Hipertansiyon Hastalarında Anksiyete Bozukluğu

Amaç: Hipertansif bireylerde anksiyete bozukluklarının bulunması, hastanın tedaviye yanıtını ciddi olarak etkilemekte ve kullanılan ilaç sayısının artışına neden olmaktadır. Çalışmamızda hipertansif bireylerdeki anksiyete bozukluğu sıklığı incelenmiştir. Yöntem: Çalışmaya Gülhane Askeri Tıp Akademisi (GATA) İç Hastalıkları polikliniğinde primer hipertansiyon tanısıyla takip edilen 52 hasta dahil edilmiştir. Çalışmada hastalara Beck Anksiyete Ölçeği (BAÖ) hekim gözetiminde doldurtulmuş ve kan basınçları hem poliklinik şartlarında (oturur pozisyonda sorumlu hekim tarafından ölçülerek) ölçülmüş, hem de ev ölçümleri kayıt edilmiştir. Hastaların eşlik eden hastalıkları ve kullandıkları ilaçlar sorgulanmış, tüm veriler veritabanına aktarılmıştır. İstatistiksel veriler sürekli değişkenler için ortalama ± standart sapma, kategorik veriler için yüzde değerleri verilmiştir. Bulgular: Hastaların %63.46’sı (n=33) kadın, %36.54’sı (n=19) ise erkekti. Hastaların yaş ortalaması 57.33±15.88 yıldı. Hastaların poliklinik şartlarında ölçülen sistolik kan basıncı ortalaması 137.50±18.79 mmHg iken, diyastolik kan basıncı ortalaması 79.38±7.71 mmHg olarak tespit edildi. Beck anksiyete ölçeğinden alınan puanlar hesaplandığında ortalama değer 14.61±8.80 olarak bulundu. Hastaların BAÖ puanları incelendiğinde; %25’inde (n=13) minimal düzeyde anksiyete, %36.5’inde (n=19) hafif düzeyde anksiyete, %25’inde (n=13) orta düzeyde anksiyete ve %13.5’inde (n=7) ise şiddetli düzeyde anksiyete belirtilerinin bulunduğu görüldü. Hastaların kan basıncı değerlerinin hedefte olup olmaması ile BAÖ puanı arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanamadı (p>0.05). Sonuç: Hem hipertansiyon hem de anksiyete bozukluğu, günümüzde yaygın olarak görülen rahatsızlıklardandır. Ancak hipertansif bireylerde sıklıkla bu birliktelik kabul edilebilir düzeylerde olmamaktadır. Anksiyete bozukluğu olan hastalarda hipertansiyon tedavisi normal bireylere göre daha zordur. Hipertansif bireylerde anksiyete bozukluğu gelişimi ile tedavi yanıtı azalmaktadır. Aile hekimliği merkezlerinde hipertansif hastaların anksiyete bozukluğu açısından değerlendirilmesinin uygun olacağını düşünmekteyiz

Anahtar Kelimeler:

Hipertansiyon, Anksiyete Bozukluğu, Beck Anksiyete Ölçeği

PDF

___

Tuğrul A. Diabetes Mellitus and Hypertension. Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2002;19(1):44-54.
Öngen Z. Çözümü Zor Bir Toplumsal Sorun: Hipertansiyon. Klinik Gelişim 2005;18(2):4-7.
Onat A.Türk Erişkinlerde Kalp Sağlığı (TEKHARF). Soydan İ. Hipertansiyon ile ilgili TEKHARF çalışması verileri ve yorumu. İstanbul: Argos İletişim, 2003.
World Health Organization (WHO)/International Society of Hypertension (ISH) Statement on Management of Hypertension. Journal of Hypertension 2003;21(11):1983-92.
Wolf-Maier K, Cooper RS, Banegas JR, et al. Hypertension Prevalence and Blood Pressure Levels in 6 European Countries, Canada and United States. JAMA 2003;289(18):2363-69.
Pick Up J, Williams G. Hypertension and Diabetes Mellitus. Textbook of diabetes. 2nd ed. Oxford: Blackwell Science, 1997:1-19.
Öksüz E. Hipertansiyonda Klinik Değerlendirme ve İlaç Dışı Tedavi. Başkent Üniversitesi 2004;13(3):99.
Önal AE. The Prevalence of Risk Factors for Hypertension in Adults Living in İstanbul. Blood Pressure 2004;13(1):31-6.
Aydemir Ö. Bayraktar E. Genel tıpta anksiyete. PsychoMed 1996; 2(3):102-112.
Amerikan Psikiyatri Birliği: Mental Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal El Kitabı, yeniden gözden geçirilmiş dördüncü baskı (DSM IV-TR), Amerikan Psikiyatri Birliği, Washington DC, 2000’den Türkçe’ye çeviren Köroğlu E, Ankara: Hekimler Yayın Birliği, 2001
Balcıoğlu İ. Anksiyete Bozukluklarının Psikoendokrinolojisi. Anadolu Psikiyatri Dergisi 2002;3(1):45-51.
Sayar K. Kronik Ağrı Hastalarında Öfke, Benlik Saygısı ve Aleksitimi. T Klin Psikiyatri 2001;2(1):36-42.
Ulusoy M. Beck Anksiyete Ölçeğinin Psikometrik Özellikleri: Uzmanlık Tezi, Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi, İstanbul, 1993.
Ulusoy M, Sahin NH, Erkmen H. Turkish Version of the Beck Anxiety Inventory: Psychometric Properties. J Cogn Psychother Int Q 1998; 12 (2):163-172.
Chibanda D, Sebit MB, Acuda SW. Prevalence of Major Depression in Deliberate Self-Harm Individuals in Harare, Zimbabwe. East African Medical Journal 2002;79(5):263-266.
Ataoğlu S. Effects of Depression and Anxiety on Quality of Life in Patients with Rheumatoid Arthritis, Knee Osteoarthritis and Fibromyalgia Syndrome. Düzce Tıp Fakültesi Dergisi 2003;3(3):20-28.
Akbay Pırıldar Ş. Diyabette Depresyon ve Anksiyete Bozuklukları. Dahiliye ve Psikiyatri V birinci baskı, İstanbul: Okuyan Us Yayınları, 2003;(5):7-44.
Mazze RS. Psychological and Social Correlates of Glycemic Control. Diabetes Care. 1984;7(4):360-366.
Hunt C, Issakidis C, Andrews G. DSM-IV Generalized Anxiety Disorder in the Australian National Survey of Mental Health and Well-Being. Psychol Med 2002; 32 (4):649-659.
Roy-Byrne PP, Wagner A. Primary Care Perspectives on Generalized Anxiety Disorder. J Clin Psychiatry 2004;65(13):20-26.
Wittchen HU. Generalized Anxiety Disorder: Prevalence, Burden, and Cost to Society. Depress Anxiety 2002;16(4):162-171.
Munjack DJ, Palmer R. Thyroid Hormones in Panic Disorders, Panic Disorder with Agoraphobia, and Generalized Anxiety Disorder. J Clin Psychiatry 1988;49(6):229-231.

ISSN: 1309-3878
Yayın Aralığı: Yılda 3 Sayı
Başlangıç: 2009
Yayıncı: Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD adına Yrd.Doç.Dr.Cemil Işık Sönmez