Bu açıdan, Lacan'ın bu nokta üzerinde dönen temel argümanlarını bir arada değerlendirmeye çalışan girişimlerin, sözü edilen tartışma alanlarına kuramsal bir yakınlaşma sağlayacağı düşünülebilir. Metnin son bölümüne yerleştirilen tartışma, devam eden bir tartışmanın ön-metni olarak adlandırılabilir ve öznenin Lacancı okunuşunu Marxizmin olanaklarıyla birlikte ve yeniden düşünen bir başka çalışmada ayrıntılandırılmayı beklemektedir.

In essence, this article in which the Lacanian theory of subject and some of its possibilities are centralized is an attempt to remind/think together some of his basic conceptualizations related to language and construction of subject. This study doesn't promise to focus on, impenetrable, ignored or, somehow; inadequately considered contentions in Lacanian thought; such an aspiration would require not only technically framed discussions deeply concerning/placing his exceptional stance in a specific context but also-perhaps more significantly- further assertions along with technical profundity than this text has. Put differently, contrary to expectations, the only object aimed in the study is not more than re-emphasizing what Lacanian perception of subject and its language-based references were telling us. But then, following some footsteps stemmed from increasingly broadening interest in intersection points of some close trajectories (here, psychoanalytic considerations, language and media studies), it would be safe to claim that. Lacanian theory of subject has been setting one of the most effective explanations at this very point and every single attempt aiming to bring his basic arguments circling on these issues to gather may theoretically help us for getting closer to aforementioned discussion spheres. Coming to the last part of the study, it is my reading that it could be taken as a part of ongoing discussion and obviously requires one another work in which Lacanian reading of subject and possibilities of Marxism are considered together