Türk İslam Edebiyatı açısından Kur’ân-ı Kerim temel kaynakların başında gelmektedir. Satır arası Kur’ân-ı Kerim çevirileri yeni Müslüman olmuş toplulukların tamamı açısından önem arz etmektedir. Toplumsal ve tarihi olanın anlaşılması ya da yeniden kurulması açısından kimi kıssalar ihtiva eden Kur’ân-ı Kerim, ümmet ile diğer ümmetler arasında paydaşlığın inşası hususunda kimi kolaylıklar sağlamaktadır. Ayet ve surelerin şiir dilinin imkânları dâhilinde manzum olarak tercüme veya tefsir ediliyor olması edebiyatın Kur’ân-ı Kerim’le yakalamış olduğu çağrışımla alakalıdır. Bu yeni edebiyat dünyasında Kur’ân-ı Kerim bütün olarak dilin imkânları çerçevesinde tercüme edildiği gibi Kur’ân-ı Kerim’e ait kimi ayetler manen veya lafzen iktibas veya telmih yoluyla da divan ve mesnevi tarzında kaleme alınmış eserler de yer almaktadır. Kur’ân-ı Kerim’de var olan birçok kıssa böylece edebiyatın konusu olmuş veya edebî eserlere kaynaklık teşkil etmiştir. Milli Kütüphane yazma eserler koleksiyonu 06 Mil Yz A 8631/3 numarada “Manzûme-i Kırâ’atî’l-Kur’ân” başlığıyla kayıtlı olan kaside, Kur’ân-ı Kerim okumanın faziletlerinden bahseden bir manzumedir. 26 beyitten meydana gelen bu manzumede Kur’ân-ı Kerim okumanın ve onu yeni nesillere öğretmenin büyük bir erdem olduğundan bahsedilmektedir. Bu çalışmamızda “Manzume-i Kırâ’ati’l- Kur’an” isimli manzume tanıtılarak manzumenin transkiripte haline yer verilecektir.