Tuğba DURMUŞ, Güzin UĞUR ATALAY, Osman ÖZDEL

Neden Erteliyoruz? Bir Grup Üniversite Öğrencisiyle Psikodrama Çalışması

Bu çalışmanın amacı öğrencilerin erteleme davranışlarına psikodrama grup çalışmasının etkisini incelemektir. Araştırma yarı deneysel tek gruplu ön test – son test çalışma deseni tipindedir. Araştırmanın örneklemini çalışmaya dahil olma kriterlerini karşılayan 14 gönüllü hemşirelik öğrencisi oluşturmuştur. Verilerin toplanmasında Kişisel Bilgi Formu ve Tuckman Erteleme Ölçeği kullanılmıştır. Öğrencilerin Tuckman Erteleme Ölçeği puanları, psikodrama grubu sonrası anlamlı şekilde düşmüştür(p<.05). Grup sürecinin ilk aşamalarında protagonist oyunları arkadaşlık ilişkilerindeki sorunlar, akademik başarıya dair kaygılar, ders çalışmayı erteleme gibi konular ile öne çıkarken, grubun ilerleyen süreçlerinde anne, baba ve kardeş ilişkileri gibi aile ilişkilerini de içine alacak şekilde genişledi. Son oturumdaki grup oyunundaki hediye alışverişi grup üyelerinin birbirlerinin ihtiyaçlarını anlamadaki farkındalığını göstermektedir. Bu araştırmanın sonucuna göre psikodrama grup çalışmasının öğrencilerin erteleme davranışları üzerinde olumlu etkisi olduğu söylenebilir. Araştırmanın sonuçları bu çalışma ile sınırlı olup erteleme ile ilgili benzer çalışmaların sayıca artması önemlidir.

Anahtar Kelimeler:

Öğrenci Hemşire, Erteleme, Psikodrama

PDF

___

Bulut, R., & Ocak, G. (2017). Öğretmen Adaylarının Akademik Erteleme Davranışlarını Etkileyen Etmenler. E-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 8(2), 75–90.
Cerino, E. S. (2014). Relationships Between Academic Motivation, Self-Efficacy, and Academic Procrastination. Psi Chi Journal of Psychological Research, 19(4). https://doi.org/10.24839/2164-8204.JN19.4.156
Çam, M. O. (1995). Hemşirelik yüksek okulu öğrencilerinde psikodramanın empatik eğilim ve empatik beceri üzerine etkisi. Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, 11(2), 55–65.
Duru, E., & Balkıs, M. (2014). The roles of academic procrastination tendency on the relationships among self doubt, self esteem and academic achievement. Education and Science, 39, 274–287.
Düşmez, İ., & Barut, Y. (2016). Rational Emotive Behavior Based on Academic Procrastination Prevention Training Programme of Effectiveness. Participatory Educational Research, 3(1). https://doi.org/10.17275/per.15.36.3.1
Ekşi, H., & Dilmaç, B. (2010). Üniversite öğrencilerinin genel erteleme, karar vermeyi erteleme ve akademik erteleme düzeylerinin sürekli kaygı açısından incelenmesi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(2), 433–450.
Hajloo, N. (2014). Relationships between self-efficacy, self-esteem and procrastination in undergraduate psychology students. Iranian Journal of Psychiatry and Behavioral Sciences, 8(3), 42–49.
Karabıyık Çeri, B., Çavuşoğlu, C., & Gürol, M. (2015). Üniversite öğrencilerinin akademik erteleme düzeylerinin incelenmesi. The Journal of Academic Social Science Studies, 4(34). https://doi.org/10.9761/JASSS2721
Karp M (1994). Özgürlük Nehri. Moreno‟dan Bu Yana Psikodrama-Teori ve Uygulamada Yenilikler içinde, 1.baskı, (Çev. ed.: NU Muhtar, Çev.: İ Doğaner). Ankara, Nobel Akademik Yayıncılık., 2013.
Kırlangıç-Çam, M. O. (1996). Hemşirelik yüksek okulu öğrencilerinde psikodrama grup çalışması ile girişkenlik düzeyi ilişkisinin incelenmesi. Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, 12(2), 1–9.
Onwuegbuzie, A. J. (2000). Academic procrastinators and perfectionistic tendencies among graduate students. Journal of Social Behavior & Personality, 15(5), 103–109.
Özbek A, Leutz G (2003). Psikodrama: Grup Psikoterapisinde Sahnesel Etkileşim. 2.Baskı, Ü.H. Okyayuz (Ed), Ankara, Abdülkadir Özbek Psikodrama Enstitüsü Yayınları No:1
Schacht M (2007). Spontanlık-Yaratıcılık. Psikodramatik Değişim Kavramı. (Çev.ed.: İ Doğaner). Psikodrama, Kuram ve Uygulamadaki Gelişmeler içinde, 1.baskı, Ankara, Nobel Akademik Yayıncılık.
Shunmugam, Shankar. R., Susila, C., & Vijay Anand, S. (2016). Effectiveness of psychodrama on assertive behavior among nursing students. International Journal of Multidisciplinary Education and Research, 1(2), 51–52.
Solomon, L. J., & Rothblum, E. D. (1984). Academic procrastination: Frequency and cognitive-behavioral correlates. Journal of Counseling Psychology, 31(4). https://doi.org/10.1037/0022-0167.31.4.503
Sözeri Varma, G., Karadağ, F., Oğuzhanoğlu, N. K., & Özdel, O. (2017). Depresyon tedavisinde grup psikoterapisi ve psikodramanın yeri. Klinik Psikiyatri, 20, 308–317. https://doi.org/10.5505/kpd.2017.86158
Şirin, E. F. (2011). Academic procrastination among undergraduates attending school of physical education and sports: Role of general procrastination, academic motivation and academic self-efficacy. Educational Research and Reviews, 6(5), 447–455.
Tuckman, B. W. (1991). The development and concurrent validity of the procrastination scale. Educational and Psychological Measurement, 51(2), 473-480.
Ulupınar, S. (2014). Psikodrama uygulamasının hemşirelik öğrencilerinin sorun çözme becerisine etkisi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 15,55–62. https://doi.org/10.5455/apd.39822
Uzun Özer, B., & Saçkes, M. (2011). Effects of Academic Procrastination on College Students’ Life Satisfaction. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 12. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2011.02.063
Uzun Özer, B., Demir, A., & Ferrari, J. R. (2013). Reducing Academic Procrastination Through a Group Treatment Program: A Pilot Study. Journal of Rational-Emotive & Cognitive-Behavior Therapy, 31(3). https://doi.org/10.1007/s10942-013-0165-0
Uzun Özer, B., Saçkes, M., & Tuckman, B. W. (2013). Psychometric Properties of the Tuckman Procrastination Scale in a Turkish Sample. Psychological Reports, 113(3). https://doi.org/10.2466/03.20.PR0.113x28z7
Uzun, B., & Demir, A. (2015). Erteleme: Türleri, Bileşenleri, Demografik Etkenler ve Kültürel Farklılıklar. Ege Eğitim Dergisi, 16(1), 106–121.
Voltan-Acar, N., Arıcıoğlu, A., Gültekin, F., & Gençtanırım, D. (2008). Üniversite Öğrencilerin Güvengenlik Düzeylerinin İncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35, 342–350