Turizm, çağdaş kapitalist toplumun öne çıkan bir öğesi haline gelmiştir. "Etnik turizm" terimiyle ise, bireylerin kültürel homojenleştirmeden kaçmak için küreselleşmede yeni ve değişik "ötekiler" arayışlarının iderek artan yollarından birisi karşılanmaktadır. Sorunlu toplumlar turistlere sadece eğlenme değil aynı amanda eğitilme olanağı da sunar. Dışardan gelenlerin gösterdikleri ilgi, yerlilerin ortak belleklerini muhafaza etmesine olduğu kadar, onu ziyaret etmelerine ve yeniden yaratmalarına da sebep olur. Turistik dokunun yaratıcıları kimin tarihinin nasıl anlatılacağına karar vermek zorundadır. Bu yazının amacı, bu süreçlerin Belfast ve Lefkoşe özelinde nasıl yaşandığını incelemektir. Bu yazı özellikle, Belfast'da Katolik ve Protestanlar ve Lefkoşe'de de Kıbrıslı Türkler ve Kıbrıslı Rumlar arasındaki sorunların gerçekliklerinin ve karmaşıklıklarının tur operatörleri tarafından bu bölgeleri ziyaret eden turistlere nasıl sunulduğuna bakacaktır

Tourism has become a significant feature of contemporary capitalist society and the phrase “ethnic tourism” has emerged to account for the increasing ways in which individuals seek to escape the homogenisation of cultures by seeking out new and different “others” within globalisation. In conflict societies, tourism provides an opportunity for visitors to not only be, entertained but to be educated as well. The interest expressed by outsiders allows insiders to preserve but at the same time revisit and perhaps reinvent collective memory. Producers of tourist artefacts have to decide whose history is depicted and in what ways. The purpose of this paper is to explore how these processes are played out in Belfast and Nicosia. Specifically the paper will address how the realities and complexities of the conflict between Catholics and Protestants in Belfast and Greek Cypriots and Turkish Cypriots in Nicosia are presented by tour operators to tourists visiting each region