Psikolojik Danışma Uygulamalarında Post Modern Bakış Açısı: Çevrimiçi Psikolojik Danışma

Türkiye’de uygulanan psikolojik danışma hizmetleri için yeni bir çalışma alanı olarak çevrimiçi psikolojik danışma uygulamalarının ne olduğu, nasıl olması gerektiği, olumlu ve olumsuz tarafları, tarihçesi, yurtiçi ve yurt dışında çevrimiçi psikolojik danışmanın nasıl uygulandığı bu çalışmanın özünü oluşturmaktadır. Çevrimiçi psikolojik danışma konusunda standartların ve etik ilkelerinin neler olmasıyla ilgili az sayıda çalışma olmasına rağmen, internet üzerinden bu hizmetin oldukça yoğun bir şekilde verildiği görülebilir. Google’a ‘çevrimiçi psikolojik danışma’ yazıldığında çok fazla sonuçla karşılaşılması olasıdır. Bu açıdan uygulamada giderek ivme kazanan çevrimiçi psikolojik danışma uygulamaları için standartların ve etik ilkelerin, uzman eğitiminin, hangi durum ve şartlarda çevrimiçi psikolojik danışmanın uygulanabileceği konuların netleştirilmesi önemlidir. Günümüzde psikolojik danışma alanında farklı sebeplerle danışanlarla yüz yüze görüşmelerin mümkün olmadığı durumlarda, danışanlara veya psikolojik danışmanlara ulaşmanın ve iletişim kurmanın yöntem ve teknikleri araştırılmaktadır. Çevrimiçi psikolojik danışma, Türkiye'de üniversitelerce psikolojik danışman eğitiminin ihmal edilen yönü de oluşturmaktadır. Bu hizmeti verecek kişilerin yetkin olması, alanda söz sahibi meslek örgütlerince uygulama standart ve etik kodlarının belirlenmesi önemlidir. Çevrimiçi psikolojik danışma hizmetinin sunulmasıyla ilgili ülkemizde çok az çalışma vardır fakat mevcut çalışmalar çevrimiçi psikolojik danışmanın ülkemizdeki durumunu görmek adına değerlidir. Türkiye için yeni bir alan olarak çevrimiçi danışmanlığın emekleme aşamasında olduğunu söylemek de yanlış olmayacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Çevrimiçi Psikolojik Danışma, Standart ve Etik İlke, Uzman Eğitimi

PDF

___

Amanvermez, Y. (2015). The Comparison of online counseling researches in Turkey and USA. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 186, 966 – 969. Erişim adresi: https://www.researchgate.net/
Amanvermez, Y., Zeren, Ş.G., Erus, S.M. ve Buyruk, Genç, A. (2020). Supervision and peer supervision in online setting: Experiences of psychological counselors. Eurasian Journal of Educational Research 86, 249-268.
Andersson G. (2010). The promise and pitfalls of the internet for cognitive behavioral therapy. Erişim adresi:. https://www.biomedcentral.com/
American Psychological Association. (2002). Ethical principles of psychologists and code of conduct. Washington, DC: Author
Aygün Cengiz, S. (2007). İnternet ve etik: Örnek uygulama alanı olarak sağlık iletişimi. Yeni Medya Çalışmaları, 347-383. Erişim adresi: http://acikerisim.baskent.edu.tr
Barak, A., Hen, L., Boniel-Nissim, M. ve Shapira, N. A. (2008). A comprehensive review and a meta-analysis of the effectiveness of internet-based psychotherapeutic interventions. Journal of Technology in Human Services, 26(2-4), 109-160.
Barak, A. ve Grohol, J. M. (2011). Current and future trends in internet-supported mental health interventions. Journal of Technology in Human Services, 29(3), 155-196. Erişim adresi: https://www.researchgate.net/
Bastemur, S. ve Bastemur, E. (2015). Technology based counseling: Perspectives of Turkish Counselors. Procedia- Social and Behavioral Sciences, 176, 431-438. Erişim adresi: https://www.researchgate.net/
Bozkurt, I. (2013). Psikolojik yardım uygulamalarında yeni trend: Online terapiler. International Journal of Human Sciences, 10(2), 130-147. Erişim adresi: https://arastirmax.com/
Brown, G. (2012). The working alliance in online counselling for crisis intervention and youth. Unpublished doctoral dissertation, University of Alberta, Lethbridge, Alberta.
Buyruk Genç, A., Amanvermez, Y., Zeren, S. G. ve Erus, S. M. (2019). Early separations: Dropout from online and face-to-face counseling. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 9(4), 1001-1030. Erişim adresi: http://www.pegegog.net/
Chester, A. ve Glass, C. A. (2006). Online counseling: A descriptive analysis of therapy services on the Internet. British Journal of Guidance and Counseling, 34, 145-160. Erişim adresi: https://www.researchgate.net/
Childress, C. (2000). Ethical issues in providing online psychotherapeutic intervetions. Journal of Medical Internet Research, 2(1), e5. DOI: 10.2196/jmir.2.1.e5
Cipolletta, S. ve Damiano, M. (2018). Online counseling: An exploratory survey of Italian psychologists’ attitudes towards new ways of interaction. Psychotherapy Research, 28 (6). 909-924. DOI:10.1080/10503307.2016.1259533
Cohen, G. E. ve Kerr, B. A. (1998) Computer-mediated counseling: An empirical study of a new mental health treatment. Computers in Human Services, 15 (4), 13-26, https://doi.org/10.1300/J407v15n04_02
Cook. E. ve Doyle, C. (2004). Working alliance in online therapy as compared to face-to-face therapy: Preliminary results. CyberPsychology and Behavior, 5 (2). https://doi.org/10.1089/109493102753770480
Cui, L., Liu, Y., Lei, L. ve Tan, S. (2010). Relationship variables in online versus face- to face counseling. IEE 2nd Symposium Conference Publications, 77- 82.
Damar, E. (2019). Çevrimiçi psikolojik danışmaya yönelik danışmanların görüşleri. Yüksek Lisans Tezi, Antalya: Akdeniz Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Dinçyürek, S., ve Uygarer, G. (2012). Conduct of psychological counseling and guidance services over the internet: Converging communications. Turkish Online Journal of Educational Technology, 11(3), 77–81.Erişim adresi: http://www.tojet.net/
Elleven, R., & Allen, J. (2004). Applying technology to online counselling: Suggestions for the beginning e-therapist. Journal of Instructional Psychology, 31(3), 223–227.
Erdem, A., Bardakçı, S. ve Erdem, Ş. 2016. “Receiving Online Psychological Counseling and Its Causes: A structural Equation Model”, Current Psychology, 1-11.
Griffiths, M. ve Cooper, G. (2003). Online therapy: Implications for problem gamblers and clinicians. British Journal of Guidance and Counselling, 31(1), 113-135. Erişim adresi: https://www.researchgate.net/
Hamamcı, Z. (2007). Online psikolojik danışma (E-terapi). R. Özyürek, F. Korkut Owen ve D. Owen (Ed.), Gelişen psikolojik danışma ve rehberlik, meslekleşme sürecinde ilerlemeler Cilt 1. Ankara: Nobel Yayın.
Haberstroh, S., Parr, G., Bradley, L., Morgan Fleming, B. ve Gee, R. (2008). Facilitating online counseling: Perspectives from counselors in training. Journal of Counseling and Development, 86, 460- 470. Erişim adresi: https://onlinelibrary.wiley.com/
King, R., Bambling, M., Reid, W., ve Thomas, I. (2006). Telephone and online counselling for young people: A naturalistic comparison of session outcome, session impact and therapeutic alliance. Counselling and Psychotherapy Research 6(3), 175-181. DOI: http://dx.doi.org/10.1080/14733140600874084
National Board of Certified Counselors (NBCC) (2007). The practice of internet counseling. Erişim adresi: http://www.nbcc.org/
Özer, Ö., Yıkılmaz, M., Altınok, A. ve Bayoğlu, F. (2016). Psikolojik danışmanların çevrimiçi (online) psikolojik danışmaya yönelik tutumlarının danışan perspektifinden incelenmesi. Akademik Bakış Dergisi, 58. Erişim adresi: https://www.researchgate.net/
Piri, S. (2011). İnternet tabanlı psikolojik hizmetler ve bu alana özgü etik ilkeler: Bir gözden geçirme. Edebiyat Fakültesi Dergisi, 28(2), 213-231. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/tr/pub/huefd/issue/41213/509014
Poyrazlı, S. ve Can, A. (2020). Çevrimiçi psikolojik danışma: Etik kuralları, Covid-19 süreci ve öneriler. Okul Psikolojik Danışmanlığı Dergisi, 3(1), 59-83. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/tr/pub/opdd/issue/55593/739671
Reimer, Reis, M.(2000). Utilizing distance technology for mental health counseling. Journal of Mental Health Counseling, 22, 189-203.Erişim adresi: https://www.questia.com/library/
Richards, D. ve Viganò, N. (2012). Online counseling. Encyclopedia of Cyber Behavior, 3(1), 699-713. Erişim adresi: https://www.researchgate.net/
Savaş, A. C. ve Hamamcı, Z. 2010. “Okullarda Rehberlik Hizmetlerinin İnternet Üzerinden Yürütülmesine İlişkin Veli, Öğrenci ve Psikolojik Danışmanların Görüşlerinin İncelenmesi”, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 147- 148.
Tanrıkulu, İ. (2009). Counselors-in-training students’ attitudes towards online counseling. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 1(1), 785-788. Erişim adresi: https://reader.elsevier.com/
Turan, Y. (2015, Mart). İletişim araçlarının mahremiyet algısını şekillendirmedeki rolü. Din, Gelenek ve Ahlak Bağlamında Mahremiyet Algıları Sempozyumu, Samsun.
Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Derneği (2011). Psikolojik danışma ve rehberlik alanında çalışanlar için etik kurallar. Erişim adresi: http://pdr.org.tr/
Türk Psikologlar Derneği (2004). Türk psikologlar derneği etik yönetmeliği. Erişim adresi: https://www.psikolog.org.tr/
Witt, K. J., Oliver, M., & McNichols, C. (2016). Counseling via avatar: Professional practice in virtual worlds. International Journ al for the Advancement of Counselling, 1-19. DOI: 10.1007/s10447–016–9269-4
Zeren, Ş. G. (2014). Information and communication technology in education of psychological counselors in training. International Online Journal of Educational Sciences, 6(2), 494-509. Erişim adresi: https://www.researchgate.net/
Zeren, Ş. G. (2015). Face to face and online counseling: Client problems and satisfaction. Eğitim ve Bilim, 40. DOI: 10.15390/EB.2015. 4696.
Zeren, Ş. G. (2017). Yüz yüze ve çevrimiçi psikolojik danışmada terapötik işbirliği: Psikolojik danışman adaylarının görüşleri. Journal of Human Sciences, 14(2). Erişim adresi: https://www.j-humansciences.com/
Zeren, Ş. G. ve Bulut, E. (2018). Çevrimiçi psikolojik danışmada etik ve standartlar: Bir model önerisi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 8(49), 63-80. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/
Zur, O. (2012). Telepsychology or tele mental health in the digital age: The future is here. California Psychologist, 45(1), 13-15.