İnsanlık için en önemli iletişim aracı olan dilin ortaya çıkışı, uygarlığın da en önemli atılımlarından biridir. Dilin insan hayatına girişiyle birlikte insan düşünceleri derinleşmeye başlamış, düşünce mantıkla birleşmiş ve fikirler hafızada daha kolay ve doğru sıralamayla yer edinir olmuştur. Felsefenin, estetiğin ve edebiyatın gelişmesiyle birlikte, insanlar dilin yazılı metinlerin oluşturulmasındaki etkili rolünü daha iyi idrak etmiş, böylece düşünceler ve iletişim içeriği kayıt altına alınarak nesillerce aktarılabilmiştir. Antik Çin’de ortaya çıkan düşünürler arasında dili etkin kullanarak felsefi görüşünü anekdotlar aracılığıyla aktaran ilk düşünür Zhuangzi’dır. Daoist düşüncenin en önemli temsilcilerinden olan Zhuangzi, danışanlarıyla girdiği diyalogları içeren kitabında; insanın evren ve varlığı tanıması, anlamlandırması ve ifade etmesi sürecini konu alan ontolojik ve epistemolojik görüşlerini de dilin kullanımı bağlamında dile getirmektedir. Zhuangzi, dile giden yol ile insan doğasına giden yolu birbirine zıt tasavvur eder; ideal insanı kendi yaratıcısı olan doğayla özdeşleştirdiği için de dili anlama ulaşmada bir tür sınırlandırma olarak tanımlar. Burada Zhuangzi’nın temel eleştirisi dile değil dilin yanlış kullanımınadır. Zhuangzi’da dil, anlama ulaşmada kullanılan önemli bir araçtır ama anlamın kendisi değildir. İnsanlar dilden anlam çıkartırken, anlamın dilden doğduğu gibi yanlış bir hisse kapılırlar. Bu noktada, dil amaç olarak algılanır; gerçek anlama ulaştığını sanan insan dilin güdümüne girer ve gerçek anlamın çok uzağında bir noktaya düşer. Bu sebeple Zhuangzi, evren ve varlığın yaratıcısı olan doğanın özüne dil aracılığıyla ulaşılamayacağının altını çizmektedir. Yaratıcı doğanın gerçek bilgisine sahip olmanın yöntemi; dili bir araç olarak kullandıktan sonra, dilin ötesine geçerek gerçek anlama ulaşmak olmalıdır. Zhuangzi gerçek anlama ulaşmayı, varlığın doğasına yani ideal insanın özüne yapılan bir tür “geri dönüş” olarak da ifade etmektedir.

The appearance of language, which is the most important communication tool for humanity, is one of the most important developments of civilization. With the introduction of language into human life, human thoughts began to deepen, thought combined with logic and ideas became easily and more accurately gain place in memory. With the development of philosophy, aesthetics and literature, people have better understood the effective role of language in the creation of written texts, so that thoughts and communication content can be recorded and transferred to generations. Among the thinkers who emerged in ancient China, Zhuangzi was the first thinker to convey his philosophical view through interesting anecdotes by using language effectively. Zhuangzi, one of the most important representatives of Taoist thought, in his book, which includes his dialogues with his students; expresses ontological and epistemological views on the process of recognizing, making sense and expressing the universe and existence of man in the context of language use. Zhuangzi recasts in the path to language and the path to human nature as opposites; identifies the ideal man with the creative nature, therefore identifies language as a kind of limitation in reaching meaning. However, Zhuangzi's main criticism here is not the language, but the misuse of language. In Zhuangzi, language is an important tool used to reach meaning, but it is never the meaning itself. When people use language to reach meaning, they have the wrong feeling that meaning arises from language. At this point, language is perceived as a tool, not a target, the person who thinks that he has reached the real meaning, unconsciously falls under the control of the language, quite contrary to his main purpose, he falls to a point far away from the real meaning. For this reason, Zhuangzi thinks that the essence of nature, which is the creator of the universe and existence, cannot be reached through language. The method of having true knowledge of the creative nature is; after using language as a tool, to go beyond language and reach the real meaning. In Zhuangzi's thought, reaching the real meaning is also expressed as a kind of "returning" to the nature of existence, that is, to the essence of the ideal human being.