Günümüzde Nahiv Konularının Yeniden Düzenlenmesine Yönelik Çalışmalar

Bu çalışma, nahiv diye adlandırılan Arap Dili gramerinde XIX. yüzyıldan itibaren görülen yenileşme hareketlerinin, konuların tasnifi alanındaki yansımasını ele almayı amaçlar. Bu amaçla makalede önce nahiv tarihindeki meşhur nahiv kitaplarının konu tasniflerine göz atılmış, sonra modern yenilenme döneminde bu geleneksel tasniflere yöneltilen eleştiriler aktarılmış, ardından modern Arap dilcilerinin nahvin konularını yeniden düzenleme bağlamında ortaya koydukları teorik ve pratik yaklaşımlar ele alınmıştır. Son iki yüzyıl boyunca Arap Dili gramerindeki yenileşme hareketleri, geleneksel nahiv kitaplarının konu tasniflerini, i‘râb odaklı ve amil teorisine dayanan yöntemleri sebebiyle anlamı ihmal eden bir şekilcilikle itham etmişlerdir. Bu eleştiriye göre, nahivciler aynı konu başlığı altında toplanması gereken birçok dilsel unsuru, farklı konu başlıkları altına dağıtarak parçalamış ve konu bütünlüğünü sağlayamamışlardır. Bu eleştiriler yeni nahiv kitaplarının hazırlanması sürecinde konuların nasıl bir yöntemle düzenleneceğine dair fikir vermesi açısından hayati bir öneme sahip olmuştur. Nahiv ilmi tarih boyunca hem Arap Dilinin bir grameri olmuş hem de İslami ilimlerin dili olarak geleneksel yapısını korumuştur. Bu geleneksel yapının korunması fasih Arapçanın da yüzyıllar boyunca büyük ölçüde değişmeden gelmiş olmasıyla alakalıdır. Ancak modern döneme gelindiğinde, bu dönemin ihtiyaçları çerçevesinde, Arapçanın bir iletişim aracı olma özelliği öne çıkarılmış ve resmi okullardaki zorunlu eğitim çerçevesinde dil öğretiminin kolaylaştırılması hedeflenmiştir. Yeni dönemde nahiv ilminin konularını yeniden düzenleme çabası bir yönüyle bu amaçtan kaynaklanmış iken diğer taraftan XX. yüzyılda Batıda ortaya çıkan yeni dilbilimsel gelişmeler de farklı bir kaynağı oluşturmuştur. Ortaya çıkan yeni tasniflere bakıldığında, bunların iletişimde işlevsel olacak şekilde, cümle oluşturmayı, üslup yapılarını ve anlamsal özellikleri dikkate alan tasnifler olduğu görülür.

Anahtar Kelimeler:

Arap Dili, Nahiv, Tecdid, Konuların Düzenlenmesi

Studies For Reconstruction Of The Arabic Gramary Issues

This article is about the impacts of the reformist movements within the Arabic grammar, Nahv, that are active since the 19th century on the area of classification of grammar topics. For this purpose we first analyze how the famous Arabic grammar books classify topics, and then take a look at how this classification is critiqued in the modern era and finally we discuss the theoretical and practical methods employed by the modern Arab grammarians to classify grammar topics. For the last two centuries, the reformist movements within Arabic grammar have accused the method of classification of grammar topics of the classical grammar books with neglecting the meaning by paying attention to form due to their methods being relied on agent theory and i‘râb. According to this critique, various linguistic elements that are supposed to be classified under the same topic are distributed under various topics and the integrity of topics is violated. These critiques had utmost importance in how the topics would be classified in the new books of grammar. The science of Nahv, has been the grammar of Arabic language and is preserved in its classical for being language of Islamic sciences. This also has to do with the fact that classical Arabic is more or less preserved in its form throughout history. However in the modern era, according to the needs of this era, the feature of Arabic as a means of communication is emphasized and as part of compulsory education in public schools enabling an easier teaching of Arabic is pursued. The need for a reform in Arabic grammar was influenced by these reasons as well as the new linguistic developments that emerged in the West in 20th century. The new classifications take into consideration forming sentences, stylistic structures and semantic features that are about functionality in communication.

Keywords:

Arabic Language, Arabic Grammar, Reform, Classification Of Grammar Topics,

PDF

___

Abduh, Davud. Nahve ta'lîmi'l-lugati'l-Arabiyye vazîfiyyen. Kuveyt: Müessesetu Dâri'l-'Ulûm, 1979.
el-‘Avnî, Ahmîde. el-Üsüsü’l-menheciyye li-tebvîbi’n-nahvi’l-‘Arabî. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-‘ilmiyye, 2015.
el-Câbirî, Muhammed Âbid. el-Hitâbu’l-‘Arabiyyi’l-Mu‘âsır. 5. Baskı, Beyrut: Merkezu Dirâsâti’l-vahdeti’l-‘Arabiyye, 1994.
el-Cürcânî, Abdulkahir. el-‘Avâmilu’l-mie, thk. Enver ed-Dağıstânî. Beyrut: Dâru’l-minhâc, 2009.
el-Cürcânî, Abdulkahir. Delâilu’l-i‘câz. thk. M. Muhammed Şakir. Kahire: Mektebetü’l-Hâncî, 1984.
el-Cürcânî, Abdulkahir. Kitâbu’l-cümel fi’n-nahv. thk. Yüsrî Abdulgani Abdullah. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-‘ilmiyye, 1990.
Dayf, Şevki. Tecdîdü'n-nahv. 6. Baskı. Kahire: Dâru'l-Maarif, 2013.
Durmuş, İsmail. “Müberred”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 31: 432-434. İstanbul: TDV Yayınları, 2006.
Durmuş, İsmail, “Nahiv”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 32: 300-306. İstanbul: TDV Yayınları, 2006.
el-Enbârî, Kemalüddin. Kitâbu Esrâru’l-‘Arabiyye. thk. Fahr Salih Kadare. Beyrut: Dâru’l-cîl, 1995.
el-Fârisî, Ebu Ali. el-Îzâhu’l-‘Adudî. thk. Hasan Şazeli Ferhûd. Riyad: Câmi‘atu Riyâd, 1969.
Feyyaz, Süleyman. en-Nahvu’l-asrî: delil mübsit li-kavaidi’l-lugati’l-‘Arabiyye. Kahire: Merkezu’l-Ehrâm li’t-terceme ve’n-neşr, 1995.
el-Ğunemyîn, Merlîn Adnan. Esâlîbu tertibi ebvâbi’n-nahv. Yüksek Lisans Tezi, Âlu’l-Beyt Üniversitesi (Al al-Bayt University), 2004.
Halefu’l-Ahmer. Mukaddime fi’n-nahv, thk. İzzeddin et-Tanûhî. Dımaşk: Vizâratu’s-sekâfe ve’l-irşâdu’l-kavmî, 1961.
Hasan, Abdulhamid. el-Kavâidu’n-nahviyye mâddetuhâ ve tarîkatuhâ. 2. Baskı. Kahire: Mektebetu’l-enclû el-Mısriyye, 1952.
Hassan, Temmam. el-Lugatu'l-Arabiyye ma'nâhâ ve mebnâhâ. Kahire: Âlemü’l-kütüb, 2000.
Humeyde, Mustafa. Nizâmu’l-irtibât ve’r-rabt fî terkîbi’l-cümleti’l-Arabiyye. Kahire: Mektebetu Lübnan & eş-Şeriketu’l-Mısriyye’l-‘âlemiyye li’n-neşr, 1997.
İbn Âcurrûm. el-Mukaddimetu’l-Âcurrûmiyye fî ilmi’l-i‘râb. eş-Şârika: el-Müntedâ el-İslâmî, 2007.
İbn Bâbeşâz. Şerhu’l-Mukaddimeti’l-muhsibe. thk. Halid Abdulkerim. Kuveyt: el-Matbaatu’l-‘asriyye, 1977.
İbn Cinnî, Ebu’l-Feth Osman. el-Hasâis. thk. M. Ali en-Neccâr. Beyrut: Dâru’l-kitâbi’l-‘Arabî, 1952.
İbn Cinnî, Ebu’l-Feth Osman. el-Lüma‘ fi’l-‘Arabiyye. thk. Hamid el-Mü’min. 2. Baskı. Beyrut: Alemü’l-kütüb, 1985.
İbn Hişâm en-Nahvî. el-İ‘râb ‘an kavâidi’l-i‘râb. thk. Ali Fûde Nîl. Riyad: İmâdetu şuuni’l-mektebât - Câmiatu Riyâd, 1981.
İbn Hişâm en-Nahvî. Muğni’l-lebîb. 2 Cilt. thk. Muhammed Muhyiddin Abdulhamid. Beyrut: el-Mektebetü’l-‘asriyye, 1991.
İbn Hişâm en-Nahvî. Şerhu Şüzûru’z-zeheb. thk. Berekât Yusuf Hebbûd. Beyrut: Dâru’l-fikr, 1994.
İbn Madâ, Ebu’l-Abbas. er-Red ‘ale’n-nuhât. thk. Muhammed İbrahim el-Bennâ. Kahire: Dâru’l-i‘tisâm, 1979.
İbn Mâlik, Ebu Abdillah Cemalüddin. Metnü’l-elfiyye. Beyrut: el-Mektebetü’ş-Şa’bâniyye, ts.
İbn Mâlik, Ebu Abdillah Cemalüddin. Şerhu’t-teshîl. 2 Cilt, thk. Abdurrahman es-Seyyid - Muhammed Bedevî el-Mahtûm. Cize: Hicr li’t-tibâa ve’n-neşr, 1990.
İbn Mu‘tî, Ebu’l-Hüseyn. el-Fusûlü’l-hamsûn. thk. M. Muhammed et-Tanâhî. Kahire: İsa el-Bâbî el-Halebî, 1976.
İbn Rüşd, Ebu’l-Velîd. ez-Zarûrî fi’n-nahv. thk. Mansur Ali Abdussemi‘. Kahire: Dâru’s-Sahve, 2010.
İbn Şukayr, Ebu Bekr Ahmed. el-Muhallâ, thk. Faiz Faris. İrdib: Müessesetü’r-risâle, 1987.
İbn ‘Usfûr, Ebu’l-Hasen. el-Mukarreb, 2 Cilt. thk. Abdussettâr el-Cevârî - Abdullah el-Cubûrî. b.y., 1971.
İbnü’l-hâcib, Ebu ‘Amr. el-Kâfiye fî ilmi’n-nahv – eş-Şâfiye fî ilmi’s-sarf ve’l-hat. thk. Salih Abdulazim eş-Şâir. Kahire: Mektebetu’l-âdâb, 2010.
İbnü’s-Serrâc, Ebu Bekr Muhammed. el-Usûl fi’n-nahv. 3 Cilt. thk. Abdulhüseyin el-Fetlî. Beyrut: Müessesetü’-risâle, 1985.
İbrahim, Abdulalim. en-Nahvu’l-vazîfî. 9. Baskı. Kahire: Dâru’l-maarif, 1998.
el-Mahzûmî, Mehdi. Fî’n-Nahvi’l-Arabî nakdun ve tevcih. 2. Baskı. Beyrut: Dâru’r-râidu’l-Arabî, 1986.
Mellâvî, Selahaddin. “el-Bâbu’n-nahvî (Bahsun fi’l-üsüsi’l-menheciyye ve’l-bedâili’l-lisâniyye)”. Nazariyyetu’n-nahvi’l-‘Arabî beyne’l-mevrûs ve’l-müstahdes (Ebhâsu’l-mu’temeri’d-düvelî es-sâlis fi’l-lugaviyyâti’l-‘Arabiyye 2015). 52-72. İrbid: ‘Alemu’l-kütübi’l-hadîs, 2016.
el-Meseddî, Abdusselam. el-Lisâniyyât ve üsüsühe’l-ma‘rifiyye. Tunus: ed-Dâru’t-Tûnusiyye li’n-neşr, 1986.
Mustafa, İbrahim. İhyâu'n-nahv. Kahire: Lecnetü't-te'lîf ve't-terceme ve'n-neşr, 1959.
Mustafa, İbrahim v.dğr. Tahrîru’n-nahv. Kahire: Dâru’l-Maarif, 1958.
el-Mutarrizî, Ebu’l-feth. el-Misbâh fî ‘ilmi’n-nahv. thk. Abdulhamid es-Seyyîd Tâlib. Kahire: Mektebetü’ş-şebâb, 1970.
en-Nehhâs, Ebu Cafer. Kitâbu’t-tuffâha. thk. Korkîs Avvâd. Bağdat: Matbaatu’l-‘ânî, 1965.
Sa’îd, Abdulvâris Mebrûk. Fî Islâhi’n-nahvi’l-‘Arabî. Kuveyt: Dâru’l-kalem, 1985.
es-Sâmerrâî, Fâzıl Sâlih. Me'âni'l-ebniye fi'l-Arabiyye. 2. Baskı. Amman: Dâru Ammâr, 2007.
es-Sâmerrâî, Fâzıl Sâlih. Me'âni'n-nahv. 4 Cilt. 2. Baskı. Amman: Dâru'l-Fikr, 2003.
es-Saydâvî, Yusuf. el-Kifâf: Kitâbun yu‘îdu savğa kavâidi’l-lugati’l-‘Arabiyye. 2 Cilt. Dımaşk: Dâru’l-fikr, 1999.
es-Sevdâ, Yusuf. el-Ahrufiyye ev el-Kavâidu’l-cedîde fi’l-‘Arabiyye. Beyrut: Dâru Reyhânî, 1959.
es-Seyyîd, Sabri İbrahim. Menâhicu’t-tebvîbi’n-nahvî ‘inde’l-‘Arab. Kahire: Mektebetu’l-Âdâb, 2011.
es-Suyûtî, Celaleddin. el-İktirâh fî usûli’n-nahv. thk. Abdulhalim Atiyye - Alaaddin Atiyye. 2. Baskı. Dımaşk: Dâru’l-Beyrûtî, 2006.
el-‘Ubeydî, Şaban. en-Nahvu’l-‘Arabî ve menâhicu’t-te’lîf ve’t-tahlîl. Bingazi: Menşûrâtu Câmiatu Karyunus, 1989.
Ukkaşe, Ömer Yusuf. en-Nahvu’l-gāib. Beyrut: el-Müessesetü’l-‘Arabiyye li’d-dirâsât ve’n-neşr, 2003.
Zâhid, Züheyr Gâzî. Mevzû‘ât fî nazariyyeti’n-nahvi’l-‘Arabî: Dirâse muvâzene beyne’l-kadîm ve’l-hadîs. Dımaşk: Dâru’z-zemân, 2010.
ez-Zeccâcî, Ebu’l-Kâsım. el-Îzâh fî ‘ileli’n-nahv. thk. Mazin el-Mubarek. 3. Baskı. Beyrut: Dâru’n-nefâis, 1979.
ez-Zemahşerî, Ebu’l-Kâsım. el-Mufassal fî san‘ati’l-i‘râb. Beyrut: Dâru ve Mektebetu Hilal, 1993.