ŞİDDETSİZLİĞE YÖNELİK TUTUM ÖLÇEĞİNİN TÜRKÇE VERSİYONUNUN GEÇERLİK VE GÜVENİRLİĞİ

Bu çalışmanın amacı, Şiddetsizliğe Yönelik Tutum Ölçeğini Craven, Seaton, & Yeung, 2015 Türkçe’ye uyarlamak ve ölçeğin geçerlik ve güvenirliğini incelemektir. Araştırma 149 Kız: 86, Erkek: 63 ortaokul ve lise öğrencisi üzerinde yürütülmüştür. Doğrulayıcı faktör analizi sonuçları, 8 madde ve iki alt boyuttan oluşan modelin bilişsel ve duygusal yeterli uyum verdiğini göstermiştir x²= 45.32, sd= 17, RMSEA= .106, CFI= .96, IFI= .96, GFI= .93, SRMR= .039 . Ölçeğin iç tutarlık güvenirlik katsayıları, bilişsel alt ölçeği için .79, duygusal alt ölçeği için .87, ölçeğin bütünü için .90 olarak bulunmuştur. Bu bulgular, ölçeğin geçerlik ve güvenirliğinin sağlandığını göstermektedir.

Anahtar Kelimeler:

Şiddet, şiddetsizlik, geçerlik, güvenirlik, doğrulayıcı faktör

THE VALIDITY AND RELIABILITY OF TURKISH VERSION OF THE ATTITUDE TO NON-VIOLENCE SCALE

The aim of this study is to examine validity and reliability of the Turkish version of the Attitude to Non-Violence Scale Craven, Seaton, & Yeung, 2015 . Participants were 149 Female: 86 Male: 63 secondary and high school students. The results of confirmatory factor analysis indicated that the 8 items loaded on two factors cognitive and affective; x²= 45.32, sd= 17, RMSEA= .106, CFI= .96, IFI= .96, GFI= .93, SRMR= .039 . The internal consistency reliability coefficients were .79 for cognitive subscale, .87 for affective subscale, and .90 for overall scale. Findings, demonstrated that this scale is a valid and reliable instrument.

Keywords:

Violence, non-violence, validity, reliability, confirmatory factor analysis,

PDF

___

Ayan, S. (2006). Şiddet ve fanatizm. Ç. Ü. İktisadi İdari Bilimler Dergisi, 7(2), 191-209. Aypay, A., & Durmuş, E. (2008). Zorba, kendine güvenen ve zorbaliktan kaçinan tutumlari
sergileyen lise öğrencilerinin iş birliği yapma karakter özelliği açisindan değer
lendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 41(2), 23-42.
Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu (2005). Şiddeti önleme platformu eğitim ve şiddet alt çalışma grubu raporu. [Çevrim-içi:, www.aile.gov.tr], Erişim tarihi: 13 Mart 2013.
Craven, G. R., Seaton, M. & Yeung S. A. (2015). Attitude to Non-Violence Scale: Validity and Practical Use. Journal of Interpersonal Violence, 1-28.
Çabuk-Kaya, N. (2006). Şiddetin sosyal dinamikleri. Toplumsal Bir Sorun Olarak Şiddet Sem- pozyumu. (105-119). 20-21 Mayıs Ankara: Eğitim Sen Yayınları.
Çubukçu, Z., & Dönmez, A. (2012). İlköğretim okullarında görev yapan öğretmenlerin okuldaki şiddet üzerine görüşleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(40), 89-108.
DiCanio, M. (1993). Classroom violence. The encyclopedia of violence: Origins, attitudes, consequenc- es. New York: Facts on File.
Espelage, D. L., & Swearer, S. M. (2003). “Research on school bullying and victimization: What have we learned and where do we go from here?” School Psychology Review, 32, 365-383.
Goldstein, A. (1994). School violence (I): Aggression of toward persons and property in Ameri- ca’s schools. The School Psychologist, (Division of School Psychology), 48(1), 6-24.
Griffin, R. S., & Alan, M. G. 2004. Childhood bullying: Current empirical findings and future directions for research. Aggression and Violent Behavior, 9(4), 379-400.
Grinberg, I., Dawkins, M., Dawkins, M. P., & Fullilove, C. (2005). Adolescents at risk for vio- lence: An initial validation of the life challenges questionnaire and risk assessment in- dex. Adolescence, 40(159), 573-599.
Haskan Avcı, Ö., & Yıldırım, İ. (2014). Ergenlerde şiddet eğilimi, yalnızlık ve sosyal destek. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(1), 157-168.
Hu, L. T., & Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structural analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling, 6, 1-55.
Joreskog, K. G., & Sorbom, D. (1996). LISREL 8 reference guide. Lincolnwood IL: Scientific Soft- ware International.
Karasu, M. A. (2008). Türkiye’de kentleşme dinamiklerinin suça etkisi. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 57(4), 255-281.
Kocabaşoğlu, N., & Yavuz, R. (2000). Biyolojik, sosyolojik ve psikolojik açıdan şiddet. İstanbul: Sökmen Yayınları.
Krug E. G., Dahlberg, L. L., Mercy, J. A., Zwi, A. B., & Lozano, R. (Eds.) (2002). World report on violence and health. WHO: Geneva, Switzerland.
Mayton, D. M. (2009). Theories of non-violence. In Nonviolence and Peace Psychology. Intraperson- al, Interpersonal, Societal, and World Peace (s. 31–60). London and New York: Springer Dordrecht Heidelberg.
Mayton, D. M., II, & Browne, C. N. (2011). Nonviolent dispositions: The encyclopaedia of peace psy- chology.
Olweus, D. (1993). Bullying at school: What we know and what we can do. Cambridge, MA: Black- well Publishers.
Olweus, D. (1999). Sweden. In Smith, P. K., Morita, Y., Junger-Tas, J., Olweus, D., Catalano, R., & Slee, P. (Edt.). The nature of school bullying: A cross-national perspective (s. 7-27). New York: Routledge.
Perkins, H. J., & Montford, C. R. (2005). The impact of violence on adolescents in schools: a case study on the role of school-based health centers, Nursing Clinics North of America, 40(4), 671–679.
Sipahi, B., Yurtkoru, E. S. & Çinko, M. (2008). Sosyal bilimlerde SPSS’le veri analizi. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım. Subaşı, N., & Akın, A. (2006).
http://www.huksam.hacettepe.edu.tr/ ilgiliyayin lar/pdf/kadina_yon_siddet. pdf Erisim tarihi: 23.03.2012).
Zara Page, A., & İnce, M. (2008) Aile içi şiddet konusunda bir derleme. Türk Psikoloji Yazıları, 11(22), 81-94.