Bu çalışmanın amacı, medya, etik ve ahlak arasındaki ilişkiyi, ahlaki uslamlama sorunundan hareketle incelemek. Medya pratiğine içkin bir ahlaki boyutun varlığını gösterebilmek ve kimi pratik zorluklar karşısında ahlaki olarak nasıl akıl yürütebileceğimizi ortaya koymak için, medyanın kendine özgü ekolojisinden bir adım geriye çekilerek ona ahlakın alanından bakmaya çalışıyoruz. Amacımız, önceliği normatif yaklaşıma vererek, bir doğrulama kılavuzu, kurallar listesi ya da davranış rehberine ulaşmak değil. Asıl olarak, ahlaki bir çıkmazla karşı karşıya kalındığında öznel eyleme nasıl yön verileceği sorununu odağa alan bazı kuramları medya pratiğiyle ilişkilendirerek ele alıyoruz. İlkin, medya ahlakına ışık tutan iki ana etik yönelimi, faydacılık ve ödev etiğini karşılaştırmalı olarak incelendikten sonra, “fayda” ve “ödev” nosyonlarını bu iki yönelimdeki gibi karşıt uçlar olmaktan çıkarmaya çalışan yaklaşımların sunduğu imkanları araştırıyoruz.

This paper aims to delve into the relations between media, ethics and morality with a specific reference to the problem of moral reasoning. It suggests that we ought to remove our sight from communication media’s very own peculiarities so as to reach a certain analytical perspective enhanced by the framework of moral thought. The purpose of study is not to provide a strictly normative perspective typically concludes at proposing codes for ethical conduct. Instead, we explicitly trace the question of “what is acting ethically in the face of a moral dilemma?” throughout the paper. After examining two distinct ethical approaches which have persistently been corresponding this focal question -namely, utilitarianism and ethics of duty- we will explore the ways of reconciling the concepts of “utility” and “duty” both which have been considered as contrary to each other in prominent theories underpinning media morality